Συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου στο ΒΗΜΑ FM στον Μπάμπη Παπαπαναγιώτου και στον Αργύρη Παπαστάθη
Το πρόβλημα δεν είναι τα Μέσα Ενημέρωσης όσο η Δικαιοσύνη. Εδώ, προκύπτει ότι οι βασικές εγγυήσεις του κράτους δικαίου καταλύονται, καταστρατηγούνται και αυτό δημιουργεί συνθήκες ανασφάλειας και πρέπει να διεγείρει τις αντιδράσεις και τα ανακλαστικά των προοδευτικών, δημοκρατικών ανθρώπων.
Είναι η κλασσική περίπτωση υφαρπαγής της αρμοδιότητας κατά παράβαση του Συντάγματος, διότι οι ανεξάρτητες αρχές είναι όργανα του κράτους άμεσα, προβλέπονται από το Σύνταγμα, αυτά, οι αρμοδιότητες τους και ο τρόπος συγκρότησης τους και διαρκή – δεν υπάρχει κενό στη λειτουργία τους. Όταν ένα όργανο είναι διαρκές για να λήξει η θητεία των μελών του πρέπει ταυτοχρόνως να προβλέπεται η έναρξη της θητείας νέων μελών. Δεν μπορεί να υπάρξει κενό στην ανάδειξη των μελών. Βεβαίως και θα έπρεπε να κινηθεί η διαδικασία ανάδειξης νέων μελών, αλλά ως τότε έπρεπε να διατηρηθεί η θητεία των υφισταμένων μελών. Το κενό δεν το δημιουργεί η αντιπολίτευση που θέλει εγγυήσεις για να συναινέσει. Το κενό είναι τεχνητό και το δημιούργησαν οι νόμοι με τους οποίους έληξε η θητεία των μελών και αυξήθηκε ο αριθμός. Αυτοί είναι δυο νόμο που εισηγήθηκε ο κ. Παππάς.
Συνιστά θεσμικό θράσος και προσβολή του Συμβουλίου της Επικρατείας να λέει ο κ. Παππάς ότι θα καταθέσει μία τροπολογία η οποία προκαταλαμβάνει τα πράγματα, δημιουργεί de facto καταστάσεις, τετελεσμένα, ενώ είναι σε διάσκεψη η υπόθεση και επίκειται η έκδοση και δημοσίευση της αποφάσεως για τη συνταγματικότητα του νόμου.
Δηλαδή το θέμα είναι τα 85 εκατ. αντί του Συντάγματος, και της πολυφωνίας και της δημοκρατίας; Δηλαδή αυτό συνιστά πια τον απόλυτο εκχυδαϊσμό, μια εξωφρενικά αγοραία αντίληψη για το τι σημαίνει δημοκρατία και πολυφωνία.
Πρέπει το τίμημα που καταβάλει κάποιος, η συμμετοχή στον πλειστηριασμό, να δικαιολογείται από την αγορά κι όχι από χρήματα που έχει κανείς από άλλες πηγές. Πρέπει να δικαιολογείται από την αγορά των ΜΜΕ και μόνον. Αλλιώς δεν έχεις το ορθολογικό στοιχείο που απαιτείται για την επιχειρηματική αυτή συμπεριφορά. Άρα υπάρχει ένα ζήτημα διαφάνειας.
Ο κ. Τσίπρας αν είχε στοιχειώδη αίσθηση εθνικής ευθύνης και στοιχειώδη προβλεπτικότητα για το μέλλον του κόμματός του, θα έκανε το ταχύτερο δυνατό εκλογές. Αλλά νομίζω πως έχει γίνει και ο ίδιος θύμα της αφήγησής του, ότι θα έχουμε success story, το ελατήριο που θα εκτιναχθεί. Εδώ αντί να εκτιναχθεί το ελατήριο της οικονομίας, θα εκτιναχθεί το ελατήριο της πιεζόμενης δικαιοσύνης.
