Ηταν 17 ετών ο Frederick Carabott όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941. Ο πατέρας του Βρετανός υπήκοος, ήταν ανώτερος υπάλληλος της τηλεπικοινωνιακής εταιρείας Cable & Wireless, εγκαταστημένος στην Αθήνα.
Λίγο πριν από την πτώση των Αθηνών η οικογένεια φυγαδεύτηκε στην Κρήτη. Μετά την κατάληψη της νήσου συνελήφθησαν από τους Γερμανούς, εστάλησαν αρχικά στην Αθήνα και στη συνέχεια, ο Φρέντι μαζί με τον πατέρα του σε στρατόπεδο Βρετανών αιχμαλώτων στη Θεσσαλονίκη.
Τον Σεπτέμβριο του 1941 πατέρας και γιος επιστρέφουν ελεύθεροι στην Αθήνα. Αρχές του 1942 ο Κάραμποτ εντάχθηκε σε μια αντιστασιακή οργάνωση, τμήμα της γνωστής ομάδας «Βρετανική προκεχωρημένη δύναμις 133 (Force 133)». Στις 16 Φεβρουαρίου 1943 συνελήφθη από την Γκεστάπο. Πριν εγκλεισθεί στις φυλακές Αβέρωφ, υπεβλήθη σε ανακρίσεις και ξυλοδαρμούς. Το Πάσχα του 1943 μετεφέρθη σιδηροδρομικώς σε στρατιωτική φυλακή στη Βιέννη. Νέες ανακρίσεις στη διάρκεια της κρατήσεώς του, με αποτέλεσμα να κριθεί «ένοχος» και να εγκλεισθεί σε στρατόπεδα αιχμαλώτων στη Γερμανία και στη Γαλλία. Στις 27 Απριλίου 1945, σε στρατόπεδο κοντά στη Βρέμη, απελευθερώθηκε από την τεθωρακισμένη μεραρχία των «Ουαλλών Φρουρών» της 2ας Βρετανικής στρατιάς. Τον Ιούνιο του1945 μεταφέρθηκε αεροπορικώς στη Βρετανία και κατετάγη στον βρετανικό στρατό, όπου υπηρέτησε στη Γερμανία στο σώμα πληροφοριών.
Οι εμπειρίες του νέου Φρέντερικ Κάραμποτ απεικονίζονται στα ζωγραφικά έργα του. Σε αυτά τα έργα παρουσιάζει τον εαυτό του λευκό, τους δε Γερμανούς απρόσωπους μεταλλικούς κυλίνδρους, όπως το καθεστώς που υπηρετούσαν. Οι έντονες αναπαραστάσεις και τα χρώματα, χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του Carabott, εξηγούν την επιτυχημένη σταδιοδρομία του διακεκριμένου Graphic Designer στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Ζωγραφισμένη σε χαρτί ακουαρέλας και φωτογραφίας η συλλογή των 48 έργων, χρειάστηκε 3 χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Δημοσιεύουμε μερικά από τα έργα του καλλιτέχνη που εκτίθενται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για την εντύπωση που χαράσσει στη μνήμη ενός εφήβου ο πόλεμος, η κατοχή, η βία, οι ανακρίσεις και, τέλος, η χαρά της απελευθέρωσης!
