Ένα στα δέκα παιδιά φαίνεται να αναπτύσσει αντίσταση στον ιό του AIDS, καθώς το ανοσοποιητικό σύστημά τους αντιστέκεται και δεν καταστρέφεται από τη νόσο, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.
Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι που μολύνονται με τον ιό HIV, αναπτύσσουν AIDS, σπάνια μερικοί διατηρούν ανοσία έναντι του ιού, ένα φαινόμενο το οποίο παρατηρείται πολύ συχνότερα στις μαϊμούδες που είναι φορείς του συγγενικού ιού SIV.
Στατιστικά, το 60% των παιδιών που κολλάνε AIDS και δεν κάνουν θεραπεία, πεθαίνουν μετά από δυόμιση χρόνια. Όμως οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι, όπως ακριβώς συμβαίνει στις μαϊμούδες, ένα όχι αμελητέο ποσοστό παιδιών δεν αρρωσταίνει, παρά την υψηλή παρουσία του ιού HIV στο αίμα τους και παρόλο που δεν κάνουν καμία αντιική θεραπεί. Η μελέτη αυτών των παιδιών ελπίζεται ότι θα οδηγήσει σε νέες θεραπείες για τη νόσο.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον καθηγητή Φίλιπ Γκούλντερ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, σύμφωνα με το BBC, ανέλυσαν το αίμα 170 παιδιών από τη Νότια Αφρική που είχαν τον ιό HIV, δεν είχαν κάνει θεραπεία και, παρόλα αυτά, δεν είχαν αναπτύξει AIDS.
Οι αναλύσεις έδειξαν ότι τα παιδιά αυτά είχαν δεκάδες χιλιάδες ιούς HIV σε κάθε χιλιοστόλιτρο του αίματός τους, πράγμα που θα έπρεπε να προκαλέσει υπεραντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματός τους, στην προσπάθειά του να καταπολεμήσει τη λοίμωξη, ή απλώς θα έπρεπε να είχαν ήδη αρρωστήσει. Όμως τίποτε από τα δύο δεν είχε συμβεί.
«Ουσιαστικά το ανοσοποιητικό σύστημά τους αγνοεί τον ιό όσο είναι δυνατό. Η κήρυξη πολέμου εναντίον του ιού είναι στις περισσότερες περιπτώσεις λάθος», δήλωσε ο Γκούλντερ. Η ηρεμία του ανοσοποιητικού συστήματος το διασώζει, επειδή ο ιός το καταστρέφει, όταν αυτό στρέφεται εναντίον του. Επειδή η φυσική άμυνα του οργανισμού διατηρείται, το παιδί δεν μένει ευάλωτο σε άλλες λοιμώξεις.
Όπως επεσήμανε ο Γκούλντερ, «αυτό που προκύπτει από τη νέα μελέτη, είναι ότι η νόσος δεν έχει να κάνει τόσο με τον ίδιο τον ιό HIV, όσο με την ανοσολογική αντίδραση απέναντί του».
Αυτή η φυσική άμυνα έναντι του AIDS είναι σχεδόν μοναδική στα παιδιά και παρατηρείται πολύ σπάνια στους ενηλίκους, το ανοσοποιητικό σύστημα των οποίων συνήθως εξαπολύει έναν αυτοκαταστροφικό πόλεμο κατά του ιού, που σχεδόν πάντα καταλήγει σε αποτυχία. Ενώ στα παιδιά το ανοσοποιητικό σύστημα είναι πιο ανεκτικό, στους μεγάλους γίνεται πιο επιθετικό και αυτό γυρνάει μπούμερανγκ εναντίον του στην περίπτωση του AIDS. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην ανεμοβλογιά, την οποία οι ενήλικες την περνάνε πολύ πιο σοβαρά απ’ ό,τι τα παιδιά. Όταν τα παιδιά με τον ιό HIV μεγαλώνουν, μερικά αναπτύσσουν AIDS, ενώ άλλα όχι. Μετά και τη νέα μελέτη, οι γιατροί δεν είναι σίγουροι κατά πόσο είναι κλινικά ασφαλές να μην κάνουν καμία θεραπεία στα παιδιά που δεν έχουν εκδηλώσει ακόμη τη νόσο.
Αν παίρνουν κανονικά τα αντιικά φάρμακά τους, οι ασθενείς με AIDS μπορούν να προσβλέπουν σε ένα φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής, αλλά επειδή το ανοσοποιητικό σύστημά των ενηλίκων δεν επιστρέφει στη φυσική κατάστασή του, μένουν πιο ευάλωτοι σε άλλες ασθένειες (καρδιοπάθειες, καρκίνο, άνοια κ.α.).
