Παρακολουθώντας κανείς τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών μετά και την ψήφιση του πακέτου μέτρων της Κυριακής από τη Βουλή των Ελλήνων, αυτό που εισπράττει σε επίπεδο κοινωνίας αλλά και κομμάτων είναι αμηχανία, αλλά και …κόπωση. Ξαφνικά, ωσάν να στέρεψαν τα επιχειρήματα και οι μύδροι κατά της κυβέρνησης και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, πολιτικοί αναλυτές, σχολιαστές και κομματικοί ή απλά πολιτικοί παρατηρητές, άφωνοι και μουδιασμένοι παρακολουθούν την άλωση της κοινωνίας από την παρέα του Αλέξη και του Πάνου.
Τι συμβαίνει, δε, στα πάνελ των καναλιών και των αναρτήσεων του «αγωνιστικού» facebook; Στην καλύτερη των περιπτώσεων, επιλεκτικά θίγονται θέματα δήθεν πιασάρικα, δήθεν επίκαιρα, δήθεν κοπής και λογικής απλής και καθημερινής, βλ. Ολυμπιακό ακίνητο για χρήση του ως δικαστική αίθουσα, το καθημερινό ωρολόγιο πρόγραμμα των ολοήμερων σχολείων, το «πόθεν έσχες» των πολιτικών, ο καβγάς του Νίκου Παππά με τον Γερμανό δημοσιογράφο, δηλαδή, θέματα τα οποία είτε τελικά επιλύονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, άρα και κατά τούτο απαντώνται (Ολυμπιακό ακίνητο) είτε ξεπερνιούνται με την υπόσχεση πρόσληψης 20.000 ΜΟΝΙΜΩΝ (!) εκπαιδευτικών σε βάθος 3ετίας (Φίλης 12.05.2016, «Πρώτη Γραμμή» ΣΚΑΪ για ολοήμερα) είτε απλά πέφτουν στη «μαύρη τρυπα» της ληθης διότι ούτως ή άλλως αυτή είναι η μοίρα τους.
Τα πραγματα, όμως, είναι απλά κύριοι. Και είναι και δύσκολα. Και παραμένουν τέτοια παρά την ψήφιση του πακέτου της Κυριακής της 8ης Μαΐου, εν όψει μάλιστα του Eurogroup της 24ης Μαΐου. Το κράτος, από την άλλη, φυσικά και εάλω , μαζί με αυτό και οι υπάλληλοί του. Αλλά αυτό δεν έγινε τώρα. Αυτό εχει γίνει εδώ και χρόνια. Έλα, όμως που «Κράτος» δεν είναι μόνο οι υπάλληλοι του, αλλά είμαστε και εμείς, οι υπόλοιποι «άτυχοι» πολίτες του. Εφόσον το συνειδητοποιήσουμε αυτό στην ουσία του, τότε και μόνο τότε μπορούμε να επιμείνουμε στην επί της αρχής σύγκρουση με αυτή την κυβέρνηση.
Συγκεκριμένα για να μην μακρηγορώ. Τις τελευταίες ημέρες διαβάσαμε, αλλά και είδαμε κάποιοι από εμάς από κοντά, την επαναστατική διάθεση του ΠΑΜΕ και των συνδικαλιστών του. Σε άλλα μετερίζια, ειδαμε και βιώσαμε την απεργία της ΑΔΕΔΥ. Ωραία όλα αυτά. Αλλά «εμείς», οι υπόλοιποι του Κράτους; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι επιστήμονες της καθημερινότητας, οι ατομικώς ή και συλλογικώς επιχειρούντες, τι κάνουμε; Πως εκτιμούμε την κατάσταση, πως ζυγίζουμε τα πράγματα και πως κινούμαστε; Πως ανταποκρινόμαστε στις καθημερινές μας ανάγκες, πως βιοποριζόμαστε και πως προγραμματίζουμε τους μήνες που έρχονται;
Τη συνολική απάντηση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα μας τη δίνει ευτυχώς ή δυστυχώς, όχι η «ζωή» , έτσι γενικώς, ταχα-μου-δήθεν επαναστατικώς, φιλοσοφικώς και αορίστως, αλλά η «πονηρή» παράγραφος, η παράγραφος «κερκόπορτα», η παράγραφος «διάολος που κρύβεται στις λεπτομέρειες» την οποία – μεταξύ άλλων, αλλά όχι τόσο σημαντικών όσο αυτή η συγκεκριμένη παράγραφος -εξέδωσε το Eurogroup της Δευτέρας, με την οποία διευκρινίζεται (;) τι θα συμβεί σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί ο στόχος του ετήσιου πρωτογενούς πλεονασματος 3,5 %.
Αντιγράφω : «Η Ελλάδα θα εφαρμόσει ως μέρος των προαπαιτούμενων μέτρων για την πρώτη αξιολόγηση: [ … ] Ένα επιπλέον προληπτικό μηχανισμό, που θα νομοθετηθεί για να εξασφαλιστεί ότι ένα πακέτο μέτρων, ανάμεσά τους μέτρα χωρίς διακρίσεις, θα εφαρμοστούν αυτόματα μόλις υπάρξουν αντικειμενικές ενδείξεις αποτυχίας επίτευξης ετήσιου στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος στο πρόγραμμα (3,5% μεσοπρόθεσμα). Εάν τα μέτρα εφαρμοστούν με προσωρινό χαρακτήρα όταν ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός, μόνιμα διαρθρωτικά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί με τους Θεσμούς, συμπεριλαμβανομένων μέτρα εσόδων, θα τεθούν σε ισχύ το ακόλουθο έτος, ως μέρος της τακτικής διαδικασίας του προϋπολογισμού, προκειμένου να επανέλθει στον σωστό δρόμο ο προϋπολογισμός. Εξαιρέσεις από την ενεργοποίηση του μηχανισμού θα περιορίζονται σε εξαιρετικά γεγονότα με μεγάλο οικονομικό αντίκτυπο έξω από τον έλεγχο της κυβέρνησης. Τέτοιες εξαιρέσεις πρέπει να συμφωνηθούν με τους Θεσμούς (http://www.thetoc.gr/oikonomia/article/i-poniri-paragrafos-sto-anakoinwthen-tou-eurogroup)
Σας θέλω, τώρα, υποψιασμένους και πονηρεμένους μετά από αυτό που διαβάσατε, το οποίο με λίγα λόγια αποτελεί το μηχανισμό – «κόφτη» ή, όπως είπε ο Αλέξης, το «μηχανισμό ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής» σε περίπτωση που δεν φτάσουμε τα ετήσια πλεονάσματα του 3,5 %:
Πρώτον: ποιοι είμαστε «εμείς» που πρέπει να πιάσουμε το στόχο του 3,5%; Εμείς, οι υπόλοιποι πολίτες. Όχι η ΑΔΕΔΥ, όχι το ΠΑΜΕ.
Δεύτερον: αν δεν πιάσουμε το στόχο του 3,5%, ποιοι θα πληρώσουν – για 1η φορά – το μάρμαρο; Όχι εμείς, οι υπόλοιποι πολίτες, αλλά σίγουρα η ΑΔΕΔΥ και πιθανά και το ΠΑΜΕ.
Τρίτον (επεξηγηματικόν και προβοκατόρικον…): Δηλαδή, αν – λέω «αν» – δεν καταβάλλω τις ασφαλιστικές μου εισφορές μέχρι τις 31 Ιουνίου 2016, οι οποίες αγγίζουν μαζί και με το τέλος επιτηδεύματος τις 4.500, 00€… τι γίνεται;
Να σας πω τι γίνεται: τότε, ναι πράγματι, αν δεν καταβάλλω τα 4.500, 00€, θα περιμένω και εγώ καλύτερες μέρες∙ θα περιμένω και εγώ θεόθεν και άνωθεν «ανάπτυξη», «εκτόξευση της οικονομίας», πραγμάτωση της «θεωρίας του ελατηρίου»∙ αλλά και για πρώτη φορά, μετά από 4 χρόνια, θα περιμένω και θα κάνω διακοπές και θα ζήσω «καλοκαίρι ρε μάγκα, ήλιο, άμμο, τεκίλα» που λέει και ένα από τα αντάρτικα και αντιμνημονιακά άσματα με το οποίο ίδρωνα και φουρκιζόμουν πέρυσι. Τα 4.500, 00€, όμως, …last year, κύριοι. Τις διακοπές του Καρανίκα δεν θα τις πληρώσω εγώ, αλλά να τα βρείτε από τον «προληπτικό μηχανισμό» σας, που, άλλωστε, είναι και αυτός πλέον μια κάποια λύση. Φέτος, λέω να πληρώσω τις δικές μου διακοπές που τις έχω και πιο πολύ ανάγκη…
Μετά τιμής
«Ο Φιλήμων της Δανάης»
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Aρθρα-Απόψεις» δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι απαραίτητα του press724.gr.
