Μια όμορφη διαδρομή, που οδήγησε έναν Κεφαλλονίτη να βρει την Ιθάκη του στα Κύθηρα, επιφύλασσε η ζωή στον π. Πέτρο Μαριάτο. Ξεκίνησε από την Κεφαλλονιά, σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και τελικά έφτασε στα Κύθηρα, όπου μένει με την οικογένειά του έως σήμερα. Εκεί άσκησε το επάγγελμα του γιατρού.
Ολα άρχισαν όταν ο τότε Μητροπολίτης Κυθήρων και μετέπειτα Θεσσαλιώτιδος Κύριλλος τον κάλεσε να γίνει ιερέας. Ο π. Πέτρος για έναν χρόνο σκεφτόταν σοβαρά τη συγκεκριμένη πρόταση. Τελικά, αποδέχθηκε να υπηρετήσει το ιερό θυσιαστήριο. Η μόνη αμφιβολία του, όπως ο ίδιος λέει, δεν ήταν η απόφαση για την ιεροσύνη, αλλά αν τελικά ήταν άξιος μιας τέτοιας αποστολής. Η «Ορθόδοξη Αλήθεια» επικοινώνησε με τον γιατρό και ιερέα των Κυθήρων π. Πέτρο Μαριάτο και μας μίλησε για την όμορφη αυτή διαδρομή που ακολούθησε στη ζωή του, ανάμεσα στην πίστη και την επιστήμη του, χωρίς ποτέ να συγχέει τις έννοιες αυτές, αλλά και χωρίς να τις θέτει σε ένα πεδίο αντιπαλότητας.
«Τελείωσα την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρα την ειδικότητα της Παθολογίας. Επειτα έψαξα για νοσοκομεία και βρήκα το νοσοκομείο στα Κύθηρα, όπου και εγκαταστάθηκα για 39 ολόκληρα χρόνια μαζί με τη σύζυγό μου, η οποία είναι μικροβιολόγος. Ετσι, πήρα σύνταξη σχετικά νέος, στα 60 μου, γιατί είχα συμπληρώσει πολλά χρόνια στην Ιατρική» αναφέρει και συνεχίζει: «Είχαμε τότε στα Κύθηρα ποιμενάρχη τον μακαριστό πλέον Μητροπολίτη Κύριλλο. Εγώ δεν είχα σκεφτεί ποτέ την ιεροσύνη, αν και ήμουν αυτό που λέμε «άνθρωπος της Εκκλησίας». Με παρακάλεσε ο Μητροπολίτης, αν μπορώ, να γίνω ιερέας, για να τον βοηθήσω, καθώς εκείνη την εποχή δεν έβρισκες εύκολα ιερείς. Υστερα από πολλή σκέψη δέχτηκα. Εδώ θέλω να πω ότι για μένα μια τέτοια απόφαση δεν ήταν πολύ δύσκολη, γιατί, όπως σας ανέφερα, ήμουν ένας άνθρωπος της Εκκλησίας, αλλά και οι κάτοικοι εδώ με γνώριζαν και τους γνώριζα αρκετά χρόνια νωρίτερα. Η γνωριμία μου με τους Κυθήριους ήταν ακόμα ένας βοηθητικός παράγοντας, ώστε να μην έχω δυσκολία επαφής μαζί τους. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι στο νησί με αγκάλιασαν και ως ιερέα, δεν έχω κανένα παράπονο. Ακουγα πολλές φορές αυτό το κοινότοπο, «ιατρός των ψυχών και ιατρός των σωμάτων». Για την πορεία μου στην ιεροσύνη υπήρχε μια αμφιβολία, η οποία, βέβαια, δεν είχε να κάνει με θέματα πίστης, αλλά με το γεγονός αν τελικά εγώ είμαι άξιος να υπηρετήσω στο θυσιαστήριο. Οποιαδήποτε αμφιβολία, λοιπόν, είχε να κάνει κυρίως με τη δική μου αξιοσύνη. Τίποτε άλλο. Οι υπόλοιπες σκέψεις ήταν θετικές και μόνο τέτοιες».
Ο π. Πέτρος αναφέρθηκε στον μακαριστό Μητροπολίτη Κύριλλο, τον οποίο αγαπούσε: «Θέλω να πω για τον μακαριστό Μητροπολίτη ότι ήταν ένας άνθρωπος πολύ καλοκάγαθος. Είχε απόλυτο σεβασμό στη γνώμη και την προσωπικότητα του άλλου ανθρώπου, και αυτό οπωσδήποτε μέτρησε και στη δική μου επιλογή για την ιεροσύνη. Δεν ήταν ποτέ πιεστικός ο μακαριστός Κυθήρων. Αυτός με άφησε ελεύθερο να επιλέξω αν πραγματικά θέλω να ακολουθήσω την ιεροσύνη. Επομένως, και από την πλευρά του Μητροπολίτη, η αιτία ενάρξεως αυτής της ιερατικής διαδρομής ήταν και θετική και ομαλή».
Ο π. Πέτρος μίλησε και για τον τρόπο με τον οποίο υποδέχθηκαν τα μέλη της οικογένειάς του την απόφασή του να γίνει ιερέας: «Μίλησα στα παιδιά μου και στη γυναίκα μου γι’ αυτή την απόφαση και όλοι συμφώνησαν. Δεν υπήρχαν αντιρρήσεις».
«Εχω ζήσει περιστατικά ιάσεων τα οποία δεν ερμηνεύονται επιστημονικά!»
Αναφερόμενος σε θέματα τα οποία σχετίζονται με την πίστη και την επιστήμη του, την Ιατρική, τόνισε: «Νομίζω ότι για έναν νουνεχή άνθρωπο το θέμα της πίστης είναι πολύ ευκολότερο. Αλλωστε, υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι οδηγήθηκαν στην πίστη από την επιστήμη τους».
Και συμπληρώνει: «Στο θέμα της πίστης και των θαυμάτων υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα καταγεγραμμένα, τα οποία δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Εκτός όμως από τα καταγεγραμμένα περιστατικά ιάσεως ασθενειών οι οποίες δεν θεραπεύονται, μπορώ να σας πω και από την προσωπική ιατρική ζωή μου ότι είχα πολλές περιπτώσεις ασθενών των οποίων η πορεία της υγείας και η εξέλιξή της δεν είχαν εξήγηση. Αναφέρομαι σε περιστατικά ιάσεων τα οποία με την επιστημονική λογική είναι ανερμήνευτα, αλλά το θαύμα δεν μου αρέσει να το εκλαμβάνουμε σαν σημείο, δηλαδή η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας ή αναμεταξύ μας ή και τα δύο. Οταν κάλεσαν τον Χριστό να κάνει ένα θαύμα οπωσδήποτε, απάντησε: «Η γενεά αύτη γενεά πονηρά έστιν, σημείον ζητεί και σημείον ου δοθήσεται αυτή ει μη το σημείον Ιωνά». Εννοούσε την Ανάστασή του. Αυτό το θαύμα είναι απόδειξη της θεότητάς του. Η ιεροσύνη, λοιπόν, δεν με βοήθησε να δω διαφορετικά την επιστήμη μου, η Ιατρική είναι υπηρέτης του ανθρώπου, του λαού του Θεού. Ισως όμως ενίσχυσε μια τάση μου πως, αν ήμουν πάλι νέος φοιτητής, θα τα έκανα καλύτερα, δηλαδή περισσότερο αναφέρεται αυτή η βοήθεια στον στόχο που μπορεί να θέσει κάποιος στο ξεκίνημα της επιστημονικής διαδρομής του».
Πηγή: Ορθόδοξη Αλήθεια
