Αστρονόμοι στις ΗΠΑ μελέτησαν έναν καυτό εξωπλανήτη που έχει την πιο περίεργη τροχιά από όσους έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Ο HD 80606 b, όπως είναι το όνομά του, δεν έχει μια λίγο-πολύ σφαιρική τροχιά γύρω από το άστρο του, αλλά ακολουθεί μια άκρως επιμήκη τροχιά όπως οι κομήτες.
Όμως το ακόμη πιο εκκεντρικό είναι ότι όταν φθάνει κοντά στο άστρο του, σχεδόν το αγγίζει κατά την περιφορά του που διαρκεί μόλις 20 ώρες και αμέσως μετά εκσφενδονίζεται πάλι στο διάστημα.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, του Ινστιτούτου Space Telescope Science Institute και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σάντα Κρουζ, με επικεφαλής τον Ζιλιέν ντε Βιτ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters», έκαναν την παρατήρηση με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Σπίτσερ» της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA).
Ο περίεργος εξωπλανήτης, που είχε αρχικά εντοπισθεί το 2009, όμως τώρα έγινε εφικτό να μελετηθεί καλύτερα, έχει το μέγεθος του Δία αλλά τετραπλάσια μάζα. Βρίσκεται σε απόσταση 190 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό της Μεγάλης ‘Αρκτου. Χρειάζεται περίπου 111 μέρες για να διαγράψει μια πλήρη εκκεντρική τροχιά γύρω από το άστρο του (αυτή είναι και η διάρκεια του έτους του).
Η στενή επαφή με το άστρο του διαρκεί μόλις 20 ώρες, στη διάρκεια των οποίων ο εξωπλανήτης «τσουρουφλίζεται» φθάνοντας θερμοκρασίες κοντά στους 1.100 βαθμούς Κελσίου. Στη φάση αυτή, λαμβάνει τεράστιες ποσότητες ενέργειας, τουλάχιστον 1.000 φορές μεγαλύτερες από όσες απορροφά η Γη από τον Ήλιο κάθε μέρα.
«Αν η Γη επρόκειτο να πλησιάσει τόσο κοντά στον Ήλιο μας, πολύ σύντομα θα έχανε την ατμόσφαιρά της και η επιφάνειά της θα μετατρεπόταν σε λιωμένο μάγμα» δήλωσε ο ντε Βιτ.
Επίσης, για πρώτη φορά σε εξωπλανήτη, οι αστρονόμοι υπολόγισαν την ταχύτητα περιστροφής γύρω από το άξονα του, δηλαδή τη διάρκεια της μέρας του, και βρήκαν ότι είναι περίπου 90 ώρες.
Περίπου 2.000 επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα και πάνω από 5.000 ανεπιβεβαίωτοι ακόμη. Πολλοί ανήκουν στην κατηγορία του λεγόμενου «καυτού Δία», δηλαδή είναι αέριοι γίγαντες που πλησιάζουν υπερβολικά κοντά στα μητρικά άστρα τους, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του HD 80606 b.
