Τον ενδιαφέρει η ευτυχία, τον αγχώνει η μοναξιά, απεχθάνεται την ανοχή, τον τρομάζει η αβεβαιότητα στον χώρο της τηλεόρασης, είναι τελειομανής στηδουλειά του και σιγά σιγά η σκέψη του φαίνεται πως ωριμάζει ακόμη περισσότερο, τείνοντας να βλέπει και προς το μέλλον αν και αυτό που χαρακτηρίζει ακόμα τον εαυτό του, όπως λέει ο ίδιος, είναι η παιδικότητα. Ο ταλαντούχος ηθοποιός Ορέστης Τζιόβας, αποκαλύπτει πτυχές της προσωπικότητας του στο Press724.gr και μιλάει για την καριέρα του, τη ζωή του, τις αδυναμίες του αλλά και για την προσωρινή, προς το παρόν, επιστροφή του στην τηλεόραση, καθώς θα έχει guest εμφανίσεις στις σειρές “Το σόι σου” στον ALPHA και “Daddy Cool” στον ΑΝΤ1.
Συναντήσαμε τον Ορέστη στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στην οποία βρίσκεται αυτές τις μέρες, με αφορμή την εμφάνιση του στη θεατρική παράσταση «Δεσποινίς Τζούλια». Το πολύ δυνατό έργο του Στρίντκμπεργκ, το οποίο σκηνοθετεί η Λίλλυ Μελεμέ και στο οποίο εκτός του Ορέστη Τζιόβα πρωταγωνιστούν η Μαρία Κίτσου και η Αμαλία Αρσένη, φιλοξενείται μέχρι και την Κυριακή 15 Μαΐου, στο θέατρο Εγνατία, στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Συνέντευξη στον Αλέξη Αλεξιάδη:
Καταρχήν, πες μας λίγα λόγια για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστείς.
Το έργο είναι η Δεσποινίς Τζούλια, του σουηδού Αύγουστου Στρίντκμπεργκ και είναι γραμμένο το 1888, στην εποχή που έχει μόλις αρχίσει η πτώση της αριστοκρατίας. Μέχρι τότε, το ταξικό θέμα ήταν θέμα «αίματος», δεν είχε να κάνει με την οικονομική σου κατάσταση. Και πλούσιος να ήσουν, αν η καταγωγή σου ήταν κατώτερη, τότε ήσουν κατώτερος… υπηρέτης.
Εγώ παίζω τον ρόλο του Ζαν, του υπηρέτη που έχει σχέση με τη μαγείρισσα, ο οποίος όμως είναι ένα σκαλοπάτι πιο πάνω, επειδή είναι ο υπηρέτης του κυρίου και λόγω αυτής της θέσης, επειδή τον έντυνε, επειδή διάβασε και πολύ και ήταν και υπόδειγμα στυλ για τον κόμη, έχει μια ανωτερότητα σε σχέση με τους άλλους υπηρέτες. Αυτό φαίνεται και από την αρχή, με την μαγείρισσα, ότι δηλαδή έχει έναν άλλο αέρα, αλλά φυσικά δεν παύει να είναι υπηρέτης και έχει ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας, ένα ταξικό σύμπλεγμα.
Η σκηνοθετική άποψη στη συγκεκριμένη εκτέλεση, αναδεικνύει περισσότερο τη διαμάχη μεταξύ τάξεων, ή τη διαμάχη μεταξύ φύλων;
Νομίζω ότι η σκηνοθετική προσέγγιση δεν μπορεί να επηρεάσει πάρα πολύ το έργο, που είναι πάρα πολύ δυνατό, το οποίο θίγει το ταξικό, το θέμα του φύλου και το θέμα γενικότερα της διαφοράς των απόψεων των ανθρώπων. Θα έλεγα ότι μέσα από αυτή, τη διαμάχη των δύο ανθρώπων (του υπηρέτη και της κόρης του κυρίου), το έργο θίγει σχεδόν τα πάντα. Και είναι μια αδυσώπητη μάχη, στην οποία, μια είναι ο ένας από πάνω, μια ο άλλος. Ο Ζάν έχει στόχο και όνειρο να ανέλθει ταξικά και στο τέλος…. Θα δούμε
Πως πήγαν οι πρώτες παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη;
Πάρα πολύ καλά. Το κοινό ήταν πολύ θερμό και δεχτήκαμε πολύ δυνατό χειροκρότημα στο τέλος.
Η συνεργασία με τις συμπρωταγωνίστριες σου, τη Μαρία Κίτσου και την Αμαλία Αρσένη πως είναι;
Είμαστε πολύ φίλοι με τα παιδιά, παλιοί γνώριμοι. Και με την Αμαλία έχω ξανασυνεργαστεί, ήμασταν και στη σχολή μαζί (όχι στο ίδιο έτος) και η γνωριμία μας πάει πίσω, 12 χρόνια πριν. Συνεργαζόμαστε πάρα πολύ καλά, το ίδιο και με τη σκηνοθέτη μας τη Λίλλυ Μελεμέ και το έργο γενικά στην Αθήνα πήρε πολύ καλές κριτικές και έχει κάνει μια εξαιρετική διαδρομή.
Επιστρέφεις στην τηλεόραση;
Έχω κάνει μια guest εμφάνιση, στη σειρά «το σόι σου» του ALPHA, σε ένα επεισόδιο το οποίο θα προβληθεί αυτές τις μέρες. Επίσης θα κάνω μια σειρά guest εμφανίσεων, αρκετά μεγάλη, 8 επεισοδίων, στη σειρά Daddy Cool, που θα γυριστεί τώρα και θα προβληθεί στην επόμενη τηλεοπτική σεζόν. Το ένα επεισόδιο θα είναι στο τελευταίο της φετινής σεζόν, σαν πρόλογος για την εμφάνιση μου με την έναρξη της νέας.
Να υποθέσουμε ότι επανέρχεσαι για τα καλά στην τηλεόραση με αυτές τις εμφανίσεις;
Τώρα προέκυψαν αυτές οι καλές συνεργασίες και μετά… βλέπουμε. Η τηλεόραση όπως ξέρουμε όλοι, αυτή τη στιγμή περνάει μια φάση αβεβαιότητας.
Η αβεβαιότητα είναι αυτή που σε «τρομάζει» περισσότερο και το βλέπεις επιφυλακτικά, ή το γεγονός ότι λόγω των μειωμένων δυνατοτήτων, λόγω και της κρίσης, δεν μπορούν να βγουν τόσο καλές δουλειές όσο θα ήθελες;
Και τα δύο, αλλά το πιο κύριο και το πιο βασικό είναι η αβεβαιότητα. Δεν μπορώ να δουλεύω χωρίς να πληρώνομαι. Αυτό είναι κοροϊδία για όλους μας και κανένας δεν θα έπρεπε να το κάνει.
Πολλοί στη θέση σου κάνουν πολλές υποχωρήσεις και δεν θα έλεγαν κάτι τέτοιο, για λόγους που οι ίδιοι ξέρουν και ενδεχομένως για να διατηρούν καλές δημόσιες σχέσεις…
Εμένα αυτό με θλίβει πιο πολύ από όλα. Όταν βλέπω έναν άνθρωπο να μην απαιτεί τα δεδουλευμένα του, με νύχια και με δόντια. Το εννοώ και εγώ έτσι έχω πράξει μέχρι στιγμής. Μόλις δεν με πλήρωσαν, την επόμενη μέρα δεν πήγα στη δουλειά. Προστατεύεις την αξιοπρέπεια και τον εαυτό σου.
Είσαι πολλά χρόνια στην Αθήνα, από το 2004. Είναι καλύτερη η ζωή εκεί;
Κοίτα, αυτά αλλάζουν, ανάλογα με την ηλικία σου και ανάλογα με τα «θέλω» σου. Δηλαδή όταν ήρθε αυτή η αλλαγή που ήμουν 21 ετών, είχα δίψα να ζήσω κάπου αλλού, να δω καινούρια πράγματα, να ζήσω σε μια πόλη που έχει σχεδόν τα πάντα. Τώρα όμως, μεγαλώνοντας λίγο, το σκέφτομαι πολλές φορές, ίσως να επέστρεφα Θεσσαλονίκη και να κάνω κάτι εδώ. Βέβαια το θέατρο εδώ είναι πολύ φτωχό, από την άποψη ότι η αναλογία πολιτών και σκηνών, δεν έχει καμία σχέση με την Αθήνα.
Το να είσαι ηθοποιός είναι απαιτητικό; Γιατί πολλές φορές ο κόσμος πιστεύει ότι κάνετε μια άνετη και καλή ζωή…
Καμία σχέση. Υπάρχει μια τέτοια άποψη που είναι πολύ λανθασμένη. Μόνο οι πρόβες, έχουν πάρα πολύ δουλειά. Και δεν πληρώνονται, παρά μόνο στο Εθνικό και στο Κρατικό Θέατρο τα οποία χρηματοδοτούνται από το Υπουργείο Πολιτισμού. Επίσης, τα χρήματα είναι αρκετά λίγα. Εγώ, ως μεγαλύτερος, έχοντας αποκτήσει μια εμπειρία και ένα όνομα, αμείβομαι κάπως καλύτερα, αλλά και αυτά δεν είναι φοβερά χρήματα για να πεις ότι ζούμε άνετα.
Ελεύθερο χρόνο έχεις γενικά; Πως τον αξιοποιείς;
Έχω ελεύθερο χρόνο. Μου αρέσει ο αθλητισμός πολύ…. παίζω ποδόσφαιρο. Τώρα τελευταία βέβαια, δυσκολεύομαι λίγο με τα γόνατα μου γιατί τα έχω εγχειρήσει. Επίσης διαβάζω βιβλία, βλέπω ταινίες και πολλές σειρές που μου αρέσουν.
Διασκέδαση, ποτά και ξενύχτια;
Και από αυτά έχει… Τον τελευταίο καιρό είχε λίγα περισσότερα.
Δεν έφτασες στο σημείο ακόμα, να πεις, «με κούρασαν», ή «τέρμα»; Έχεις αποθέματα ακόμα;
Έχω, έχω…. Βέβαια φέτος έκανα και παιδικό θέατρο και πήγαινα άυπνος πολύ συχνά, αλλά εντάξει…
Πες μου κάτι άλλο. Βάζεις το όνομα ενός ηθοποιού σε μια μηχανή αναζήτησης και το πρώτο αποτέλεσμα που βγαίνει είναι τα gossip. Ούτε μια καλή ή κακή κριτική, ούτε κάποιο σχόλιο για μια εμφάνιση. Που το αποδίδεις αυτό;
Είναι ένα περίεργο αλισβερίσι. Και εγώ δεν μπορώ να καταλάβω αν ξεκινά από τον κόσμο που τα αναζητά, ή αν ξεκινάει από τα μέσα που το «καλλιεργούν». Δεν είμαι βέβαιος, αλλά σίγουρα, το ότι οποιοδήποτε φυλλάδιο κίτρινου τύπου πουλάει πολύ, σημαίνει ότι έχει απήχηση και ζήτηση, για αυτό και υπάρχει και προσφορά. Έτσι πάνε αυτά. Αν δεν υπήρχε ζήτηση, δεν θα υπήρχε και αυτή η προσφορά.
Οικογένεια είχες πει ότι θέλεις να κάνεις κάποια στιγμή.
Θέλω ναι… Απλά δεν είμαι ακόμα έτοιμος. Ούτε έχω βρει το κατάλληλο άτομο.
Είχες πει και ότι θα ήθελες να είχες κάνει ένα παιδί μέχρι τα 35….Προλαβαίνεις;
(γέλια…) Τώρα είμαι 33 και από ότι βλέπω… Δύσκολα τα πράγματα… δεν προλαβαίνω…
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στη Θεσσαλονίκη. Έχεις τη νοοτροπία του Θεσσαλονικιού; Τη νοοτροπία του «χαλαρά», ή προσαρμόζεσαι εύκολα και είσαι στην «τσίτα» όποτε χρειάζεται;
Κοίταξε, όσον αφορά τη δουλειά μου, είμαι πάρα πολύ απαιτητικός και από τον εαυτό μου και από τους άλλους και πάρα πολύ τελειομανής. Όσον αφορά στην προσωπική μου ζωή και τον χρόνο μου, είμαι πάρα πολύ χαλαρός… «Χύμα» θα έλεγα.. Τελείως «χύμα»!
Νευριάζεις εύκολα;
Πολλές φορές ναι, άλλες φορές όχι. Δεν θα έλεγα ότι είναι το χαρακτηριστικό μου. Το χαρακτηριστικό μου πιστεύω είναι η παιδικότητα. Όχι η αφέλεια, αλλά η παιδικότητα.
Αδυναμίες έχεις; Ποια είναι η μεγαλύτερη;
Οι μεγαλύτερες αδυναμίες μου, είναι η μαμά και η ανιψιά μου που είναι τριών ετών.
Έχεις και μια αδελφή. Είσαι μικρότερος της αν δεν κάνω λάθος. Ποιος έτρωγε το «ξύλο»;
Εγώ μέχρις ενός σημείου, μέχρι που άλλαξαν οι ισορροπίες.
Τι φοβάσαι περισσότερο στη ζωή; Τι σε αγχώνει;
Με αγχώνει πάρα πολύ η μοναξιά, όχι τώρα, αλλά στα γεράματα. Και επίσης, αυτό που σου είπα πριν, για τα χρήματα. Η ανοχή των ανθρώπων…
Λόγω της κρίσης στην Ελλάδα, ίσως όμως δούμε και χειρότερες καταστάσεις..
Το ξέρω. Όμως οι επαναστάσεις ξεκινούν από την καθημερινότητα. Τι απαιτείς, τι διεκδικείς και τι ανέχεσαι να γίνεται γύρω σου.
Σε αγχώνει η μοναξιά; για φίλους ή για σύντροφο μιλάς;
Για σύντροφο μιλάω. Αλλά κοίταξε, έτσι όπως είναι το πράγμα, πάντα καταλήγεις να συμπορευθείς με έναν άνθρωπο του άλλου φύλου και μετά τους φίλους, όχι τους κάνεις πέρα, αλλά δεν μπορείς να δώσεις όλα αυτά που έδινες όταν ήσουν μόνος σου. Αυτή είναι η αλήθεια.
Όταν έχεις σχέση, την αφήνεις κάπου κάπου για την ανδροπαρέα, για την «τσακαλοπαρέα»;
Βέβαια. Οφείλουμε να το κάνουμε αυτό, δεν ξεχνάμε τους φίλους μας.
Πολλοί όμως, όταν βρουν το άτομο, ξεχνάνε τους φίλους.
Το ξέρω, το έχω κάνει και εγώ στο παρελθόν. Είναι λάθος όμως αυτό.
Είναι καλό να έχεις σύντροφο από τον χώρο σου;
Του δικού μου χώρου όχι. Δεν θα ήθελα να είναι. Αλλά εντάξει, δεν μπορείς να το πεις και με σιγουριά αυτό. Αν σου έρθει η «κεραμίδα»… Δεν μπορείς αυτά ούτε να τα προβλέψεις, ούτε να τα αποτρέψεις. Σίγουρα μπορείς όμως να είσαι πιο επιφυλακτικός.
Φίλους, κολλητούς, έχεις πολλούς; Τους χρειάστηκες – σε χρειάστηκαν σε δύσκολες καταστάσεις;
Κολλητούς, όχι πολλούς. Τρεις έχω και επαρκούν για κολλητοί. Πάντα ήμασταν «εκεί» ο ένας για τον άλλον, όταν χρειάστηκε.
Μένεις μόνος; Μαγειρεύεις;
Μένω μόνος και μαγειρεύω καλά. Πολύ καλά.
Έχεις κάποια σπεσιαλιτέ, ή κάποιο φαγητό που το μαγειρεύεις πιο συχνά;
Δεν μπορώ να πω ότι έχω σπεσιαλιτέ. Κάνω πάρα πολλά φαγητά. Περισσότερο θα έλεγα, μια συνταγή του Πετρετζίκη που έχω ανακαλύψει, μια μακαρονάδα με μπρόκολο, ταχίνι, μέλι και λεμόνι. Αυτή είναι η τελευταία μου αδυναμία.
Από δουλειές στο σπίτι τι άλλο κάνεις; Σιδερώνεις;
Ποτέ.. Δεν σιδερώνω ποτέ. Τα τινάζω πάρα πολύ καλά και τα απλώνω, έτσι ώστε να μη χρειάζονται σιδέρωμα. Κανένα πουκάμισο μόνο αν χρειάζεται. Τίποτα άλλο. Ξέρω να σιδερώνω, απλά το θεωρώ πάρα πολύ μεγάλο χάσιμο χρόνου.
Το σπίτι σου είναι κλασσικό σπίτι εργένη; Ακατάστατο;
Δεν θα το έλεγα…Όχι. Είναι ένα σπιτάκι, στο οποίο θα μπορούσε να ζήσει και γυναίκα.
Τους φίλους όταν έρχονται σπίτι, τους βάζεις να βγάζουν τα παπούτσια;
Άμα είναι καθαρά, ναι. Αν δεν είναι, τους λέω «βάλτε τα παπούτσια, γιατί θα γίνετε χάλια».
Τελειώνοντας, τη συνέντευξη, στόχος σου γενικά, πέρα από το να κάνεις μια καλή καριέρα;
Δεν έχω κάποιους άλλους στόχους ακόμα, εκτός από το να είμαι στη δουλειά και να κάνω ωραίες συνεργασίες. Προς το παρόν αυτό. Το επαγγελματικό είναι το βασικό για εμένα. Μακροπρόθεσμα τώρα, θα ήθελα όπως είπα να κάνω μια οικογένεια. Θα με ενδιέφερε… Μια ευτυχία… Αν μπορεί να συμβεί….
Η ταυτότητα της παράστασης «Δεσποινίς Τζούλια»
