f3_150

H άλλη πλευρά της Ειδομένης: «Πουλάω κάθε ημέρα έως 3.000 σάντουιτς από την καντίνα!»

Μια μικρή πολιτεία, πρόχειρα φτιαγμένη, μοιρασμένη σε δύο κόσμους, έτοιμη να μετακινηθεί ανά πάσα στιγμή. Αυτή την αίσθηση δίνει ο καταυλισμός των προσφύγων που έχει στηθεί μια ανάσα μετά την Ειδομένη, το μικρό χωριό με τα πλινθόκτιστα σπίτια.

Και όπως σε κάθε -έστω και πρόχειρα- οργανωμένη πολιτεία, δεν της λείπει τίποτα. Ούτε φυσικά τα μικρά εμπορικά μαγαζιά. Μόνο που εδώ τα εμπορικά «καταστήματα» έχουν τη μορφή καντίνας και φορτηγών που είτε έχουν πάρει μια μόνιμη θέση είτε μετακινούνται γεμάτα τρόφιμα.

Σε αυτά τα «καταστήματα» οι ιδιοκτήτες δεν αγωνιούν για τον τζίρο της ημέρας. Οι πελάτες είναι χιλιάδες και το κέρδος κάτι παραπάνω από βέβαιο. Πλησιάζουμε την καντίνα του Λάζαρου Ούλη, όπου σχηματίζονται ατέλειωτες ουρές. Ενα χρωματιστό μελίσσι ανθρώπων περιμένει υπομονετικά για ένα σάντουιτς με πατάτες και κέτσαπ, έναν καφέ ή λίγο τσάι.

Ψωμί με πατάτες

«Υπάρχουν πολλοί σύλλογοι που φέρνουν φαγητό, αλλά οι άνθρωποι εδώ το πετάνε γιατί φοβούνται την ύπαρξη χοιρινού κρέατος λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Εμείς τους κάνουμε σάντουιτς με ψωμί και πατάτες» μας λέει ο κ. Λάζαρος, ενώ συμπληρώνει ότι πουλά την ημέρα 2.000-3.000 σάντουιτς. «Δίνουμε τα σάντουιτς 2 ευρώ και από 1 με 1,5 τον καφέ και το τσάι. Οταν βλέπω, όμως, ότι κάποιος έχει ανάγκη, δεν παίρνω χρήματα» συμπληρώνει. Ο κ. Λάζαρος είναι ο πρώτος που βρέθηκε στην Ειδομένη. Το χωράφι στο οποίο έχει τοποθετήσει την καντίνα είναι δικό του. Γι’ αυτό και περηφανεύεται πως είναι νόμιμος. Οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες κινούνται στα όρια της νομιμότητας.

Αλλά η στιγμή μοιάζει να επιβάλει την παρουσία τους. «Από τον δήμο μού είπαν ότι κάνω λειτούργημα. Οι ίδιοι δεν μπορούν να μου δώσουν κάποια συγκεκριμένη άδεια, αλλά μου είπαν πως αν φύγουμε από εδώ, όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα ρημάξουν το χωριό για να βρουν κάτι να φάνε» λέει ο Στέφανος Παυλίδης, άλλος ένας ιδιοκτήτης καντίνας.
«Ηρθα από την Σκύδρα Πέλλας να πουλήσω φρούτα και σαλάτες. Τα δίνουμε 1 ευρώ το κιλό. Οταν μαθαίνουν την τιμή, οι άνθρωποι παθαίνουν πλάκα, αφού μας λένε ότι κάποιοι τους ζητούν 2 και 3 ευρώ» μας λέει λίγο πιο κάτω ο παραγωγός Τάσος Καραφουλίδης, που δεν προλαβαίνει να δίνει μήλα, ντομάτες και λεμόνια.

Πηγή: espresso