Της Χριστίνας Φαρδή1. Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου «Νόμος για τον έλεγχο και την προστασία του δομημένου περιβάλλοντος», θεσπίζεται η υποχρέωση επισύναψης στα συμβόλαια αποδοχής κληρονομίας τοπογραφικού διαγράμματος και βεβαίωσης μηχανικού περί μη αυθαιρεσίας για κάθε ακίνητο. Πρόκειται για καθαρά εισπρακτικό μέτρο, νομικά λανθασμένο, με σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις.
Νομικά λανθασμένο γιατί ο συντάκτης του σχεδίου νόμου αγνοεί ότι η κληρονομιά δεν αποτελεί συναλλακτική επιλογή αλλά αναγκαστική διαδοχή, στηριζόμενη στο αναπόφευκτο γεγονός του θανάτου του κληρονομουμένου. Ο δε κληρονόμος αποκτά την κληρονομιά αμέσως με τον θάνατο του κληρονομουμένου και όχι από την ημέρα σύνταξης του συμβολαίου αποδοχής κληρονομιάς. Για τον λόγο αυτό γίνεται παγίως δεκτό ότι τα ακίνητα κληρονομούνται ως έχουν την ημέρα θανάτου, συνεπώς και τα τυχόν αυθαίρετα οικοδομήματα, σύμφωνα δε με τη με αριθμό 633/1997 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, «τα αυθαίρετα κτίσματα που ανεγέρθηκαν μετά την 31-01-1983 μεταβιβάζονται με κληρονομική διαδοχή».
Αυτό ήταν σεβαστό και τηρούνταν μέχρι σήμερα τόσο από τον νομοθέτη όσο και από τη Δημόσια Διοίκηση, μπροστά όμως στο κίνητρο είσπραξης κάποιων ευρώ απεμπολείται η νομιμότητα.
Οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις: Κυρίως στην περιφέρεια θα επιβαρύνει τις χαμηλού κόστους αποδοχές κληρονομιάς με επιβαρύνσεις οικονομικές, οι οποίες θα οδηγήσουν σε απαλλοτρίωση περιουσιών, δεδομένου ότι οι κληρονομιές στην περιφέρεια περιλαμβάνουν πολλά ακίνητα ιδιαίτερα μικρής αξίας, για τα οποία αν απαιτηθεί η σύνταξη τοπογραφικού διαγράμματος και βεβαίωσης μηχανικού θα προκύψει οικονομική επιβάρυνση μεγαλύτερη από την αξία των ακινήτων.
Αποτέλεσμα της διάταξης αυτής θα είναι στην καλύτερη περίπτωση να οδηγηθούν οι ιδιοκτήτες στη σιωπηρή αποδοχή των κληρονομιαίων ακινήτων (μέσω της παρέλευσης άπρακτης της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης της κληρονομιάς), χωρίς να συντάσσουν συμβολαιογραφική πράξη αποδοχής κληρονομιάς, κάτι που θα οδηγήσει σε απόλυτη ανασφάλεια δικαίου και συναλλαγών, στη χειρότερη δε περίπτωση θα «ρημάξει» κυριολεκτικά η χώρα από δεκάδες χιλιάδες εγκαταλελειμμένα ακίνητα, που ουδείς θα ενδιαφέρεται να τα κληρονομήσει, με άμεση συνέπεια να δημιουργηθεί ένα ακόμη πρόσκομμα στη δημιουργία του Εθνικού Κτηματολογίου, αλλά και μια ακόμη απώλεια σε δημόσια έσοδα από τον φόρο κληρονομιάς.
2. Επίσης με το ίδιο νομοσχέδιο και σχετικά με την ελληνική πατέντα της ηλεκτρονικής ταυτότητας κτιρίου που θα επιβαρύνει κάθε ακίνητο θεσπίζεται περιοδικός επανέλεγχος αυτών ανά 5, 7 ή 8 έτη, με συνέπεια την επιπλέον και εφ’ όρου ζωής αφαίμαξη των ιδιοκτητών ακινήτων. Σε περίπτωση δε που ο ιδιοκτήτης αμελήσει να προβεί στη δαπανηρή διαδικασία της ηλεκτρονικής ταυτότητας ακινήτου (που ουσιαστικά θα πρόκειται για μια γραφειοκρατική και όχι ηλεκτρονική διαδικασία), ή δεν θα το κάνει για οικονομικούς λόγους, μια και δεν θα δύναται να πληρώσει το χιλιοπληρωμένο ήδη και νόμιμα υφιστάμενο ακίνητό του, αυτό θα θεωρείται αυθαίρετο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
2. Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου «Αυτοτελής Υπηρεσία Εποπτείας Ο.Τ.Α., ρύθμιση θεμάτων Ο.Τ.Α. και άλλες διατάξεις» επανέρχεται η επισύναψη σε κάθε μεταβιβαστικό συμβόλαιο του πιστοποιητικού του οικείου ΟΤΑ μη οφειλής ΤΑΠ. Το πιστοποιητικό αυτό που ίσχυσε από το έτος 1993, ταλαιπωρώντας τους συναλλασσόμενους πολίτες, καταργήθηκε προ δύο ετών επειδή το κράτος αντιλήφθηκε ότι με αυτό επιβαρύνονταν οι συναλλαγές με περιττή γραφειοκρατία.
Σήμερα επιχειρείται η επαναφορά του με το πρόσχημα της ενίσχυσης των οικονομικών των ΟΤΑ. Λόγω της μεγάλης πτώσης των μεταβιβάσεων, το ποσοστό των ιδιοκτητών που θα καταβάλλει το Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ) σε σχέση με το σύνολο των ιδιοκτητών είναι μικρό κι επομένως ο σκοπός της διάταξης καθίσταται ατελέσφορος κι αναποτελεσματικός, η ταλαιπωρία όμως των πολιτών είναι βέβαιη. Αυτό συνεπάγεται ότι κάθε πολίτης θα πρέπει να μεταβαίνει στην έδρα του Δήμου, εργάσιμες ώρες και μέρες, δύο, τρεις ή και περισσότερες φορές, προκειμένου να προμηθευτεί το μαγικό χαρτί. Προφανώς θα υπάρχει κατά κανόνα και οικονομική επιβάρυνση.
Με όλα αυτά καταδεικνύεται ότι οι υποσχέσεις καταπολέμησης της γραφειοκρατίας και επιτάχυνσης των συναλλαγών αποτελούν κενές υποσχέσεις, ενώ στην πραγματικότητα οι συναλλαγές επί ακινήτων εξελίσσονται σε Γολγοθά. Γίνεται επίσης φανερό ότι δεν θα είναι πλέον εφικτό στους Έλληνες πολίτες να κατέχουν ακίνητη περιουσία, εφόσον το κόστος απόκτησης και κυρίως διατήρησης και αξιοποίησης αυτής θα είναι μεγαλύτερο της αξίας της ίδιας της ακίνητης περιουσίας. Κανείς δεν θα θέλει να κατέχει ακίνητα και δε θα υπάρχει Έλληνας πολίτης που να ενδιαφέρεται να τα αγοράσει.
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Άρθρα-Απόψεις» δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι απαραίτητα του press724.gr.
