Προστατευμένη περιοχή αλλά και τοπίο και ζώνη ιδιαίτερου κάλλους χαρακτηρίστηκε η παραθαλάσσια περιοχή της Ν. Κρήνης, του Δήμου Καλαμαριάς και πιο συγκεκριμένα η περιοχή από το Κυβερνείο Θεσσαλονίκης μέχρι τις αθλητικές εγκαταστάσεις της Μίκρας, η θάλασσα και οι οδοί Θεμ. Σοφούλη και Ν. Πλαστήρα, σύμφωνα με έγγραφο της Γενική Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Πολιτισμού του Υφυπουργείου Εσωτερικών.
Με την εξέλιξη αυτή ωστόσο, όπως υποστηρίζει η Ριζοσπαστική Ενωτική Κίνηση Καλαμαριάς και ο επικεφαλής της, Μανώλης Λαμτζίδης, περιορίζεται η έκταση και η έννοια του «παράκτιου μετώπου» της Καλαμαριάς, καθώς δεν περιλαμβάνεται το Καραμπουρνάκι.
Μάλιστα σύμφωνα με όσα καταγγέλονται από τη ΡΕΚΚ, ενώ το σχετικό έγγραφό είχε γνωστοποιηθεί στο Δήμο, ωστόσο δεν είχε κοινοποιηθεί και στα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου στη συνεδρίαση της περασμένης Δευτέρας.
Σε σχέση με το παραλιακό μέτωπο , η ΡΕΚΚ υπενθυμίζει με σχετική της ανακοίνωση:
«κάθε φορά που ανοίγει η συζήτηση για το παραλιακό μέτωπο της Καλαμαριάς η δημοτική αρχή εμφανίζει δύο πρόσωπα, το ένα υπέρ της «κοινοχρησίας» και της «καθολικής προσβασιμότητας»- με αποχρώσεις βέβαια- και το δεύτερο υπέρ της άκρατης και άκριτης επιχειρηματικής- εκμεταλλευτικής δράσης σε βάρος και της «κοινοχρησίας» και της «καθολικής προσβασιμότητας».
Περιστατικό, εξ αιτίας του οποίου εντείνονται οι ανησυχίες των Καλαμαριωτών ότι η διοίκηση του Δήμου κλίνει υπέρ της δεύτερης λύσης είναι το γεγονός ότι την Τετάρτη , 3 Ιουνίου 2015, ο Δήμαρχος Καλαμαριάς με το Δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη επίσης συνεπικουρούμενο από τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο Σπ. Πέγκα – ερήμην του Δημοτικού Συμβουλίου- συνυπόγραψε ένα “Πρωτόκολλο συνεργασίας σε θέματα Τουρισμού και Προβολής”, στο οποίο περιλαμβάνεται σχεδιασμός για «τουριστική ανάπτυξη» με βασικό εργαλείο το παραλιακό μέτωπο της Καλαμαριάς.
Η πρωτοβουλία αυτή αναλήφθηκε «εν κρυπτώ και παραβύστω», ερήμην των δημοτικών συμβούλων, και το κείμενο τέθηκε υπόψη των μελών του συμβουλίου , πολύ καιρό μετά την υπογραφή του.
Δεν πρέπει να λησμονούμε ούτε μία στιγμή ότι , σε σχέση με το παραλιακό μέτωπο, υφίστανται σειρά σοβαρότατων νομικών κωλυμάτων και άλλων εμποδίων για την οποιασδήποτε μορφής «αξιοποίησή» του.
Με το πιο πάνω πρωτόκολλο οι δύο Δήμαρχοι και το «δίδυμο» Μ. Αμπατζίδη (Καλαμαριάς)– Σπ. Πέγκα (Θεσσαλονίκη) ενέταξαν το παραλιακό μέτωπο – και μάλιστα ορισμένα τμήματα αυτού εντελώς αποσπασματικά και επιλεκτικά (μόνο το «Παλατάκι»-Κυβερνείο, το πρώην στρατόπεδο Κόδρα και τη Μαρίνα της Αρετσούς) – σε μία δήθεν προοπτική «τουριστικής ανάπτυξης».
Ο Δήμαρχος Καλαμαριάς , αλλά ούτε και ο εντεταλμένος σύμβουλος δικαιολογούνται να αγνοούν σημαντικές παραμέτρους για το θέμα αυτό , όπως:
- Ότι ισχύει η απαράβατη και απαρέγκλιτη – σε κάθε συζήτηση ή πρωτοβουλία- τήρηση δύο αρχών , της κοινοχρησίας και της ελεύθερης πρόσβασης σε όλους με αποκλεισμό της «εμπορευματοποίησης-ιδιωτικοποίησης».
- Ότι το παραλιακό μέτωπο αποτελεί ενιαίο οργανικό σύνολο από το Καραμπουρνάκι μέχρι τις αθλητικές εγκαταστάσεις της Μίκρας.
Δε νοείται ο κατακερματισμός και κατατεμαχισμός του, όπως διαφαίνεται στις προθέσεις των συντακτών του εγγράφου , ενώ απαιτείται ενιαία αντιμετώπισή και νομική μεταχείριση και προστασία του από την πλευρά της πολιτείας και του Δήμου με κριτήριο τις δύο πιο πάνω αρχές.
- Όσον αφορά στη Μαρίνα Αρετσούς ισχύουν τα παρακάτω:
Α. Είναι ακόμα – όχι τυχαία- σε ισχύ και επείγει να καταργηθούν οι σχετικές διατάξεις του ν. 2160/1993 (γνωστού ως «νόμου Μητσοτάκη»), με τις οποίες επιτρέπεται η δόμηση (!!!) στο χώρο της Μαρίνας (κτίζονται μέχρι 14 τετραόροφες πολυκατοικίες)
Β. Είναι ανάγκη να χαρακτηριστεί έκταση 13 στρεμμάτων μέσα στο χώρο της Μαρίνας ως δασική , υπόθεση που εκκρεμεί ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατόπιν προσφυγής του «Συλλόγου Κατιρλιωτών» και της «Οικολογικής Κίνησης», που θα συζητηθεί ενώπιον του Ε Τμήματος του ΣτΕ στις 24 Φεβρουαρίου 2016 , και την οποία όφειλε να είχε ασκήσει ο Δήμος Καλαμαριάς, που είχε έννομο συμφέρον, αλλά παρέλειψε να το κάνει περιοριζόμενος σε έκδοση ψηφίσματος και στην έκφραση συμπαράστασης με «ηθικούς και υλικούς όρους».
Γ. Πρέπει να αποφανθεί το ΣτΕ οριστικά για την με αρ. 6065/2012 προσφυγή κατοίκων και συλλογικοτήτων της Καλαμαριάς κατά της μεταβίβασης του συνόλου της έκτασης της Μαρίνας στο ΤΑΙΠΕΔ, με την μορφή, που είχε παλαιά και τους αρχικούς του σκοπούς. Σημειώνουμε ότι από τη συζήτηση της προσφυγής αυτής (5 Απριλίου 2013 ) μέχρι σήμερα, δεν έχει εκδοθεί απόφαση. Την προσφυγή αυτή όφειλε να είχε ασκήσει προεχόντως ο Δήμος Καλαμαριάς, αλλά παρέλειψε να το κάνει. Και στην περίπτωση αυτή, η δημοτική αρχή είχε εκδώσει ψήφισμα!
Αυτό οφείλεται αφενός στον εντοπισμό –ύστερα από υπόδειξη των προσφευγόντων και ιδιαίτερα του Συλλόγου Κατιρλιωτών- ΑΝΤΑΛΛΑΞΙΜΩΝ εκτάσεων μέσα στην έκταση της Μαρίνας Αρετσούς, που απολαμβάνουν ιδιαίτερου ιδιοκτησιακού καθεστώτος, αφετέρου στην διεκδίκηση εκ μέρους του Συλλόγου Κατιρλιωτών «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος» και της «Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης» του χαρακτηρισμού έκτασης 13 στρ. ως δασικής, υπόθεση που εκκρεμεί, όπως αναφέρθηκε, στο ΣτΕ για τις 24 Φεβρουαρίου 2016.
- Για το χώρο του πρ. Στρατοπέδου Κόδρα πρέπει να ληφθεί υπόψη:
Α. Ότι πρέπει να διαλυθεί ΑΜΕΣΑ το παράνομο κυνοκομείο, και να απομακρυνθούν τα άτυχα ζώα , τη λειτουργία του οποίου ανέχονται προκλητικά και ο Δήμαρχος και το ΣΥΠΠΑΖΑΘ, που προκαλούν φόβο και τρόμο στους επισκέπτες (πρόσφατο περιστατικό επίθεσης «φιλοξενούμενων» σκυλιών σε άτομο, στις 9 Ιανουαρίου 2016). Αντί της απομάκρυνσης και της διάλυσής του όμως , καταγγέλλεται ότι στο παράνομο κυνοκομείο παρέχεται παράνομα ηλεκτρικό ρεύμα (περίπτωση ρευματοκλοπής).
Β. Ότι πρέπει να γίνει απόλυτα σεβαστός ο χαρακτήρας του χώρου ως ιστορικού-αρχαιολογικού τόπου και «άλσους-πάρκου», και να μην μετατρέπεται σε χώρο απόθεσης στέρεων αποβλήτων, όπως έκαναν στο παρελθόν οι υπηρεσίες του Δήμου, αλλά και ασυνείδητοι ιδιώτες.
Γ. Ότι δεν πρέπει να επιτραπεί η μετατροπή του σε χώρο « πολιτιστικών εγκαταστάσεων» (πχ. ανοιχτό θέατρο)- εκτός των διατηρητέων στρατιωτικών κτηρίων – και χώρων αθλητισμού» επιτρεπομένων μόνον χρήσεων και κτιρίων τέτοιου χαρακτήρα, «που να υποβοηθούν την απόλαυση του πρασίνου από το κοινό», (βλ. την με αρ. 288/2003 ιστορική απόφαση του Ε Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έχει ισχύ «δεδικασμένου» και δεν μπορεί να ανατραπεί, ακόμα κι αν «ο Θεός ο ίδιος κατέβει στη γή…» (βλ. και το αρ. πρωτ. 6881/4.3.2015 έγγραφό του Δημάρχου Καλαμαριάς, που παραδέχεται την ύπαρξη της απόφασης), αλλά ούτε με και με το αναθεωρημένο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο. Κανένας σχεδιασμός , που θα αποκλίνει από την επιταγή του Συμβουλίου Επικρατείας , όπως αυτή εκφράζεται με την με αρ. 288/2013 απόφασή του Ε Τμήματος δεν είναι συνταγματικά ανεκτός και επιτρεπτός.
Γι΄αυτό ανησυχίες γεννούν στους πολίτες της Καλαμαριάς οι σκέψεις για ένταξη του χώρου σε σχέδιο για «ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ», ο χαρακτηρισμός του χώρου σε «τουριστικό πλεονέκτημα» αγνοώντας ότι έχει κηρυχθεί ιστορικός τόπος και αρχαιολογικός χώρος και ταυτόχρονα «άλσος-πάρκο» με επιτρεπόμενες ήπιες χρήσεις με σκοπό την «απόλαυση του πρασίνου»!
Για το ζήτημα αυτό, εκκρεμεί προσφυγή κατοίκων, δημοτικών συμβούλων της ΡΕΚΚ και του Συλλόγου Κατιρλιωτών στο ΣτΕ (ημερομηνία συζήτησης 8 Ιουνίου 2016).
5.Γενικότερα επιβάλλεται:
Α. Να ρυθμιστεί η τύχη των αυθαίρετων κατασκευών και λοιπών κτισμάτων και των τυχόν υφιστάμενων ιδιωτικών «ιδιοκτησιών» εντός ή εκτός εισαγωγικών.
Β. Να ανανεωθεί το παραχωρητήριο για χρήση από το Δήμο των εγκαταστάσεων του «REMEZZO» και της «Πλαζ Αρετσούς» με τις γύρω εκτάσεις από την πλευρά του Δημοσίου.
Η ανακίνηση του θέματος του χαρακτηρισμού ως προστατευόμενης περιοχής και ως τοπίου και ζώνης ιδιαίτερου κάλλους της παραθαλάσσιας περιοχής, τμήματος μόνο του παραλιακού μετώπου, με εξαίρεση το Καραμπουρνάκι , προκαλεί ανησυχία στους κατοίκους της Καλαμαριάς , διότι το Καραμπουρνάκι είναι ταυτόχρονα στην πράξη περιοχή ιδιαίτερου κάλλους και προστατευόμενη περιοχή, αλλά και «φιλέτο», που ανοίγει τις ορέξεις «ολίγων», που δεν θα ήθελαν να δούν την περιοχή αυτή να προστατεύεται ιδιαίτερα, αλλά να γίνει αντικείμενο εντατικής οικονομικής εκμετάλλευσης σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
