Ένας πρόσφυγας από τη Συρία, που διαμένει στον Ελαιώνα θα είναι ένας από τους λαμπαδηδρόμους που θα μεταφέρουν συμβολικά την Ολυμπιακή Φλόγα όταν φτάσει στον Ελαιώνα.
Όταν ο Ιμπραχίμ Αλ-Χουσεΐν ανεβαίνει στο βατήρα, έχοντας μπροστά του την πισίνα, όλα τα άλλα χάνονται. Ο πόλεμος στη Συρία, οι αναμνήσεις των ανθρώπων που έχασε, ο βομβαρδισμός στον οποίο έχασε μέρος του δεξιού ποδιού του.
Το μόνο που έχει σημασία για εκείνον, τη συγκεκριμένη στιγμή, είναι να πέσει στο νερό και να αρχίσει να κολυμπάει. Ο Ιμπραχίμ είναι ο πρόσφυγας που στις 26 Απριλίου θα γίνει λαμπαδηδρόμος της Ολυμπιακής φλόγας, στην Αθήνα, όταν αυτή φτάσει στον Ελαιώνα, σε μία συμβολική κίνηση.
«Είναι τιμή μου. Φανταστείτε να πετυχαίνετε ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά σας. Να γίνεται πραγματικότητα μετά από 20 χρόνια», λέει ο 27χρονος αθλητής, που κάποτε ονειρευόταν να μετάσχει στους Ολυμπιακούς αγώνες και η καριέρα του διακόπηκε από τον πόλεμο και τον τραυματισμό του.
Ο Ιμπραχίμ έφτασε στη Σάμο το 2014, διασχίζοντας το Αιγαίο σε μία πλαστική βάρκα, όπως αναφέρει το κείμενο της συνέντευξής του στην ιστοσελίδα της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Η Αθήνα έγινε το νέο σπίτι του, όπου προσπαθεί να φτιάξει ξανά τη ζωή του, αλλά και να ξαναγίνει αθλητής. Πλέον, περπατά χάρη σε ένα προσθετικό πόδι, το οποίο του δόθηκε δωρεάν χάρη σε παρέμβαση ιδιώτη γιατρού.
Τρεις ημέρες την εβδομάδα κολυμπά με τον ΑΛΜΑ, μία ελληνική ΜΚΟ για αθλητές με ειδικές ανάγκες, στο ΟΑΚΑ». Επίσης, είναι μέλος ομάδας μπάσκετ με αμαξίδιο στο Μαρούσι, με την οποία προπονείται πέντε φορές την εβδομάδα και μετέχει σε αγώνες. Και όλα αυτά, ενώ δουλεύει 10 ώρες κάθε βράδυ σε ένα καφέ.
«Δεν είναι παιχνίδι για εμένα. Είναι η ζωή μου», λέει για το πρόγραμμα της προπόνησής του. Μεγαλώνοντας στην πόλη Ντέιρ εζ-Ζορ, ασχολήθηκε από νωρίς με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με την κολύμβηση, το μπάσκετ και το τζούντο. Ο πατέρας του, προπονητής κολύμβησης, «κληροδότησε» στα 14 παιδιά του την αγάπη του για το νερό. Πολλά από αυτά μετείχαν σε αγώνες από τα 5 κιόλας χρόνια τους, φέρνοντας στο σπίτι της οικογένειας μετάλλια από τοπικούς και εθνικούς αγώνες.
Ο Ιμπραχίμ συνέχισε να μετέχει σε διοργανώσεις και ως ενήλικας, παρότι δούλευε ως ηλεκτρολόγος. Ομως, το 2011 ξέσπασε ο πόλεμος. Μία ημέρα, έτρεξε έξω για να βοηθήσει έναν φίλο του που είχε τραυματιστεί, αλλά χτυπήθηκε και ο ίδιος από βόμβα. Εχασε το δεξί του πόδι από το μέσο της κνήμης. Την επόμενη χρονιά έφυγε για την Τουρκία, όπου άρχισε να μαθαίνει να περπατά ξανά.
Του είναι δύσκολο να μιλά για όλα όσα έχει ζήσει. Στο μικρό διαμέρισμα που νοικιάζει στην Αθήνα, δεν υπάρχει καμία φωτογραφία ή αναμνηστικό από τη Συρία. Είναι οδυνηρές οι αναμνήσεις. Και δεν μιλά για τους συγγενείς του που είναι πίσω στην πατρίδα του. Εχει χάσει την επαφή με τους περισσότερους από αυτούς. «Κοιτάζω μπροστά. Δεν μπορώ να σκέφτομαι το παρελθόν», εξηγεί.
Με τη βοήθεια του Ελληνικού Συμβουλίου για τους πρόσφυγες, του χορηγήθηκε άσυλο, βρήκε σπίτι και ήρθε σε επαφή με πρωταθλήματα για αθλητές με ειδικές ανάγκες, στην Ελλάδα. Η προπονήτριά του στην κολύμβηση, Ελένη Κοκκίνου, θυμάται την ημέρα του περασμένου Οκτωβρίου, κατά την οποία ο Ιμπραχίμ κολύμπησε ξανά, για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. «Ημουν στην πισίνα μαζί του, βοηθώντας τον να προσπαθήσει να επιπλεύσει ξανά. Στη δεύτερη προπόνηση, είχε ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή του. Εβλεπα έναν δυνατό αθλητή, τίποτα άλλο. Το μόνο που υπάρχει στο μυαλό του είναι η προπόνηση», λέει.
Μετά από την ανακοίνωση της ΔΟΕ ότι ένας πρόσφυγας θα γίνει λαμπαδηδρόμος, εκ μέρους όλων των προσφύγων στον κόσμο, επιλέχθηκε ο Ιμπραχίμ. «Θα κρατήσω τη φλόγα για εμένα, αλλά και για τους Σύρους, τους πρόσφυγες παντού, για την Ελλάδα, τον αθλητισμό και τις ομάδες μου στην κολύμβηση και το μπάσκετ», λέει ο 27χρονος. «Στόχος μου είναι να μην εγκαταλείψω ποτέ, πάντα να προχωράω. Και αυτό μπορώ να το πετύχω μέσα από τον αθλητισμό», προσθέτει.
Ο ίδιος αποφάσισε να μείνει στην Ελλάδα, καθώς στη χώρα μας έκανε φίλους και γιατί ο τρόπος ζωής του φαίνεται τόσο οικείος. «Νιώθω κάτι περισσότερο από άνετα εδώ. Λατρεύω τους Ελληνες. Μοιάζουν πολύ με τους Σύρους», εξηγεί.
iefimerida.gr
