Εάν δεν ξαναγυρίσουμε σε επίπεδα επενδυτικής δραστηριότητας τα οποία είναι παρόμοια με αυτά που επικρατούσαν το 2008 και το 2007, τότε το αναπτυξιακό και παραγωγικό μέλλον της χώρας θα καταλήξει στα αποτεφρωτήρια τα οποία ετοιμάζει ο Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη, υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς και πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης, ο οποίος μίλησε σε εκδήλωση της τράπεζας με την ευκαιρία συμπλήρωσης τριών χρόνων του πρωτοποριακού προγράμματος της Συμβολαιακής Γεωργίας και Κτηνοτροφίας.
Όπως ανέφερε ο κ.Χριστοδουλάκης, τα βασικότερα προβλήματα που απασχολούν σήμερα την Ελληνική κοινωνία είναι το χρέος, το οποίο από επίπεδα κάπως ελεγχόμενα τις προηγούμενες δεκαετίες εκτοξεύτηκε σε δυσθεώρητα ύψη και συνεχίζει ακάθεκτα την ανοδική του πορεία και η ανεργία που έχει λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, της τάξης του 25 και 30%.
«Ασχολούμαστε περισσότερο με το χρέος γιατί η ανεργία πλήττει περισσότερο τον ιδιωτικό τομέα που στην Ελλάδα είναι 2ης και 3ης κατηγορίας» είπε ο π.υπουργός, τονίζοντας ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις εξ ουρανού για την ανάπτυξη. «Να περιμένει κάποιος για παράδειγμα, ότι όλως αιφνιδίως θα μεταβληθεί η στάση των δανειστών για να απαλλαγούμε από πολλές μελλοντικές πληρωμές;» διερωτήθηκε, ενώ είπε πως για την αντιμετώπιση της ανεργίας, τα λόγια, τα έργα και τα σχέδια είναι σαφώς λιγότερα . «Μη ξεχνάτε πως στον προεκλογικό διάλογο η λέξη ανεργία αναφέρθηκε μόνο μια φορά και αυτό σε ερώτηση δημοσιογράφου».
Σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της τράπεζας Πειραιώς, χρέος και ανεργία διογκώθηκαν εξαιτίας ενός άλλου πολύ βαθύτερου, πολύ οξύτερου και πολύ πιο δύσκολου προβλήματος, της κατάρρευσης των επενδύσεων και της παραγωγικής διάρθρωσης της χώρας, προβλήματα που γιγαντώθηκαν τα τελευταία 5 χρόνια και που έχουν οδηγήσει σε μια κατάρρευση της επενδυτικής δραστηριότητας.
«Πριν το 2008 και για ένα μεγάλο διάστημα γινόταν επενδύσεις γύρω στο 10% του ΑΕΠ, ενώ τα τελευταία χρόνια γίνεται από-επένδυση του 10%, ξηλώνεται ο παραγωγικός ιστός της χώρας. Τα κλειστά εργοστάσια, τα κατεβασμένα ρολά, οι χαλασμένοι δρόμοι είναι μέρος και εικόνα αυτής της αποδιάρθρωσης η οποία έχει υποστεί το παραγωγικό δυναμικό της Ελλάδος. Και βλέπετε ότι όποτε καταρρέουν οι επενδύσεις, ανεβαίνει η ανεργία. Όποτε οι επενδύσεις ανεβαίνουν, η ανεργία πέφτει» είπε χαρακτηριστικά.
Όπως υπογράμμισε, είναι δραματική η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας και χρειάζονται πολύ τολμηρά βήματα και σε επίπεδο πολιτικής αλλά και σε επίπεδο επιχειρηματικής πρωτοβουλίας.
Διαβάστε παρακάτω τα κύρια σημεία της υπόλοιπης ομιλίας του:
- Πρώτα από όλα αυτό που χρειάζεται να γίνει στην Ελλάδα είναι να δημιουργηθούν συνθήκες δημοσιονομικής και νομισματικής σταθερότητας, να ξεριζωθεί οριστικά η απειλή του Grexit, έτσι ώστε να επανέλθει στο τραπεζικό σύστημα ένα μεγάλο μέρος των κεφαλαίων που έχουν διαφύγει.
- Θεωρώ ότι η δημοσιονομική πολιτική πρέπει θεσμικά να ασκείται στη χώρα μας με ένα συντεταγμένο πλαίσιο πενταετίας, ενώ ταυτόχρονα η προετοιμαζόμενη οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης, θα μας δώσει τη δυνατότητα να έχουμε μια στενή παρακολούθηση και εποπτεία της δημοσιονομικής πολιτικής, μαζί και από κοινού με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης, στο πλαίσιο των νέων κανόνων οι οποίοι πολύ σύντομα θα τεθούν σε εφαρμογή.
- Εάν δεν γίνει αυτό δεν θα υπάρξει αποκατάσταση της νομισματικής πίστης και σταθερότητας και τα χρήματα θα παραμείνουν εκτός τραπεζικού συστήματος άρα και εκτός χρηματοδότησης νέων επιχειρηματικών πρωτοβουλιών.
- Ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο, είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις οι οποίες δεν υπαγορεύονται και δεν σχεδιάζονται μόνο ως υποχρέωση απέναντι στη συμφωνία που έχει υπογράψει η Ελλάδα απέναντι στους δανειστές, αλλά παράγονται υλοποιούνται και αξιολογούνται με βάση τις ανάγκες που έχει ο κάθε τομέας, έτσι ώστε να εκδηλωθεί το παραγωγικό δυναμικό στη μεγαλύτερη δυνατή έκταση. Αυτό σημαίνει ότι αγορές που είναι κλειστές για λόγους συντεχνιακούς, πρέπει να ανοίξουν, αποκρατικοποιήσεις πρέπει να γίνουν για να αποσυρθεί το κράτος από την επιχειρηματική πρωτοβουλία, ενώ ταυτόχρονα ένας μεγάλος βραχνάς ο οποίος επικρέμεται στην Ελληνική κοινωνία, το ασφαλιστικό σύστημα, πρέπει να λυθεί με κανόνες μακροχρόνιας βιωσιμότητας.
- Αντιλαμβάνομαι ότι κάθε κλάδος μπορεί να έχει τα δικά του παράπονα, τις δικές του απαιτήσεις, τις δικές του διεκδικήσεις, θεωρώ όμως ότι η χώρα συνολικά, θα πρέπει εκτός από τις τρέχουσες διεκδικήσεις, να δει και πως θα αντικρύσει την επόμενη γενιά. Διότι το ασφαλιστικό σύστημα δεν πρέπει να μεταρρυθμιστεί μόνο επειδή έχει ελλείμματα, αλλά και επειδή διαφορετικά θα γίνει εξαιρετικά άδικο στην επερχόμενη γενεά.
- Η νέα προσπάθεια ανάπτυξης που θα γίνει, θα πρέπει να έχει μια διαφορετική προτεραιότητα από πριν. Έστω ότι πολύ αργά μάθαμε ότι ο κρατισμός και η υπερβολική κρατική φροντίδα και ανάμειξη δεν είναι λύση. Μπορεί πρόσκαιρα να δημιουργούνται αισθήσεις ότι το κράτος θα πουλήσει… ότι το κράτος θα κάνει αυτό…. Θα κάνει το άλλο… το κράτος όμως στο τέλος δεν μπορεί να κάνει τίποτα, διότι δεν κατανοεί ούτε τις αγορές πως δουλεύουν, ούτε την σύνθετη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην παγκόσμια οικονομία.
- Και πιστεύω ότι η προτεραιότητα της νέας εποχής, πρέπει να είναι οι επενδύσεις και η απασχόληση του ιδιωτικού τομέα. Όλα τα άλλα θα είναι απλώς μύθοι οι οποίοι είναι ξεπερασμένοι και οι οποίοι μπορεί να ικανοποιήσουν ορισμένα πρόσκαιρα συμφέροντα, αλλά δεν θα λύσουν κανένα απολύτως πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας.
Για την επενδυτική ανάπτυξη
- Πρώτα από όλα, χρειάζεται και σήμερα και αυτό είναι ένας από τους τομείς που κατεξοχήν το κράτος πρέπει να δραστηριοποιηθεί, είναι ο τομέας των δημοσίων υποδομών και επενδύσεων. Σήμερα η Ελλάδα έχει ένα καχεκτικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, το οποίο μάλιστα σε πάρα πολλές περιπτώσεις έχει σαλαμοποιηθεί και τεμαχιστεί σε μικροέργα, τα οποία δεν δημιουργούν προστιθέμενη αξία ούτε στις περιφέρειες, ούτε στην εθνική οικονομία. Και θέλω να πιστεύω ότι το νέο ΕΣΠΑ που θα ξεκινήσει πολύ σύντομα, θα αλλάξει αυτές τις προτεραιότητες και θα βάλει στόχους τη δημιουργία μεγάλων υποδομών, διότι μόνο αυτές αλλάζουν τα δεδομένα της χώρας.
- Θα χρειαστεί ένας νέος προσανατολισμός στις επενδύσεις οι οποίες δεν θα πρέπει να είναι ότι τύχει, ούτε θα πρέπει το αναπτυξιακό πρόγραμμα να αντιμετωπιστεί σαν μια ευκαιρία να αναθερμάνουμε λίγο την οικονομία. Αυτό έγινε με τον προηγούμενο αναπτυξιακό νόμο και ένα πολύ σημαντικό μέρος των κονδυλίων που διατέθηκαν, κατέληξε σε μικροεπιχειρήσεις εστίασης, οι οποίες ουσιαστικά έλυσαν το πρόβλημα αυτών που τις έκαναν, αλλά πολύ λιγότερο, ελάχιστα, τα άλλα βαθύτερα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας.
- Το τρίτο και βασικό το οποίο έχει οξυνθεί ιδιαιτέρως, είναι ότι σήμερα οι Ελληνικές επιχειρήσεις, ειδικά αυτές που ξεκινάνε σήμερα, έχουν μεγάλη ανάγκη να αποκτήσουν πιστοληπτική αναγνώριση και πολλές φορές βρίσκουν κλειστές πόρτες στις τράπεζες, διότι πολλές από αυτές είναι προσκολλημένες στο πως θα ρυθμίσουν τα βαριά χρέη των προηγούμενων μεγάλων και σε κάποιον βαθμό αποτυχημένων επιχειρήσεων των προηγούμενων δεκαετιών.
Για τους στόχους που πρέπει να έχει ο νέος αναπτυξιακός νόμος:
- Οι χρηματοδοτήσεις δεν πρέπει να δίνονται ανά επιχείρηση αλλά από ενιαίους χρηματοδοτικούς οργανισμούς, οι οποίοι θα χρηματοδοτούν ομάδες επιχειρήσεων και ο οργανισμός αυτός ο κεφαλαιακός, ο ίδιος θα είναι εισηγμένος για να μπορεί να παρακολουθείται και να αξιολογείται από την επιτροπή κεφαλαιαγοράς.
- Θα πρέπει να υπάρχει μια δημόσια πλατφόρμα η οποία θα πληροφορεί το ελληνικό κοινό και τους φορολογούμενους, για την πορεία των επιδοτούμενων έργων, έτσι ώστε να μπορεί να διαπιστώνεται που πάνε τα λεφτά του ΕΣΠΑ και οι άλλες κρατικές ενισχύσεις.
- Το τρίτο και βασικότερο είναι ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός, ο οποίος θα αξιολογεί πιστοληπτικά τις επιχειρήσεις και έτσι θα τις επιτρέπει να καταφεύγουν σε δάνεια, πέρα των ενισχύσεων τους, πράγμα το οποίο δεν μπορούν να κάνουν.
- Θα πρέπει να δημιουργεί ομάδες και δίκτυα έτσι ώστε να μπορέσει να παράξει μια σειρά από οριζόντιες υπηρεσίες που κάθε μια επιχείρηση που χρωστάει δεν μπορεί.
- Και τέλος πιστεύω ότι θα πρέπει να δώσει ειδικά κίνητρα στις περιφέρειες οι οποίες έχουν πληγεί από την κρίση.
Σήμερα η Ελληνική οικονομία, όσο και να κάνει εντύπωση, έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών και του τουρισμού, τομείς στους οποίους καλείται τα επόμενα χρόνια να παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο διεθνώς. Όχι σε μικρή αλλά σε μεγάλη κλίμακα.
