O χορός γεννήθηκε από πολλές και διαφορετικές ανάγκες του ανθρώπου: να ξορκίσει τους φόβους του, να εξευμενίσει τους θεούς, να εκφράσει τον έρωτά του και κυρίως να επικοινωνήσει. Από τότε, πολλά πράγματα άλλαξαν, ο χορός όμως παραμένει ακόμα πανταχού παρών.
Έχετε παρατηρήσει ότι ορισμένες φορές, στο άκουσμα μιας ρυθμικής μουσικής, δεν μπορείτε να αντισταθείτε στον πειρασμό του λικνίσματος; Μελέτες δείχνουν ότι ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται τους δυνατούς ήχους σαν απότομες μετακινήσεις και προσπαθώντας να ισορροπήσει το σώμα, του δίνει εντολή για κίνηση. Όλη αυτή η διαδικασία προκαλεί, σύμφωνα με τους επιστήμονες, μια έντονη αίσθηση ευχαρίστησης που πλημμυρίζει τον οργανισμό. Λόγος ικανός για να εντάξετε το χορό στη ζωή σας. Εμείς προσπαθήσαμε να κάνουμε λέξεις τις κινήσεις και τα συναισθήματα που εκδηλώνουμε με το χορό και να σας παρουσιάσουμε τα βασικότερα είδη του.
Δεν είναι τυχαίο που οι χορευτές έχουν σώματα άξια θαυμασμού. O χορός -μαζί με το κολύμπι- είναι μια από τις καλύτερες αεροβικές ασκήσεις. Αυξάνει το ρυθμό του μεταβολισμού, βοηθάει στις καύσεις του οργανισμού και επομένως συμβάλλει στην απώλεια κιλών. Έχει μάλιστα υπολογιστεί ότι 90″ χορογραφίας διαγωνιστικού τύπου (υψηλού δηλαδή επιπέδου) ισοδυναμεί με 800 μέτρα σπριντ!
● Αν πιστεύετε ότι χορεύοντας γυμνάζονται μόνο τα πόδια, καιρός να αναθεωρήσετε. Όσο εσείς απολαμβάνετε το ρυθμό της μουσικής, όλες οι μυϊκές ομάδες του σώματός σας καταβάλλουν τη δική τους προσπάθεια. Ένας χρόνος συστηματικής ενασχόλησης με το χορό βοηθά στη σύσφιγξη των κοιλιακών, δυναμώνει τον κορμό και γυμνάζει τα άκρα, ενώ παράλληλα χαρίζει ευλυγισία. O μαθητής διδάσκεται να συντονίζει τα διάφορα μέλη του σώματός του, αποκτώντας αρμονία στην κίνηση.
● Επίσης, μέσα από το χορό, διδάσκεται κανείς να στέκεται και να περπατάει σωστά, ελέγχοντας το σώμα του. Όλα αυτά επιτυγχάνονται και με τη βοήθεια της διαφραγματική αναπνοής, που ισχυροποιεί την καρδιά και διευρύνει την ελαστικότητα των πνευμόνων.
● Τα οφέλη, όμως, δεν είναι μόνο σωματικά. Η μουσική συμβάλλει στην ψυχική ισορροπία και ο χορός είναι μια δυνατότητα έκφρασης, μια διέξοδος από την καθημερινότητα και το στρες. Κάθε χορός γεννήθηκε εξάλλου για να υπηρετήσει μια κοινωνική ανάγκη. Μακριά από την έννοια του «μοναχικού σπορ», ο χορός είναι φτιαγμένος πάντα για δύο ή περισσότερους ανθρώπους, που βιώνουν έτσι τη χαρά της επαφής και της ομάδας. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα ο χορός, με την παραδοσιακή του έννοια, είναι της μόδας. Oι σχολές ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και προσφέρουν ποικιλία επιλογών. Διαλέξτε αυτό που σας ταιριάζει και κάντε μια νέα αρχή.
Ένα μάθημα διαρκεί περίπου 45-50΄ (ορισμένες σχολές έχουν καθιερώσει το δίωρο, με ένα σύντομο διάλειμμα ενδιάμεσα). Στις περισσότερες σχολές που διδάσκονται ευρωπαϊκοί και λάτιν χοροί συνήθως το μάθημα περιλαμβάνει ένα μείγμα χορών, ώστε ο μαθητής μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να γνωρίσει τις βασικές τους αρχές και να συνεχίσει -αν επιθυμεί- με το είδος που προτιμάει.
Τα ομαδικά μαθήματα συνήθως κοστίζουν γύρω στα 8-10 ευρώ την ώρα, μπορείτε όμως να βρείτε και τιμές που ξεκινούν από 4 ευρώ, ενώ ενδέχεται να φτάσουν και τα 15. Όσο για τα ιδιαίτερα μαθήματα, το κόστος ανεβαίνει σημαντικά και κυμαίνεται από 20 έως και 40 ευρώ την ώρα. Oρισμένες σχολές χρεώνουν με το μάθημα, ενώ οι περισσότερες διαθέτουν επιλογές πακέτων για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα παρακολούθησης μαθημάτων, που συνήθως είναι πιο οικονομικά.
Χορό μπορεί να ξεκινήσει ο καθένας, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας. Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες ή ταλέντο. Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση. Στους λάτιν και στους ευρωπαϊκούς χορούς η διδασκαλία ξεκινάει από το μηδέν, με αποτέλεσμα, αφού μάθετε τα βήματα, να περάσετε σταδιακά σε γρηγορότερους ρυθμούς.
Μετά τα πρώτα 1-2 μαθήματα θα γνωρίζετε τα βασικά βήματα όλων των λάτιν και ευρωπαϊκών χορών, ενώ στα 3-4 θα μπορείτε να αναγνωρίζετε κάθε ρυθμό. O χρόνος που χρειάζεται για να είστε σε θέση να χορεύετε είναι υποκειμενικός, αφού πέρα από την προσπάθειά σας εξαρτάται και από το στόχο που έχετε θέσει (π.χ. θέλετε να αποκτήσετε τέλεια τεχνική, να μάθετε να συνδυάζεστε με οποιαδήποτε ντάμα ή οποιονδήποτε καβαλιέρο κλπ.). Σε γενικές γραμμές, πάντως, 2 ώρες μαθημάτων την εβδομάδα για ένα χρόνο αρκούν για να μάθετε να χορεύετε αρκετά καλά.
(Ευρωπαϊκοί χοροί)
Πρόκειται για κατηγορία εντυπωσιακών χορών που πήρε το όνομά της από τις μεγάλες σάλες στις οποίες χόρευαν οι αριστοκράτες του 18ου αιώνα. «Γεννήθηκαν» όλοι σε ευρωπαϊκές χώρες, εκτός από το τάνγκο, το οποίο -αν και έχει επικρατήσει να εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία- στην αυθεντική του μορφή προέρχεται από την Αργεντινή.
Αυστροβαυαροί αγρότες ξεκίνησαν να χορεύουν το βαλς, που έμελλε να γίνει ένας από τους πιο κομψούς χορούς στις σάλες των αριστοκρατικών σπιτιών της Βιένης. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα γίνεται αποδεκτό από την υψηλή κοινωνία, ενώ μεγάλη ώθηση του δίνουν γνωστοί μουσουργοί, όπως ο Johan Strauss. Μπαίνοντας στα ευρωπαϊκά σαλόνια -κυρίως τα παριζιάνικα- ο ρυθμός του βαλς γίνεται πιο αργός και μετατρέπεται στη σημερινή, μοντέρνα εκδοχή του. Ανήκει στην κατηγορία των περιστρεφόμενων χορών σε ζεύγη και διακρίνεται για την υπερήφανη και κομψή του κίνηση. Θεωρείται ο κυρίαρχος χορός της ισορροπίας, περιλαμβάνει πολλές στροφές και αποτελεί εξαιρετική γυμναστική για τα πόδια. Τα κύρια είδη του είναι δύο: Το βιενέζικο βαλς με γρήγορα κυκλικά βήματα και το μοντέρνο, που διακρίνεται για τις απαλές του κινήσεις.
Ανατρέξτε στη μελωδία του «Fever» ή του «Ροζ Πάνθηρα» και θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Το foxtrot -ή επί το ελληνικότερον «το βήμα της αλεπούς», λόγω των κωμικών καμαρωτών του βημάτων- είναι από τους λίγους χορούς που ξεκίνησαν από τα σαλόνια της υψηλής κοινωνίας και στη συνέχεια διαδόθηκαν σταδιακά στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Πρώτη φορά παρουσιάζεται πάνω στη σκηνή το 1915 από τον αμερικανό ηθοποιό και χορευτή Harry Fox, από τον οποίο πήρε και το όνομά του. Συνδέθηκε με την τζαζ μουσική και αποτέλεσε την εναλλακτική απάντηση στο κοινό που είχε πλέον βαρεθεί τη στυλιζαρισμένη πόλκα και το αυτοκρατορικό βαλς.
Είναι παιχνιδιάρικος χορός, περιλαμβάνει εύκολα βήματα, αλλά εξαιρετικά δύσκολη τεχνική, αν θέλει να αποδώσει κανείς σωστά το στυλ του. Το πάνω μέρος του σώματος αποκτά πολύ καλή δυναμική, ενώ τα πόδια και η λεκάνη είναι υπεύθυνα για την κίνηση. Προάγει κυρίως την ισορροπία, καθώς ο μαθητής διδάσκεται να περπατάει ελεγχόμενα, αλλά και να αναπνέει διαφραγματικά, απαραίτητο στοιχείο ώστε να μπορεί να απομονώνει το πάνω από το κάτω μέρος του σώματός του.
Ξεκίνησε να χορεύεται αποκλειστικά από άνδρες σε κακόφημες συνοικίες και οίκους ανοχής της Αργεντινής. Λέγεται μάλιστα ότι ξεπήδησε από την ανάγκη ενός άνδρα να εκφράσει τον πόνο του για μια γυναίκα που τον παράτησε για κάποιον άλλον. Γρήγορα απέκτησε φανατικούς οπαδούς στην υψηλή κοινωνία της χώρας και σταδιακά διαδόθηκε στην Ευρώπη. Στο Παρίσι αποκτά πιο σοφιστικέ στυλ και μεταμορφώνεται στο ευρωπαϊκό τανγκό που γνωρίζουμε σήμερα.
Δεν θα μπορούσε παρά να ονομαστεί «χορός της φωτιάς ή του πάθους», αφού οι φιγούρες είναι ταυτόχρονα δραματικές και δυναμικές, απαλές και κοφτές. Πρόκειται για εξαιρετικά δύσκολο χορό όταν θέλει κανείς να αποδώσει το στυλ του. Συνήθως διδάσκεται τόσο το αυθεντικό αργεντίνικο τάνγκο όσο και η ευρωπαϊκή του μορφή, που είναι πιο στυλιζαρισμένη.
Τους γνωρίζουμε ως λάτιν ή λατινοαμερικανικούς χορούς, οι ρίζες τους όμως χάνονται πίσω στο χρόνο, στα βάθη της Αφρικής. Η ρούμπα, το μάμπο, το τσα τσα τσα και η σάμπα αποτελούν τον κορμό των λάτιν χορών. Όποιος γνωρίζει τα βήματα των τεσσάρων αυτών ειδών είναι σε θέση να χορέψει οποιονδήποτε λάτιν χορό. Η σάλσα, αν και δεν ανήκει στους βασικούς χορούς, γνωρίζει εξαιρετικά μεγάλη απήχηση. Τόσο οι ευρωπαϊκοί όσο και οι λάτιν χοροί βασίζονται σε συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα (έχουν δηλαδή το ίδιο βηματολόγιο σε όλο τον κόσμο).
Το βάρος των σακιών, που κουβαλούσαν οι σκλάβοι στην Κούβα όλη μέρα στην πλάτη τους, ήταν η αιτία να δημιουργηθεί η έντονη κίνηση στους γοφούς που χαρακτηρίζει τη ρούμπα. Έπειτα από εξαντλητική δουλειά στις φυτείες, οι σκλάβοι μαζεύονταν γύρω από τη φωτιά και διασκέδαζαν χορεύοντας.
Θεωρείται ο χορός του έρωτα, λόγω των έντονων κινήσεων της λεκάνης και του διάχυτου ερωτισμού που εκπέμπει ο ρυθμός της. Είναι ιδανικός τρόπος να μάθετε τις βασικές αρχές των λατινοαμερικανικών χορών σε αργό τέμπο, ώστε να προχωρήσετε στη συνέχεια σε γρηγορότερους ρυθμούς.
Εμπνευστές θεωρούνται και πάλι οι σκλάβοι της Κούβας. O ρυθμός του μάμπο κατακλύζει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα τα κλαμπ της Αβάνας και σταδιακά περνάει στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Αλλάζοντας χαρακτηριστικά στη διαδρομή του, καθιερώνεται με τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα.
O ρυθμός του είναι λίγο πιο γρήγορος από αυτόν της ρούμπα και επομένως χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια για να ακολουθήσει κανείς τα βήματα. Έχει ίδια τεχνική, ενώ περιλαμβάνει πολλές στροφές και ανεξάντλητο συνδυασμό από φιγούρες. Θεωρείται δύσκολος χορός, γιατί απαιτεί μεγάλη ακρίβεια στις κινήσεις.
Θεωρείται ότι προέρχεται από την Κούβα. Αρκετοί το ταυτίζουν με το μάμπο, παρ’ όλα αυτά, έχει δικά του στοιχεία που το διαφοροποιούν ως χορό.
Δεν θα μπορούσε παρά να ονομαστεί χορός του φλερτ, αφού πρόκειται για ένα συνεχές παιχνίδι μεταξύ καβαλιέρου και ντάμας. Είναι αυθόρμητος και απαιτεί ιδιαίτερη δεξιοτεχνία στα πόδια.
Λέξεις όπως το κέφι, το ξεφάντωμα και το καρναβάλι είναι άμεσα συνυφασμένες με τη σάμπα. Έχει καθιερωθεί ως εθνικός χορός της Βραζιλίας, οι ρίζες της όμως βρίσκονται στην Αφρική. Από το 1929, που έκανε την εμφάνισή της στη Νέα Υόρκη, άρχισε να διαδίδεται σε όλο τον κόσμο. Στην πατρίδα της, τη Νότια Αμερική, χορεύεται σε μέτριο έως και αργό ρυθμό, ενώ στις ΗΠΑ το βήμα είναι γρηγορότερο.
Είναι ο πιο δυναμικός χορός από τους λάτιν και ο δυσκολότερος τεχνικά. Απαιτεί πολύ δυνατή κίνηση στα πόδια, στους γοφούς και στο πάνω μέρος του σώματος, ενώ χρειάζεται απόλυτος έλεγχος της κίνησης, ώστε να μη χάνεται το βήμα.
Πρόκειται για μείξη λατινοαμερικανικών και αφρο-καραϊβικών στοιχείων χορού.
Έχει ίδιο ρυθμό με το μάμπο, αλλά λιγότερο σοφιστικέ στυλ. Είναι γρήγορος χορός με ελευθερία κινήσεων και πολλές στροφές.
Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, το οριεντάλ ξεκίνησε ως αποκλειστικά ανδρικός χορός. Αν και δεν γνωρίζουμε τον ακριβή τόπο προέλευσής του, το σίγουρο είναι ότι εκφράζει ανατολίτικη νοοτροπία και κίνηση.
Σε αντίθεση με το χορό της κοιλιάς (με τον οποίο συχνά συγχέεται), το οριεντάλ περιλαμβάνει κινήσεις σε όλο το σώμα και όχι μόνο στην κοιλιακή χώρα. Είναι πολύ ρυθμικός και βασικό ρόλο παίζουν τα πόδια, που είναι υπεύθυνα για τις κινήσεις των γοφών. Αν και φαίνεται ιδιαίτερα ελεύθερος, βασίζεται σε αυστηρούς κανόνες και χρειάζεται τεχνική. Απαιτεί ευλύγιστο σώμα, ώστε να αποδίδεται όμορφα η κίνηση, και χρειάζεται αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να περάσει ο ρυθμός σε κάθε μέρος του σώματος. Μην παραξενευτείτε, λοιπόν, αν δεν είστε σε θέση να χορέψετε πριν συμπληρώσετε τουλάχιστον 30-40 μαθήματα.
Η κουλτούρα των ισπανών τσιγγάνων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το συγκεκριμένο χορό. Για την προέλευση της λέξης Flamenco υπάρχουν διάφορες εκδοχές, εκ των οποίων η πιο διαδεδομένη συνδέει το χορό με τους Φλαμανδούς στρατιώτες των ισπανο-βελγικών συνόρων, οι οποίοι διακρίνονταν για την αυτοπεποίθηση και την υπερηφάνειά τους.
Το φλαμένκο είναι γνωστό για το ιδιαίτερα υπεροπτικό, αγέρωχο ύφος του και τα έντονα χτυπήματα του ποδιού στο έδαφος. Στηρίζεται σε ένα βασικό βηματολόγιο, αλλά μπορούν να υπάρξουν πολλοί αυτοσχεδιασμοί. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αντοχή και το σωστό στήσιμο του κορμιού, ενώ απευθύνεται σε γυναίκες και άνδρες οποιασδήποτε ηλικίας. Για να αποκτήσει το σώμα σας το κατάλληλο στήσιμο και να μάθετε τα βασικά βήματα, θα χρειαστείτε περίπου 6-12 μήνες μαθημάτων.
Oι παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του Έλληνα. Είναι οι δικοί μας… έθνικ! Oι νησιώτικοι περιλαμβάνουν περισσότερες αναπηδήσεις και πολύπλοκες κινήσεις των ποδιών, ενώ οι στεριανοί από την άλλη πλευρά χορεύονται πιο αργά και «βαριά», σαν να θέλουν να δηλώσουν τις αντιξοότητες της ζωής στις ορεινές περιοχές. Όλοι οι ελληνικοί χοροί και κυρίως όσοι απαιτούν αναπηδήσεις αποτελούν έντονη αεροβική άσκηση που γυμνάζει ολόκληρο το σώμα. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθείτε σε γάμο, σηκωθείτε και χορέψτε! Για να μάθετε πάντως καλά τα βήματα των κυριότερων παραδοσιακών χορών μας, θα χρειαστείτε περίπου ένα χρόνο.
Oνομάζονται «χοροί του δρόμου» γιατί εκεί γεννήθηκαν, στους δρόμους φτωχών συνοικιών της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για μοντέρνους ρυθμούς, που περιλαμβάνουν σε μεγάλο βαθμό τον αυτοσχεδιασμό και τη δυνατότητα έκφρασης μέσω της μουσικής. Δεν βασίζονται σε συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά σε ελεύθερες κινήσεις.
Γεννήθηκε στους δρόμους της Νέας Υόρκης, στα τέλη του ’60, από συμμορίες που προσπαθούσαν μέσω της μουσικής και του χορού να αποκτήσουν τη δική τους ταυτότητα.
Είναι ελεύθερος χορός, εξαιρετικά δυναμικός και εκρηκτικός. Oι κινήσεις του γίνονται στο έδαφος, ενώ στόχος είναι να απομονωθούν τα διάφορα μέλη του σώματος και να εκφράζονται ξεχωριστά. Απαιτεί πολύ καλό μυϊκό σύστημα, γι’ αυτό και απευθύνεται σε νεαρά άτομα με ενέργεια. Από τον πρώτο χρόνο έχει μάθει κανείς τις βασικές αρχές.
Προσοχή! Μην ξεκινήσετε μαθήματα break dance αν αντιμετωπίζετε σοβαρά προβλήματα στα γόνατα, στη μέση κλπ.
Τα αρχικά του προέρχονται από τις λέξεις Rhythm and Blues και δηλώνουν τη λαϊκή μουσική των νέγρων, που τραγουδούσαν τον πόνο, τη χαρά ή τον έρωτά τους.
Oι κινήσεις του είναι πιο ήπιες από το break dance, ενώ ισχύει και εδώ η κίνηση μεμονωμένων κομματιών του σώματος (body isolation). Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες μορφές street dance, δεν απαιτούνται ιδιαίτερες ικανότητες για να ξεκινήσει κανείς. Σε έξι περίπου μήνες θα έχετε πάρει μια πρώτη ιδέα του χορού.
Στο Μπρονξ, μια περιοχή γεμάτη με οικογένειες μαύρων και Λατινοαμερικανών που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τη φτώχεια, αναπτύχθηκε στις αρχές του ’70 η κουλτούρα του hip-hop. Τα παιδιά των μεταναστών, στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν τη δική τους ταυτότητα, δημιούργησαν συμμορίες, που διατηρήθηκαν στο χρόνο ως ομάδες. Σταδιακά, τα πάρτι και τα θεάματα που διοργάνωναν πήραν συγκεκριμένο ύφος και ονομάστηκαν hip-hop.
Πρόκειται ουσιαστικά για τον εκμοντερνισμό του break dance με στοιχεία και από το R & B. Θεωρείται χορός του αέρα, επειδή περιλαμβάνει πολλά άλματα. Χαρακτηρίζεται από ένταση και δύναμη, γι’ αυτό και απευθύνεται σε νεαρές ηλικίες. Σε περίπου 6 μήνες, μπορεί κανείς να γνωρίζει τις βασικές του αρχές.
Νέος τρόπος σκέψης, καινούργιες αναζητήσεις, πολύ πιο ελεύθερη λογική. Αυτές είναι οι αρχές του σύγχρονου χορού, που έκανε την εμφάνισή του στο χορευτικό στερέωμα στις αρχές του 20ού αιώνα. Έχοντας ως βάση την τεχνική του μπαλέτου, προχωράει ένα βήμα πιο πέρα, δίνοντας πλήρη ελευθερία στην εκτέλεση κινήσεων, αλλά και στην έκφραση συναισθημάτων. Περιλαμβάνει πολλά πηδήματα και πτώσεις, ενώ χαρακτηριστική είναι και η ελεύθερη κίνηση της λεκάνης, σε αντίθεση με τον κλασικό χορό. Για να παρακολουθήσετε μαθήματα, καλό είναι να έχετε βασικές γνώσεις μπαλέτου, αλλιώς προτιμότερο θα ήταν να ξεκινήσετε με dance stretching (προστάδιο χορευτικής γυμναστικής, με σκοπό την αύξηση των δυνατοτήτων του κορμού για την αποφυγή τραυματισμών). Μέσα σε ένα χρόνο, μπορείτε να μάθετε τα βασικά. Όσο για την τζαζ, χαρακτηρίζεται από τις μεμονωμένες γρήγορες κινήσεις του σώματος σε πολύπλοκα ρυθμικά μοτίβα και χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μαθημάτων.
Πηγή: vita.gr
