Φεστιβάλ Τραγουδίου και Κινηματογράφου, Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, παλιοί κινηματογράφοι, τα καραβάκια και τα πάρτυ στην Αγία Τριάδα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Θεσσαλονίκης. Γνωρίστε μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα των περασμένων δεκαετιών, μέσα από τα εισιτήριά τους.
– Εισιτήριο από την συναυλία του Ντέμι Ρούσσου που πραγματοποιήθηκε το 1973 στα πλαίσια της 38ης Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Παρουσιαστής της γιορτής εγκαινίων ήταν ο Νίκος Μαστοράκης και το Παλαί Ντε Σπορ ήταν γεμάτο ασφυκτικά και τις δύο μέρες.
– Εισιτήριο από drive in κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται την Αμερικανική μόδα που ξέσπασε τη δεκαετία του ’60 στους κινηματογράφους, με τα λεγόμενα drive in. Πιο συγκεκριμένα, είχαν στηθεί υπαίθριες γιγαντοοθόνες στις οποίες είχε κανείς πρόσβαση με το αυτοκίνητό του, μέσα από το οποίο παρακολουθούσε την ταινία.
Τα drive in, ήταν ιδέα του Richard M. Hollingshead, Jr. ενός νέου από το Camden, του New Jersey, ο οποίος εργαζόταν ως μάνατζερ στην εταιρεία του πατέρα του. Έμπνευση για τη πρωτότυπη δημιουργία του, αποτέλεσε η μητέρα του η οποία ήταν αρκετά εύσωμη, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να κάτσει στις κλασσικές θέσεις των θεάτρων και των σινεμά. Με αφορμή αυτό το γεγονός και διάφορους άλλους λόγους, όπως το ότι ήταν πολύ οικονομικά, αν ήθελε να πάει μια ολόκληρη οικογένεια (αφού πλήρωνες μόνο για το αυτοκίνητο) θεώρησε πως η δημιουργία τους ήταν αναγκαία.Το πρώτο drive in άνοιξε στις 6 Ιουλίου του 1933 στο New Jersey.
Μέχρι το 1941 είχαν ανοίξει περισσότερα από 15 drive in στη Pennsylvania,το Los Angeles,το Ohio, τη California, τη Florida, το Maine, το Maryland, τη New York και το Texas. Συνήθως προβαλλόταν δυο ταινίες συνεχόμενα ενώ κατά τη διάρκεια της προβολής, ερχόταν πωλητές που προμήθευαν τους θεατές με ποπ κορν, κόκα κόλα κλπ. Μια συγκεκριμένη ραδιοφωνική συχνότητα εξέπεμπε τον ήχο της ταινίας, μέσα από το αυτοκίνητο του καθενός. Στην αρχή γνώρισαν μεγάλη απήχηση από τον κόσμο, η μόδα όμως σιγά σιγά ξεθύμανε.
-Εισιτήριο από το 25ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου. Πραγματοποιήθηκε από τις 1 έως 7 Οκτωβρίου 1984 στην αίθουσα της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και στα περίπτερα 8 και 12 της ΔΕΘ. Προβλήθηκαν έξι ταινίες μεγάλου μήκους και 17 μικρού στο διαγωνιστικό τμήμα, ενώ το πληροφοριακό περιλάμβανε πέντε ταινίες μεγάλου μήκους και 14 μικρού. Η έναρξη του Φεστιβάλ έγινε με την εκτός συναγωνισμού προβολή της ταινίας «Ταξίδι στα Κύθηρα» του Θ. Αγγελόπουλου, που ήταν αφιερωμένη στους πρόσφατα εκλιπόντες Μάνο Κατράκη και Διονύση Παπαγιαννόπουλο κι έκλεισε με την τιμητική προβολή του «Ουρανού» του Τ. Κανελλόπουλου. Οι παράλληλες εκδηλώσεις ήταν αφιερωμένες στην «Εθνική αντίσταση και στον ελληνικό κινηματογράφο» και στη «Μουσική στον ελληνικό κινηματογράφο». Επίσης, οι επαναληπτικές προβολές έγιναν στο περίπτερο 12 την ίδια μέρα, με μια ώρα διαφορά από την κανονική προβολή.
Στα βραβεία επικράτησαν η «Λούφα και παραλλαγή» και ο «Έρωτας του Οδυσσέα». Ο Νίκος Περράκης άκουσε έκπληκτος την βράβευσή του, που συνοδεύτηκε από θερμό χειροκρότημα, ενώ ο Βαφέας ήταν δυσαρεστημένος γιατί πήρε μόνο ένα ειδικό βραβείο. Λέγεται ότι ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Αλέκος Σακελλάριος είχε δυσαρεστηθεί με προηγούμενες δηλώσεις του Κώστα Βουτσά, που κατέκρινε τις παλιότερες δουλειές του στο σινεμά και αναγνώριζε μόνο αυτή του Βαφέα και ήταν ανένδοτος στη μη βράβευσή του. Πάντως όλα τα βραβεία χειροκροτήθηκαν, εκτός από κείνο του Σιοπαχά για την «Κάθοδο των εννέα». Η αίθουσα σείστηκε επίσης από ενθουσιασμό, όταν άκουσε ότι το βραβείο ΠΕΚΚ πηγαίνει εκτός από τον «Έρωτα του Οδυσσέα» και στην «Καρκαλού» του Τορνέ. Βραβευμένοι και μη πάντως, μετά την τελετή, ανανέωσαν το ραντεβού τους στου Κρικέλα κι έκλεισαν τις εκδηλώσεις του 25ου Φεστιβάλ με ένα τρικούβερτο γλέντι. Ήταν μια από τις πιο ήπιες χρονιές, χωρίς ιδιαίτερα παρατράγουδα, αλλά και χωρίς ταινίες μεγάλου βεληνεκούς, που θα δικαίωναν το Φεστιβάλ.
-Εισιτήρια αεροπλάνο από την μοναδική τότε Ολυμπιακή και κάρτες για τη θέση του επιβάτη μαζί με το εισιτήριο του λεωφορείου που πήγαινε τους ταξιδιώτες στο αεροδρόμιο.
-Εισιτήρια από το Λούνα Παρκ στην περιοχή της Σαλαμίνας. Εκεί που τώρα στεγάζεται το Τεχνικό επιμελητήριο, βρισκόταν το φημισμένο τότε Λούνα Παρκ της πόλης, όλοι οι μικροί Θεσσαλονικείς πέρασαν από εκεί. Αργότερα μεταφέρθηκε στο σημείο που τώρα έχει οικοδομηθεί το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Στα µέσα της δεκαετίας του 1990, το Λούνα Παρκ άρχισε να παρακμάζει και τελικά έκλεισε ενώ στη θέση του το 2000 εγκαινιάστηκε το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Χαρακτηριστικό του λούνα παρκ και «σήμα κατατεθέν» ήταν η μεγάλη ρόδα που φαινόταν από μακριά και από την οποία, όσοι ανέβαιναν, μπορούσαν να δουν όλη τη Θεσσαλονίκη
-Παλιά εισιτήρια του ΟΑΣΘ. Κόστιζαν μία δραχμή και τα αγόραζες από τον εισπράκτορα που τα εξέδιδε μέσα στο λεωφορείο.
-Εισιτήριο από γυμναστικές επιδείξεις γυμνασίων. Η γιορτή πραγματοποιούνταν στο τέλος της χρονιάς. Το συγκεκριμένο εισιτήριο είναι από το 1972, την περίοδο της χούντας.
-Εισιτήριο από συναυλία του Τζο Κόκερ στις 4 Ιουλίου του 1995, στο γήπεδο Χαριλάου στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της περιοδείας του με τίτλο Have A Little Faith Tour.
-Εισιτήριο από το Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδίου του 1977. Εκείνη τη χρονιά είναι η σειρά της Άννας Βίσση να πάρει το πρώτο βραβείο αν και η ίδια – σύμφωνα με δική της αφήγηση – δεν πίστευε ούτε για μια στιγμή ότι θα κέρδιζε. Συνθέτης και στιχουργός ο νικητής του 1972 Δώρος Γεωργιάδης και το «Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή» που ταίριαζε… γάντι στην περίπτωση της τραγουδίστριας, αφού ένα μήνα μετά κυκλοφορεί ο πρώτος προσωπικός δίσκος της με αυτόν τον τίτλο. Η Βίσση ακόμη και σήμερα θεωρεί σταθμό στην καριέρα της το βραβείο του Φεστιβάλ. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη τη χρονιά ο Κύπριος Μιχάλης Βιολάρης ερμηνεύει το “Αγαπιόμαστε” και αποσπά το τρίτο Βραβείο.
-Παλιά εισιτήρια του ΟΣΕ.
-Εισιτήρια από παλλιούς κινηματογράφους της Θεσσαλονίκης. Οι περισσότεροι σήμερα δεν υπάρχουν και τη θέση τους έχουν πάρει μπαρ, σούπερ μάρκετ, πολυκατοικίες κλπ.
-Εισιτήρια για θεατρική παράσταση από το Θεατρικό Εργαστήρι. Το Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες θεατρικές ομάδες της πόλης.
-Εισιτήρια από συναυλίες. Μάλιστα, στη συναυλία του διάσημου πιανίστα της τζαζ Chick Corea συνέβη ένα άσχημο περιστατικό. Κάποιος απο τους παρευρισκόμενους πέταξε ένα κουτάκι από αναψυκτικό πάνω στο πιάνο του καλλιτέχνη.
-Εισιτήρια από τις Γιορτές των Νεολαιών του ΠΑΣΟΚ και της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Γιορτή επίσης διοργάνωνε και η ΚΝΕ.
-Εισιτήριο από το πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Τζαζ στη Θεσσαλονίκη. Πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1984 και συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα, χάνοντας όμως μερικές διοργανώσεις. Το συγκεκριμένο Φεστιβάλ έγινε στον κινηματογράφο “Αλκαζάρ” στις 2 Δεκεμβρίου του 1984.
-Εισιτήρια από τα θρυλικά καραβάκια που μετέφεραν τους Θεσσαλονικείς σε Περαία – Μπαξέ – Αγία Τρίαδα. Οι Έλληνες τότε μπορεί να μην είχαν πολλά αυτοκίνητα αλλά υπήρχε ακτοπλοϊκή συγκοινωνία στον Θερμαϊκό! Τα καραβάκια έδεναν σε μια απλή αποβάθρα, επιβίβαζαν κόσμο και τον μετέφεραν από τη Θεσσαλονίκη στην Περαία, το Μπαχτσέ Τσιφλίκ και την Αγία Τριάδα. Τη δεκαετία 1960 -1970 τα καράβια Λευκή, Ελλάς, Ευδοκία, Ναυτίλος, πήγαιναν κι ερχόταν όλη την ημέρα, μεταφέροντας κόσμο, που πήγαινε στην Περαία, στους Ν.Επιβάτες (Μπαξέ Τσιφλίκ) Αγία Τριάδα και Μηχανιώνα. Εκεί στα πεντακάθαρα νερά, κολυμπούσαν και μετά έτρωγαν δίπλα στην θάλασσα, στις ταβέρνες που μοσχοβολούσαν θαλασσινά.
Με τη «Λευκή» που έκανε τη διαδρομή σε μια ώρα, την «Ευδοκία» (50 λεπτά) ή την ταχύτατη για την εποχή της «Θεσσαλονίκη», στριμωγμένοι στην πλώρη για να γλιτώσουν το εισιτήριο και με ένα λουκουμά στην επιστροφή για να κόψουν την πείνα, πέρασαν αξέχαστα καλοκαίρια, αφού η Χαλκιδική ήταν ακόμη άγνωστη, μακρινή και απάτητη.
Τα ονόματα των καραβιών ήταν: Θεσσαλονίκη, Άννα Μαρία, Αλέξης, Ιουλία, Καμέλια, Αγγέλικα, Μακεδονία, Φανούλα, Ελλήσποντος, Θεσσαλονίκη II, Ευδοκία, Λευκή.
-Εισιτήρια από την οργανωμένη παραλία της Αγίας Τριάδας. Εκεί κατηφόριζαν οι Θεσσαλονικείς με τα πόδια από το σπίτι τους για να κάνουν μια βουτιά στα τότε καθαρά νερά του Θερμαϊκού: στην Αγία Τριάδα, το Μπαξέ Τσιφλίκι και την Περαία.
Η οργάνωση του κάμπινγκ της Αγίας Τριάδας ήταν πρωτοφανής για τα δεδομένα της εποχής. Την τιμητική τους είχαν και τα beach party όπου πρωταγωνιστούσαν μεγάλα συγκροτήματα των 60s, όπως οι Olympians.
Οι πιο φημισμένες περιοχές εντός πόλης, που οι Θεσσαλονικείς προτιμούσαν να κάνουν τα μπάνια τους, ήταν το Ταμαρίξ στην περιοχή του σημερινού Ποσειδωνίου και η πλαζ του ΕΟΤ στην Αρετσού της Καλαμαριάς.
-Εισιτήρια ποδοσφαιρικών αγώνων. Για την ιστορία το ματς Ηρακλή- ΑΕΚ έληξε 1-0 υπέρ του Ηρακλή.
Επιμέλεια Νικολέτα Ευσταθίου
