Ποιος έχει ανάγκη τους στίχους, όταν η κιθάρα τραγουδάει από μόνη της; Ακολουθεί η απαρίθμηση των δέκα από τα καλύτερα ορχηστρικά κομμάτια της κλασικής ροκ μουσικής.
Η επιλογή έγινε με έμφαση στα κιθαριστικά σόλο των κομματιών και σε κάθε νούμερο της λίστας παρουσιάζεται ένα διαφορετικό μουσικό συγκρότημα.
Νο10: Deep Purple – Wring That Neck (1968)
Την ώρα που το “Smoke On The Water” άνοιξε το δρόνο για την εξέλιξη της κλασικής ροκ και μπλουζ-ροκ μουσικής, είναι αυτό το κομμάτι από το δεύτερο δίσκο του συγκροτήματος που αναδεικνύει τη μουσική ποιότητά του και τη δεξιοτεχνία του Ritchie Blackmore στην κιθάρα. Με ήχο που ανάγεται στο ψυχεδελικό και progressive ροκ της αγγλικής μουσικής σκηνής, η εκτέλεση της γρήγορης μελωδίας του κομματιού εντυπωσιάζει το κοινό – ειδικά στις ζωντανές εμφανίσεις – και το “Wring That Neck” παίζεται ευρέως μέχρι σήμερα.
Νο9: The Allman Brothers Band – Jessica (1973)
Αυτό το ορχηστρικό ροκ κομμάτι στο οποίο ο Dickey Betts έδωσε το όνομα της κόρης του, είναι ένα συναρπαστικό track με “πιασάρικο” μουσικό θέμα στην κιθάρα. Το εφτάλεπτο κομμάτι περιλαμβάνει μουσικά όργανα όπως κιθάρα, ηλεκτρικό πιάνο, πιάνο με ουρά και χάμοντ (hammond organ). Επιπλέον του γεγονότος ότι η σύνθεση αυτή βρήκε μουσική στέγη στα ραδιόφωνα της κλασικής ροκ, η “Jessica” απέφερε στο συγκρότημα και βραβείο Γκράμι πάνω από είκοσι χρόνια αργότερα. Το κομμάτι παίζεται έκτοτε συχνά σε ταινίες και στην τηλεόραση.
Νο8: Santana – Samba Pa’ Ti (1970)
Μετά την επιτυχία που σημείωσε το πρώτο άλμπουμ του, με μίξη στοιχείων από τη ροκ, τζαζ και λάτιν μουσική, ο Santana πρόσθεσε στοιχεία μπλουζ, σάλσα και άλλων μουσικών ειδών, οδηγώντας σε ένα πετυχημένο ποιοτικά και εμπορικά αποτέλεσμα που τον έφερε στην κορυφή των αμερικανικών τσαρτς. Το κομμάτι επέτρεψε επίσης στον Santana να αναδείξει το ιδιαίτερο κιθαριστικό του στυλ με το μπλουζ κι αρμονικό παίξιμό του, το οποίο αναδιπλώνεται πλήρως στο ορχηστικό “Samba Pa’ Ti”.
No7: Booker T. & The M.G.’s – Green Onions (1962)
H κιθάρα δεν είναι το μόνο όργανο που χρησιμοποιείται στο πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος με αναφορές στην r’n’b και στο funk, αλλά παραμένει απαραίτητη για τη δωδεκάφθογγη κλίμακα των μπλουζ. Συμπεριλαμβάνοντας ντραμς και όργανο χάμοντ, τα “Πράσινα Κρεμμύδια” (Green Onions) βοήθησαν τους Booker T. & The M.G.’s να χτυπήσουν ρεκόρ στα τσαρτς της δεκαετίας του ’60. Από τότε, το track είναι ανάμεσα στα πιο γνωστά ορχηστρικά κομμάτια όλων των εποχών και έχει εμφανιστεί συχνά σε πλείστα θέματα της ποπ κουλτούρας.
Νο6: Eric Johnson – Cliffs of Dover (1990)
Είναι τόσο πολυδιάστατος που μπορεί να παίξει ηλεκτρική, ακουστική, lap stil και base κιθάρα. Παρότι ο Johnson δε χρησιμοποιεί όλα τα παραπάνω όργανα σε αυτή τη σύνθεση από τον τρίτο του δίσκο, το κομμάτι ξεδιπλώνει τα πολλά ταλέντα του. Φημισμένο για τα σόλο του, το “Γκρέμια του Ντόβερ” που κέρδισε το βραβείο Γκράμι πήρε το όνομά του από το λευκό γκρεμό μπροστά στη θάλασσα, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική Αγγλία.
Νο5: The Edgar Winter Group – Frankenstein (1973)
Με πιασάρικο ρυθμό και βαρύ ήχο στο συνθεσάιζερ, αυτό το κομμάτι από το άλμπουμ “Βγαίνουν μόνο τη νύχτα”(They Only Come Out At Night), βοήθησε το συγκρότημα να κατακτήσει την τρίτη θέση στα Billboard τσαρτς με τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας του ’70. Αλλά αυτός δεν ήταν ο μόνος λόγος που το κομμάτι ανέβηκε στο νούμερο ένα. Η συγκεκριμένη σύνθεση περιλαμβάνει μεγάλη ποικιλία από μουσικά όργανα: κιθάρα, ντραμς, πιάνο, σαξόφωνο, κλαρινέτο και μαρίμπα. Γι’ αυτό και δικαίως μπαίνει στη λίστα με τα “ορχηστρικά” κομμάτια.
Νο4: Led Zeppelin – Moby Dick (1969)
Μπορεί να του λείπει η μαγευτική μπλουζ φωνή του Robert Plant, αλλά αυτό δε σημαίνει πως ο “Mobby Dick” υπολείπεται σε αξία από τις υπόλοιπες μουσικές δημιουργίες των Zeppelin. Εξάλλου, έχει ακόμη τον Jimmy Page στη ρυθμική κιθάρα, τον John Paul Jones στην εμπνευσμένη γραμμή του μπάσου και τον John Bonham στα καταιγιστικά κρουστά. Υπογραμμίζοντας τον καινοτόμο και μοναδικό ήχο του συγκροτήματος, που αναμειγνύει μπλουζ, φολκ και hard rock, το κομμάτι αποτέλεσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Bonham να ξεδιπλώσει το ταλέντο του επί σκηνής.
Νο3: Funkadelic – Maggot Brain (1971)
Με αρχηγό τον καινοτόμο της φανκ George Clinton, το γκρουπ παρουσίασε έναν πολύ ποιοτικό ήχο στις ζωντανές εμφανίσεις του, χάρις στη μίξη διαφορετικών στυλ, μεταξύ άλλων φανκ, ψυχεδελικής ροκ, soul και r’n’b. Παρότι το κομμάτι έχει αργό χτίσιμο, το συναισθηματικό σόλο του Eddie Hazel σε απορροφά με την έντασή του ως το τέλος.
No2: Jeff Beck – Cause We’ ve Ended As Lovers (1975)
Παρόλο που ο Beck ως κιθαρίστας ξεχωρίζει από μόνος του, είναι σε αυτό το κομμάτι του Stevie Wonder που κάνει τη διαφορά. Αυτό το κομμάτι με μίξη τζαζ που ανήκει στον έβδομο δίσκο του Jeff Beck, καθιέρωσε τον καλλιτέχνη ως βιρτουόζο του σόλο, αφότου ο μεγάλος κιθαρίστας είχε στο παρελθόν παίξει με τους Yardbirds και το Jeff Beck Group. To “Επειδή Τελειώσαμε Σαν Εραστές” ( Cause We’ ve Ended As Lovers) τόνισε στην κάθε της λεπτομέρεια τη δεξιοτεχνική ιδιοφυία του Beck, μαζί με την καινοτόμο προσέγγισή του στην ορχηστρική μουσική και στη χρήση παραμόρφωσης.
Νο1: Rush – La Villa Strangiato (1978)
Είτε θαυμαστής τους είτε όχι, είναι δύσκολο να αμφισβητήσει κανείς την ακρίβεια, τη μουσική ποιότητα και το ταλέντο των Rush. Ενώ το επικό track YYZ θα μπορούσε να κλείσει τη λίστα, επιλέξαμε το La Villa Strangiato ως πρώτη επιλογή των δέκα καλύτερων ορχηστικών κομματιών της ροκ. Αποτελώντας το πρώτο αποκλειστικά ορχηστρικό κομμάτι του συγκροτήματος, η σχεδόν δεκάλεπτη μουσική σύνθεση περιλαμβάνει πάνω από δέκα ξεχωριστά μέρη και όργανα όπως κιθάρα, string συνθεσάιζερ, μπάσο και ντραμς, στοιχεία που κάνουν το εγχείρημα φιλόδοξο, απολαυστικό και περίπλοκο.
Επιμέλεια: Ηλέκτρα-Αθηνά Αντωνιάδου Πηγή: WatchMojo.com
