Ήταν 25 Φεβρουαρίου, 43 χρόνια πριν, όταν μια παραγγελιά και όσα ακολούθησαν στο κέντρο Νεράιδα στην Αθήνα, συγκλόνισαν και δίχασαν όλη τη χώρα.
Ο Νίκος Κοεμτζής γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1938 στο Αιγίνιο Πιερίας. Το Φεβρουάριο του 1973 μόλις είχε αποφυλακιστεί, μετά από καταδίκη του για κλοπή. Λίγες ημέρες αργότερα, Σάββατο βράδυ, 24 του μηνός, ο Κοεμτζής με την παρέα του βρέθηκε στο νυχτερινό κέντρο Νεράιδα στα Σεπόλια. Το «όνομα» του μαγαζιού, ήταν ο Κώστας Καρουσάκης, από τον οποίο ο αδερφός του θύτη, Δημοσθένης, ζήτησε να τραγουδήσει τις Βεργούλες του Μάρκου Βαμβακάρη. Παραγγελιά, που παρά το ότι αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι δε θα γίνουν δεκτές, ο έτερος τραγουδιστής του καταστήματος (Αθανασιάδης), δέχτηκε να πει.
Στο ίδιο μέρος βρισκόταν και μία παρέα αστυνομικών που γνώριζαν το Νίκο Κοεμτζή. Βλέποντας τον αδερφό του να χορεύει μόνος στην πίστα, όπως συνηθιζόταν στις παραγγελιές, δύο από αυτούς σηκώθηκαν επίσης στην πίστα.
Οι αστυνομικοί ήταν ο Δημήτριος Πεγιάς, που υπηρετούσε στην Υπηρεσία Πληροφοριών της Υποδιευθύνσεως Γενικής Ασφαλείας Αθηνών της Αστυνομίας Πόλεων και ο Εμμανουήλ Χριστοδουλάκης που υπηρετούσε στην Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Προαστείων Πρωτευούσης της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής. Οι δύο αστυνομικοί παρενόχλησαν επιδεικτικά το Δημοσθένη. Άμεσαι ο Νίκος Κοεμτζής σηκώθηκε και με σουγιά που είχε πάνω του σκότωσε τρεις ανθρώπους (τους δύο αστυνομικούς, Πεγιά και Χριστοδουλάκη, και άλλο ένα άτομο από την παρέα τους), τραυματίζοντας συγχρόνως άλλους οκτώ.
Ο Κοεμτζής συνελήφθη και στην ανάκριση υποστήριξε πως θόλωσε το μυαλό του γιατί νόμιζε ότι θα σκότωναν τον αδελφό του.
Καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ φορές σε ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση. Το 1977 η ποινή του μετατρέπεται σε ισόβια.
Το έγκλημα συγκλόνισε όλη την κοινωνία, με τον Τύπο να τον χαρακτηρίζει κτήνος, ενώ από εκείνη την στιγμή πολλοί αποκαλούσαν του εγκληματίες Κοεμτζήδες.
Δεν ήταν μόνο αυτή όμως η άποψη που υπήρχε. Ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου είδε στην πράξη του Κοεμτζή, ηθική και ιδεολογικό πρόσημο.
Πατέρας του ήταν ο Παναγιώτης Κοεμτζής και μητέρα του η Αναστασία, που λόγω της συμμετοχής τους στο ΕΑΜ επί Κατοχής, υπέστησαν πολλές ταλαιπωρίες από τις κρατικές αρχές κατά την μεταπολεμική περίοδο.
Μεγαλωμένος σε αυτό το περιβάλλον, ο Νίκος Κοεμτζής λόγω των οικογενειακών του πεποιθήσεων αλλά και του πονικού του ιστορικού, αρχικά πέρασε πολύ άσχημα μέσα στη φυλακή.
Ωστόσο αργότερα ο γνωστός αρχιφύλακας του Κορυδαλλού Αντώνης Αραβαντινός δήλωσε πως ο Κοεμτζής ήταν «ο μεγάλος του δάσκαλος» στη φυλακή.
Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Πατρών στις 29 Μαρτίου του 1996 μετά από 23 χρόνια συνεχούς φυλάκισης.
Μέσα στο κελί του έγραψε την αυτοβιογραφία του αλλά και ποιήματα, για να μην τρελαθεί, όπως έλεγε ο ίδιος. Μία από τις πιο συνταρακτικές σκηνές που περιγράφει είναι αυτή κατά την οποία βγάζει μόνος του (γιατί ο γιατρός της φυλακής δεν του δίνει σημασία!) από το πόδι μια σφαίρα που είχε ξεμείνει από τη μέρα που τον συνέλαβαν.
Μετά την αποφυλάκισή του πουλούσε την αυτοβιογραφία του έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων και τις Κυριακές στο Μοναστηράκι υπογράφοντας αφιερώσεις στην πρώτη σελίδα. Το βιβλίο ξεκινά με τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Αιγίνιο Πιερίας και την κακοποίηση που υπέστη ο πατέρας του απλώς επειδή ήταν κομμουνιστής, όπως και ο ανάπηρος βετεράνος παππούς του, από τους χωροφύλακες, προτού μιλήσει για τις δικές του περιπέτειες και τα σκληρά χρόνια της φυλακής.
Το 2009, μετά από μια βραδιά παρουσίασης του βιβλίου του, ο Δήμος Αθηναίων του έδωσε άδεια να το πουλάει στο κέντρο. Έγραψε επίσης ποιήματα από τα οποία φαίνεται, όπως και ο ίδιος είχε δηλώσει, ότι μετάνιωσε για την πράξη του.
Πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 στο Μοναστηράκι, σε ηλικία 73 ετών. Ο θάνατός του προήλθε από έμφραγμα, που έπαθε την ώρα που πουλούσε βιβλία στο τραπεζάκι του: οι διασώστες του ΕΚΑΒ, που έφτασαν με μοτοσικλέτες, ειδοποίησαν ασθενοφόρο για να τον μεταφέρει στην Πολυκλινική. Οι γιατροί προσπάθησαν να τον κρατήσουν στη ζωή, αλλά δεν κατόρθωσαν να αποτρέψουν την ανακοπή.
Η ιστορία του Νίκου Κοεμτζή ενέπνευσε το Διονύση Σαββόπουλο, να γράψει τους στίχους και να μελοποιήσει το «μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο», το οποίο συμπεριέλαβε στον δίσκο «Ρεζέρβα», το 1979. Ζεϊμπέκικο το οποίο διαρκεί περίπου 13’30’’, αργό, μακρόσυρτο.
Το 1980 ο σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος μεταφέρει τα γεγονότα εκείνης της βραδιάς στον κινηματογράφο σε μια ταινία με τον τίτλο «Παραγγελιά».
Στο cast της ταινίας συμμετέχουν στον ρόλο του Νίκου Κοεμτζή ο Αντώνης Αντωνίου και στον ρόλο του Δημοσθένη Κοεμτζή ο Αντώνης Καφετζόπουλος. Τους πρωταγωνιστές πλαισιώνουν η Όλια Λαζαρίδου, ο Νικήτας Τσακίρογλου, ο Γιώργος Κοτανίδης, η Βίκυ Βανίτα, ο Χρήστος Τσάγκας, ο Γιάννης Μποστατζόγλου, ο Τάκης Βλαστός κ.α. Τέλος, η Κατερίνα Γώγου πρωταγωνιστεί παράλληλα ως αφηγήτρια που με δικά της ποιήματα συγκλονίζει με την ερμηνεία της.
