Του Σπύρου Στατήρη
Το οτι τα παντα εχουν «παγώσει» σε αυτη τη χώρα, το ξέραμε και το λεγαμε απο καιρό. Ήρθε, ομως, η ώρα να το ζήσουμε και στο πετσί μας.
Σημερα, με χιόνι και πάγο μεχρι και στα μεγάλα αστικά κέντρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μοιάζει σαν ο καιρός να συμβαδίζει με τη διάθεση αλλά και με την κατάσταση σε Οικονομία αλλά και γενικως σε επίπεδο διακυβέρνησης.
Λοιπόν: πάγος, ψύχρα και αναμονή για τα πιο δύσκολα που έρχονται.
Η Λεσβος και το Βόρειο Αιγαίο έδειξαν απο μέρες το δρόμο, αλλά επρεπε να παγώσουν οι δικοί μας λέβητες για να νιώσουμε το κρύο των προσφύγων, αλλά και την ανυπαρξία και την επιπολαιότητα των κατά περιπτωση και ανά τομέα υπευθύνων.
Και αν για τον «στρατηγό» καιρό δεν υπαρχει απάντηση, για το κακό ριζικό και την κατάψυξη στην αξιόλογηση, υπαρχει και εξήγηση αλλά και παραπέρα τροφή για σκεψη και προβληματισμό.
Απο τον Οκτώβρη σέρνεται αυτη η ερμη, αλλά ακομη τη λιβανίζουμε και ενω, την ίδια στιγμη, σε ολα συμφωνούμε και υπογράφουμε και δίνουμε γη και ύδωρ σε ολους τους «καταραμενους» δανειστές.
Και ομως …κατι δεν πάει καλά. Κατι δεν προχωράει στο «σχεδιασμό» και στην «εφαρμογή» απο πλευράς Εθνοσωτηρίου.
Η «κούραση», για την οποία εγραφα τις προάλλες, εχει καταβάλλει κυριως την κυβέρνηση Συριζανελ που ενω λεει οτι θέλει, τελικα δεν φαινεται ουτε καν να μπορει…
Και κάπως ετσι, τα σενάρια περι πρόωρων εκλογών άρχισαν να αχνοφαίνονται εν μεσω χιονιά και ομίχλης.
Το χειρότερο σε όλη αυτη την κατάσταση δεν ειναι ουτε οι ανεκδιήγητοι χειρισμοί ουτε οι ευφάνταστοι αυτοσχεδιασμοί, τους οποίους απ’οτι αντιλαμβάνομαι μονο εμείς οι εκτος, τους βλέπουμε ως «αφήγημα» και αλλοπρόσαλλο «σχέδιο εξόδου απο την κρίση». Το χειρότερο ειναι, οτι ουτε αφήγημα υπαρχει ουτε σχέδιο εξόδου απο την κρίση ουτε τίποτα… Υπαρχει μονο παγωνιά, ερημιά και θλίψη, απονη ζωή και αλλά τέτοια, μαζι γλυκανάλατα αλλά και μαζι δραματικά.
Αν στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς μοιράζαμε μεταξύ μας ευχές, τωρα πλεον ήρθε η ώρα να οργανωθούμε και να προετοιμαζόμαστε εν Χριστώ και Αλλαχ αδερφοί μου. Μαζεύτε αποθέματα ξηράς τροφής αλλά και υπομονής -αυτά, αλλωστε, ειναι αγαθά που δεν θα τα εχει ποτε κανεις σε περισσεμα – και ο Μαρτης ειναι ισως πιο κοντα απ’ οτι νομίζουμε
