Εξι στάσεις, έξι κυματοθραύστες, οκτώ καταμαράν και μία διαδρομή από την πλατεία Ελευθερίας μέχρι τους Νέους Επιβάτες συνθέτουν το σκηνικό της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας στη Θεσσαλονίκη, που θα εξυπηρετεί ετησίως περίπου 5.000.000 επιβάτες με εισιτήριο που θα κοστίζει 2 ευρώ.
Η έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (Δήμοι Θεσσαλονίκης, Καλαμαριάς, Θερμαϊκού, Πυλαίας – Χορτιάτη, Περιφέρεια) σηματοδοτεί την επόμενη φάση, που είναι τα τεύχη δημοπράτησης του έργου.
Το έργο επιβλέπει η Εγνατία Οδός, ενώ η κατασκευή των απαραίτητων υποδομών έχει προϋπολογισμό 10.000.000 ευρώ και αναμένεται να ενταχθεί στο νέο ΕΣΠΑ, όπως αναφέρει η «Δημοκρατία».
Ετσι, κατά μήκος του παραλιακού μετώπου της Θεσσαλονίκης θα στηθούν έξι στάσεις, και συγκεκριμένα στην πλατεία Ελευθερίας, στο Δημαρχείο, στο Μέγαρο Μουσικής, στη Μαρίνα Αρετσού στην Καλαμαριά, στο αεροδρόμιο και στους Νέους Επιβάτες
Χωρητικότητα
Για τη λειτουργία της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας θα δρομολογηθούν καινούργια πλοία τύπου catamaran ή monohull, αντιρρυπαντικής τεχνολογίας, χωρητικότητας 200-250 επιβατών και μέγιστης ταχύτητας 20-25 κόμβων, ενώ στα πλοία θα είναι δυνατή η επιβίβαση ατόμων με ποδήλατα.
Τα δρομολόγια θα έχουν συχνότητα ανά 15 λεπτά, ενώ εκτιμάται ότι ο χρόνος του δρομολογίου θα είναι 40 λεπτά για τη συνολική διαδρομή και σταματώντας σε όλες τις στάσεις, και 20 λεπτά για τα δρομολόγια express, μεταξύ της πρώτης στάσης στην πλατεία Ελευθερίας και της τελευταίας στους Νέους Επιβάτες.
Στις προβλήτες-στάσεις θα κατασκευαστούν βιοκλιματικά κτίρια 150 τετραγωνικών μέτρων όπου θα στεγαστούν τα εκδοτήρια και ο χώρος αναμονής των επιβατών, ενώ θα υπάρχει και η αναγκαία υποδομή για την εξυπηρέτηση ατόμων με κινητικές δυσκολίες, ηλικιωμένων και βρεφών.
Ονειρο
Η θαλάσσια αστική συγκοινωνία αποτελεί ένα όνειρο για τη Θεσσαλονίκη, που ακόμα και στον 21ο αιώνα θυμάται με αγάπη τα καραβάκια που μετακινούσαν κάποτε τους Θεσσαλονικείς στον Θερμαϊκό Κόλπο. Η ιστορία της αναβίωσης της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας μετρά 29 χρόνια. Ηταν το 1986, όταν ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΑΠΘ Σπύρος Βούγιας έριξε για πρώτη φορά την ιδέα, βάζοντας μάλιστα τους φοιτητές του να κάνουν σχετική διπλωματική εργασία.
