Η σημερινή κυβέρνηση στα προγραμματικά κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ προς διαβούλευση (http://www.syriza.gr/page/keimena-diaboyleyshs.html#.VqpMzSqLTIU) αναφέρει.
Είναι αναγκαία η μεταρρύθμιση και η ριζική αναδιοργάνωση των Σωμάτων Ασφαλείας σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας με αξιοκρατία και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα.
Με δεδομένο ότι οι πολίτες δεν αμφισβητούν τον αστυνομικό θεσμό αλλά επιμέρους λειτουργίες του, ο στρατηγικός στόχος της αναδιάρθρωσης της ΕΛ.ΑΣ. δεν μπορεί παρά να είναι η ριζική βελτίωση της σχέσης της με την κοινωνία και ειδικά με τις ευάλωτες ομάδες, της δομής και της λειτουργίας της. Η οργανωτική δομή θα πρέπει να ανατρέπει υπάρχουσες αρνητικές καταστάσεις, να δημιουργεί μια νέα ΕΛ.ΑΣ. η οποία θα λειτουργεί με επάρκεια, ενταγμένη στην κοινωνία και δημοκρατική νομιμοποίηση και λειτουργία.
Αυτό απαιτεί βούληση για ευρύτερη πολιτική συναίνεση
Πρέπει να γίνει από διακομματική κοινοβουλευτική επιτροπή στην οποία θα συμμετέχουν:
-εκπρόσωποι της ΕΛ.ΑΣ., των συνδικαλιστικών φορέων, της τοπικής αυτοδιοίκησης, της επιστημονικής κοινότητας και κοινωνικών φορέων.
Πρέπει να υπάρχει αστυνομία και εάν ναι πως;
Ας δούμε τι αναφέρει ο Μωρίς Ντρυόν.
Όταν υπάρχει αστυνομική αδιαφορία, ο πολίτης δεν αργεί να οργανώσει την δική του αστυνομία και τη δική του δικαιοσύνη. Η αυτοάμυνα, με όλους τους κινδύνους που συνεπιφέρει, με όλα τα σφάλματα που επιτρέπει, είναι η νόμιμη άμυνα του ανυπεράσπιστου πολίτη. Και μπορεί να προσφέρει πολλά στην πολιτική δραστηριότητα, στις διάφορες ομάδες.
Υπάρχουν τρεις μορφές τάξης μέσα στην κοινωνία που αντιστοιχούν σε τρεις βαθμίδες πολιτισμού.
Η πιο υψηλή είναι εκείνη που ο αστυνομικός δεν έχει ανάγκη να είναι οπλισμένος. Μόνο η παρουσία του, έτσι όπως φέρει τη στολή του λειτουργήματος του, αρκεί για να τηρηθεί, να επιβληθεί η τάξη. Τούτο φανερώνει πως οι νόμοι και οι κοινωνικές συμβάσεις είναι σεβαστοί απ’ όλους τους πολίτες και ότι η βίαιη παρανομία δεν αποτελεί παρά εξαίρεση. Ήταν η κατάσταση που επικρατούσε σε όλες τις δυτικές δημοκρατικές από τις αρχές ως τα μέσα του αιώνα μας.
Η μέση κατάσταση τάξης σε μια κοινωνία είναι εκείνη που ο αστυνομικός οφείλει να είναι οπλισμένος. Τούτο σημαίνει πως η κοινωνία εμπερικλείει ένα σημαντικό αριθμό ατόμων αποφασισμένων να παραβιάσουν το νόμο, να ενθαρρύνουν ταραχές και να κάνουν χρήση βίας, ακόμη κι εναντίον των αστυνομικών. Εδώ και κάμποσο καιρό, γλιστρήσαμε σ’ αυτή την καταπιεστική κατάσταση του πολιτισμού, όπως δείχνουν τόσοι αστυνομικοί οπλισμένοι ως τα δόντια, μπροστά στις Πρεσβείες, στις κατοικίες πολιτικών, στις έδρες των δημοσίων υπηρεσιών.
H υποδεέστερη μορφή τάξης είναι εκείνη όπου κάθε πολίτης αισθάνεται την ανάγκη να έχει ο ίδιος όπλα, δηλαδή να κυκλοφορεί οπλισμένος, επειδή δεν αισθάνεται πλέον ασφαλής, παρά μόνον όταν ο ίδιος προστατεύει τον εαυτό του. Ήδη διάφοροι «άντρακλες» οπλισμένοι, ιδιωτικοί «γορίλες» αποτελούν μια πολυάριθμη ομάδα προσώπων που αμείβονται γενναία και είναι περιζήτητοι. Δεν είναι πλέον μακριά η στιγμή που όλα αυτά τα όπλα θα μιλήσουν στα τυφλά όλα μαζί, αφού ο φόβος είναι μεταδοτικός.
Για να αποκαταστήσεις την εμπιστοσύνη στο εσωτερικό της κοινωνίας πρέπει πρώτα να έχεις αποκαταστήσει τον σεβασμό του νόμου. Η αποκατάσταση αυτή εξαρτάται κυρίως από τη δικαστική λειτουργία.
Επιμέλεια ΨΑΛΤΗΣ
