Ζει στο διαμέρισμα της στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, παρέα με 35 γάτες, ενώ φροντίζει κάθε μέρα άλλες 200!
Μπαίνοντας στο διαμέρισμα της 54χρονης Κατερίνας Π. στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι γάτες. Στον διάδρομο, σταέπιπλα του σαλονιού, στον πάγκο της κουζίνας, πάνω στο πλυντήριο, στα πιο απίθανα μέρη. Οι 35 γάτες με τις οποίες ζει η Κατερίνα είναι τα «παιδιά» της, οι φίλοι της, η ζωή της.
Εκτός από τις 35 γάτες, η Κατερίνα εδώ και περίπου 18 χρόνια φροντίζει κάθε μέρα ανελλιπώς, άλλες περίπου 200 αδέσποτες γάτες στο κέντρο της πόλης. Θα τις ταΐσει και θα τις βάλει νερό στα σημεία που τα ζώα γνωρίζουν, θα καθαρίσει τα σκεύη από τα οποία τρώνε και θα ελέγξει αν είναι όλες υγιείς. Αν κάποια είναι άρρωστη ή τραυματισμένη, η Κατερίνα θα την πάει στον κτηνίατρο και θα την αναλάβει μέχρι να γίνει καλά.
Συνολικά όπως η ίδια λέει στο Press724.gr , κάθε μήνα δαπανά περίπου 1500 ευρώ για τη φροντίδα των γατιών, ενώ την ίδια στιγμή καθαρίζει σκάλες σε 6-7 πολυκατοικίες για να ζήσει. Πως γίνεται αυτό και ποια είναι η Κατερίνα; Η ιστορία της έχει μεγάλο ενδιαφέρον και η ίδια δεν δίστασε να τη μοιραστεί μαζί μας στο σύνολο της.
Από την Αλβανία στην Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον
Η ίδια μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο στους Άγιους Σαράντα στην Αλβανία όπου γεννήθηκε και δεν γνώρισε ποτέ μάνα και πατέρα. Όταν ήταν ακόμα νέα, το 1993 ήρθε στην Ελλάδα, όπως έκαναν χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες της και αναζητούσε για καιρό δουλειά. «Ήρθα πεινασμένη από την Αλβανία… Πεινούσα. Έψαξα δουλειές και τελικά άρχισα να καθαρίζω σε σπίτια» μας εκμυστηρεύεται και εξηγεί πως άρχισε η πρώτη της επαφή με τις γάτες.
«Όταν ζούσα στο προηγούμενο σπίτι και περνώντας από την παραλία, βρήκα μια γάτα πεινασμένη. Την λυπήθηκα και την πήρα μαζί μου. Μετά από λίγο καιρό, κοντά στο σπίτι βρήκα μια γάτα χτυπημένη από το αφεντικό της, το οποίο την κλωτσούσε και την πήρα και αυτή μαζί μου. Βέβαια δεν ήξερα ότι κυοφορούσε και όταν γέννησε κράτησα και το μοναδικό γατί που έκανε. Στη συνέχεια, άρχισα να μαζεύω περισσότερες γάτες με τη βοήθεια ενός γνωστού και φίλου μου, με τον οποίο αργότερα παντρευτήκαμε. Έτσι ξεκίνησα τότε…»
Ο γάμος με τον Βασίλη, γόνο γνωστής οικογένειας της Θεσσαλονίκης και η διαθήκη
Στη συνέχεια η Κατερίνα μας μίλησε για το πώς γνώρισε τον έναν και μοναδικό σύζυγο της ζωής της και για το κοινό πάθος που είχαν, το οποίο δεν ήταν άλλο από τις… γάτες.
«Όταν γνώρισα τον Βασίλη Μ, ο οποίος ανήκε σε μια πολύ γνωστή και ευκατάστατη οικογένεια της πόλης, είχαμε πάει σινεμά και μετά ήρθε από το σπίτι μου. Είδε τις γάτες μου και μου είπε πως και ο ίδιος είχε 40 στο σπίτι του. Δέκα στο διαμέρισμα του και τις υπόλοιπες στην ταράτσα της πολυκατοικίας όπου έμενε. Μιλάμε για το 1998. Ήθελα να φροντίζω και άλλες γάτες που έβρισκα, αλλά δεν μπορούσα να τα βγάλω πέρα οικονομικά και ο Βασίλης βοηθούσε και μου αγόραζε τις τροφές. Μέσα σε λίγο καιρό βρέθηκα με 20 γάτες, ενώ ο Βασίλης πλήρωνε συνέχεια και τους κτηνιάτρους, για τις άρρωστες ή χτυπημένες γάτες που βρίσκαμε.
Αργότερα ο Βασίλης αρρώστησε και ταλαιπωρούνταν πολύ στα νοσοκομεία. Είχαμε παντρευτεί και ήμασταν περισσότερο σαν αδέλφια, σαν δύο πολύ καλοί φίλοι, με πολύ αγάπη, σεβασμό και κατανόηση ο ένας για τον άλλον. Πέθανε τελικά το 2011 και μου άφησε μια μεγάλη διαθήκη γιατί είπε πως άξιζα σαν άνθρωπος και επειδή στάθηκα δίπλα του και στις καλές μέρες και στις δύσκολες. Λόγω όμως του ότι τα τελευταία 4 χρόνια δεν ασχολούνταν με τα φορολογικά καθώς ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, δημιουργήθηκαν χρέη στην εφορία με προσαυξήσεις και μαζί με την περιουσία ανέλαβα και τα χρέη. Σήμερα, τα έσοδα από κάποια ενοίκια πηγαίνουν σχεδόν όλα στην εφορία και με τα υπόλοιπα καθώς και με κάποια χρήματα που βγάζω καθαρίζοντας σκάλες, ζω εγώ και φροντίζω τις γάτες μου».
Καθημερινός «γολγοθάς» για 18 χρόνια
Η 54χρονη σήμερα Κατερίνα, βλέπει τις παλιές φωτογραφίες στον τοίχο της, με φίλες από το ορφανοτροφείο με τις οποίες μεγάλωσε μαζί, αλλά και δικές της και αναπολεί τα χρόνια της νιότης. «Ήμουν γυμνάστρια στην Αλβανία και ήμουν πολύ δυνατή» λέει, δείχνοντας ταυτόχρονα τα μπράτσα της, σκληρά και δυνατά σαν ανδρικά.
Ωστόσο τα τελευταία 2 χρόνια ταλαιπωρείται πολύ με ένα χρόνιο πρόβλημα στη μέση της και αφού επισκέφτηκε 2,3 γιατρούς, άρχισε να παίρνει ισχυρή φαρμακευτική αγωγή. Παρόλα αυτά δεν παρατάει τις γάτες της. Κάθε μέρα, χειμώνα-καλοκαίρι, με βροχή, με καύσωνα, είτε είναι καλά, είτε άρρωστη, φορτώνεται τις γατο-τροφές και ένα μεγάλο δοχείο με νερό και αρχίζει τη βόλτα της για να περιποιηθεί τις γάτες της ευρύτερης περιοχής.
«Πηγαίνω στην οδό Τσιμισκή, στην Παύλου Μελά, στη Διαλέττη, στην Αλ.Σβώλου, στην πλατεία Ναβαρίνου, στη Δαγκλή.. Κάνω έναν μεγάλο κύκλο φροντίζοντας τις γάτες, ταΐζοντας και αδέσποτα σκυλιά, αλλά και περιστέρια για τα οποία μαζεύω ότι ψωμί βρω και γυρίζω πίσω. Αν πεις το όνομα μου στη γειτονιά, με γνωρίζουν όλοι. Βέβαια πολλές φορές με φωνάζουν επειδή ταΐζω τα αδέσποτα και μου κάνουν παρατηρήσεις και πολλοί με βρίζουν επειδή είμαι από την Αλβανία, αλλά δεν τους τη χαρίζω και τους απαντάω» μας διηγείται, αναφέροντας πως το τελευταίο διάστημα ταλαιπωρείται πολύ με τη μέση της και έχει αρχίσει να κουράζεται και ψυχικά, αλλά δεν το βάζει κάτω.
Μέσα σε 5 μέρες είχε πάει για στείρωση με έξοδα της 10 γάτες, ενώ πήρε στο σπίτι της και μια ακόμα χτυπημένη για να την περιθάλψει. Όλη αυτή η δραστηριότητα επί τόσα χρόνια την έχει ταλαιπωρήσει αφάνταστα, καθώς ούτε διακοπές κάνει, ούτε χρόνο για τον εαυτό της αφιερώνει όπως λέει.
«Μου λένε παράτα τα, αλλά λέω όχι»
Η Κατερίνα δηλώνει πως έχει πολλούς φίλους και οι περισσότεροι της λένε να περιορίσει την ασχολία της με τις γάτες για να ξεκουραστεί λίγο, ενώ 2 ή 3 μόνο την επιχαίρουν για αυτό που κάνει και της λένε ολόψυχα να συνεχίσει. «Νιώθω ότι έχω δύναμη ψυχής και θέλω να συνεχίσω και όπου πάει. Δεν με νοιάζει αν θα κάνω καλή ζωή, αν θα βρω γαμπρό ή τίποτα άλλο. Ο κάθε άνθρωπος έχει το πάθος του. Άλλος με τα κομπιούτερ, άλλος με την επιστήμη του, άλλος με το σέξ, εγώ όμως αγαπάω τα ζώα και έχω πάθος με αυτά. Αν βρω κάποιο μωρό γατί, πάλι θα το πάρω, ή κάποιο τραυματισμένο. Δεν μπορώ να τα αφήνω, τα λυπάμαι» αναφέρει, λέγοντας πως δεν δίνει εύκολα κάποια γάτα, γιατί φοβάται πως δεν θα την προσέχουν πολύ ή μήπως την εγκαταλείψουν.
Την ίδια στιγμή σκέφτεται και το μέλλον, γιατί αν κάποια στιγμή αρρωστήσει βαριά ή πάθει κάτι, δεν ξέρει ποιος θα φροντίζει τα «παιδιά» της. «Αν γίνει κάτι τέτοιο, ο θεός ξέρει τι θα γίνει. Μου το λένε και άλλοι, τι θα γίνει αν αρρωστήσω; Θα προσπαθήσω να φέρω μια κοπέλα που αγαπάει τα ζώα για τα προσέχει. Δεν ξέρω….»
«Δεν θέλω καμία βοήθεια – Μόνο τροφή για τα αδέσποτα»
Μόνο τις τελευταίες 10 μέρες δηλώνει πως έδωσε 200 ευρώ για κτηνιάτρους και τροφές για τα αδέσποτα και πως πολλές φορές ξοδεύει περισσότερα από όσα αντέχει. « Έμαθαν όλοι ότι ασχολούμαι με τα ζώα και έρχονται και μου παρατάνε γάτες μπροστά από την πολυκατοικία, γνωρίζοντας ότι δεν θα τα αφήσω αβοήθητα. Χρωστάω τους λέω και θα βρεθώ στον δρόμο όπως πάω. Έχω και ένα δικαστήριο με την εφορία και φοβάμαι» λέει, χωρίς ωστόσο να ζητάει καμία βοήθεια παρά μόνο τροφή για τις αδέσποτες γάτες. «Αν κάποιος μπορεί να μου δώσει κανένα τσουβαλάκι με τροφή για τις γάτες στο δρόμο. Δεν θέλω τίποτα άλλο»
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξη και πριν αποχαιρετήσουμε την Κατερίνα, τη ρωτήσαμε μια τελευταία φορά γιατί το κάνει αυτό με τις γάτες και αν έχει κάτι να κερδίσει. «Αγάπη» λέει μονοκόμματα και μετά από λίγα δευτερόλεπτα προσθέτει: «Από αγάπη το κάνω και κερδίζω αγάπη και τίποτα άλλο».
Δείτε και ένα video με το σπίτι της Κατερίνας και τους 35 ενοίκους:
Ρεπορτάζ: Αλέξης Αλεξιάδης
