Του Μιχάλη Γ. Τριανταφυλλίδη
Μέρες τώρα, στη Θεσσαλονίκη, πήρε μπροστά και πάλι, η αγαπημένη παρτίδα, περί τον διχασμό.
Αιτία αυτή τη φορά, για το εάν θα έχει η παραλία τραπεζοκαθίσματα, ή δεν θα έχει.
Εξαρχής να δηλώσω ότι, την άρνηση την θεωρώ, παράνοια. Και προχωρούμε.
Η παραλία φτιάχτηκε με κοινοτική χρηματοδότηση, με ένα διαγωνισμό που βγήκε νύχτα, για να τον δώσουν και νύχτα, οι του Κοσμόπουλου, που ‘χάσαν δυστυχώς και δεν πήρε την δουλειά, ο αγαπημένος ανιψιός και την πήρε το γραφείο που εκτέλεσε και το έργο.
Να πούμε επίσης εξαρχής και εδώ, επειδή καθίσαμε και είδαμε και μελετήσαμε, τους όρους της διακήρυξης και περιγραφές συμβατικών υποχρεώσεων και φρίξαμε και έχουμε την εντύπωση, ότι θέλαμε να τελειώνουμε άρον-άρον, να πάρει ο ανιψιός την δουλειά και να τελειώνει και δεν μας πολύ νοιάζανε, οι λεπτομέρειες .
Για την άποψη μας για την παραλία, είπαμε κάποτε μιαν γνώμη και μας ορμήσανε διάφοροι, που διαφωνούν, λες και τους βρίσαμε την θεία.
Παράδοξον πρώτον:
Ο εργολάβος και επιβλέπων του έργου, δεν είναι δυνατόν να δείχνει, όλα τούτα τα στοιχεία οιονεί ιδιοκτησίας, λες και έστησε την παραλία πάνω στα οικόπεδα του παππού του.
Υπάρχει και κάποιο χαρακτηριστικό της σωφροσύνης, που λέγεται μέτρο, στην ελληνική γραμματεία και η μη τήρησή του, οδηγεί στη ύβρη. Εάν φυσικά διατίθεται, λογική, εξαρχής.
Παράδοξον δεύτερον:
Εμφανίστηκε , όλως αιφνιδίως, και σύλλογος φίλων της παραλίας, λόγω του ότι, όλοι οι υπόλοιποι πολίτες, όντας αποσυνάγωγοι και ίσως παρακεντέδες, ακολουθούν τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι
Και είναι ο σύλλογος εκεί και δεν έχω καταλάβει, γιατί ίσως και να γερνάμε και να μην αντιλαμβανόμαστε τις σύγχρονες ανάγκες του πολίτη, ποιος θα μπορούσε να είναι ο ρόλος του… Διότι όλοι οι γνωστοί σύλλογοι φίλων έχουν πολύ συγκεκριμένο ρόλο και πολλές φορές και λειτουργικό…
Και το τελευταίο και εξοργιστικό παράδοξο, το οποίο με τρόμαξε κι όλας, ανέκυψε την ώρα που ανακοινώθηκε ότι ο Δήμος, θα κάνει διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών. Σημαίνει δε, για τον Δήμο Θεσσαλονίκης, κοινωνία των πολιτών, ο σύλλογος α’, ο σύλλογος β’, το σωματείο δ’ και κάποιοι φορείς και εκεί πια δεν αναρωτήθηκα, απλώς, εξοργίστηκα…
Γιατί αγαπητέ Αντιδήμαρχε Νίκο Φωτίου και καλέ έκπαλαι φίλε μου, με τρομάζει η αφομοίωση, ακόμη και από μια δημοτική αρχή, που θέλει να λέγεται όχι προοδευτικού αλλά έστω, διαφορετικού προσανατολισμού, η προσκόλληση της, σε παραδοξότητες, κακοχωνεμένης λειτουργίας της δημοκρατίας. Την άθλια κοινωνία της πελατείας και του πελατειακού συστήματος, δεν μπορούμε να την μεταφέρουμε μηχανιστικά και να πούμε, ότι όπως συμμετοχή στην πολιτική, σημαίνει συμμετοχή σε κόμμα ή έστω υποστήριξη ενός κόμματος και όλοι οι υπόλοιποι, είστε περιτρίμματα της αγοράς, έτσι και τώρα, στην αναγωγή της πολιτικής στην κοινωνία των πολιτών, πολίτες είστε όσοι συμμετέχετε σε διάφορα σωματεία, έστω εναλλακτικά, είτε και αλά παλαιά σε πολιτιστικούς συλλόγους και άλλες αηδίες και όλοι οι υπόλοιποι, ας πάνε να κουμπουριαστούν.
Αλλά καλέ μου φίλε, η αναγωγή και αναφορά μας, στην κοινωνία των πολιτών, δεν έγινε για να βρούμε νέου τύπου κόμματα, αλλά για να μπορούμε να ξεφύγουμε από την άθλια λογική της εκπροσώπησης, γιατί δεν υπάρχει χειρότερη αλλοτρίωση, από την εκπροσώπηση, μέσω αυτουνού που ούτε τον είδες, ούτε τον ξέρεις, ούτε θα ήθελες ποτέ, να τον γνωρίσεις.
Κι έτσι στη «σύγχρονη» αυτή λογική, εκπροσωπεί την κοινωνία των πολιτών, ο ποδηλάτης , για παράδειγμα, επειδή είναι εναλλακτικός, ξεχνώντας, οτι εκπροσωπεί αποκλειστικά και μόνον και μάλιστα φανατικά, τα δικαιώματα των ποδηλάτων και ειλικρινά σας μιλάω ποτέ τα δικά μου.
Διότι από ότι αντιλήφτηκα, η οδική συμπεριφορά τους και η αγωγή τους, περί την κυκλοφορία στην πόλη, είναι πολύ πιο επιθετική και τραμπουκική, πολλές φορές, από ότι, των βάρβαρων γιωταχίδων.
Και πάει λέγοντας, με αυτό ακριβώς το μοτίβο, πάντοτε η επιλογή του τι ορίζεται σήμερα κοινωνία των πολιτών, δηλαδή η σύγχρονη κοινωνία των πελατών, με διαφορετικά, μάλλον ενδιαφέροντα, παρά λογική, περί την λειτουργία της δημοκρατίας.
Και να διαβουλευτεί ο Δήμος, με αυτούς όλους, για να πει τι;
Εάν πρέπει να έχει τραπεζάκια και καθίσματα, σε έναν πελώριο χώρο, δημόσιο, αναψυχής;
Δεν λέω όχι. ΔΕΙΧΝΕΙ δημοκρατικής λογικής η διαβούλευση, για αυτούς που συμμετέχουν, γιατί αποκλείονται όλοι οι υπόλοιποι, γιατί δεν καλούνται, αυτοί οι υπόλοιποι.
Και για να μην φτάσουμε στο δίλημμα, της κότας με τ΄αβγό, η δημοκρατία έχει θωρακιστεί με δεκάδες διαφορετικούς θεσμούς ελέγχου. Και είναι προφανές ότι εκλεγμένη αρχή, θέλεις δεν θέλεις, είναι αυτή που αποφασίζει και δοκιμάζει με τον τρόπο αυτό, την ορθοκρισία της και τον αντίκτυπο που έχει αυτή, στους πολίτες.
Το να μεταθέτεις, σε ένα τέτοιο καθημερινής πρακτικής και λογικής ζήτημα, σε μια αμφιβόλου αντιπροσωπευτικότητας και αποδοτικότητας δημοκρατικοφανή διαδικασία, που το μόνο που καταφέρνει, είναι να κρύψει την γύμνια σου και τον φόβο σου, να πάρεις θέση, που μπορεί να είναι και αντιδημοφιλής.
Εκλέχτηκες για να αποφασίζεις και ο Δήμος να σε ελέγχει. Το να πάρεις την γνώμη και άλλων, προφανώς είναι και θεμιτό και ευχόμαστε να συμβαίνει σε κάθε περίπτωση .
Απόφαση όμως, παίρνεις εσύ. Η αρχή.
Και το τελευταίο, ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να περιγράψει με ακρίβεια τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας, των πέντε καταστημάτων που θα δημοπρατήσει, στην παραλία, όπως επίσης είναι υπεύθυνος και να ελέγξει , με τρόπο όμως αποτελεσματικό και αποφασιστικό την τήρηση των όρων και προϋποθέσεων. Πράγμα που δυστυχώς δεν κάνει για όλο το ιστορικό κέντρο όπου τον θεωρούμε συμμέτοχο και συνένοχο της αθλιότητας και βαρβαρότητας των τραμπούκων της νύχτας , που βιώνουμε στα πεζοδρόμια του κέντρου της πόλης.
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Aρθρα-Απόψεις» δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι απαραίτητα του press724.gr.
