O Σιλβέστερ Σταλόνε δάκρυσε ακούγοντας το όνομα του Μαρκ Ράιλανς και όχι το δικό του, στον νικητή για την κατηγορία του Β’ Ανδρικού ρόλου. Ο 65χρονος απέτυχε να κερδίσει το βραβείο Όσκαρ, ουσιαστικά με την ίδια ταινία, η οποία τον εκτόξευσε στο Χόλιγουντ, η ιδέα της οποίας δημιουργήθηκε όταν κοιμόταν στα παγκάκια της Νέας Υόρκης.
Εχουν περάσει 40 χρόνια από την ημέρα που ο κόσμος έμαθε τον «Ρόκι». Ο Σιλβέστρ Σταλόνε διεκδίκησε σε ηλικία 65 ετών το βραβείο Όσκαρ Β’ Ανδρικού ρόλου όμως δεν κατάφερε να αναδειχθεί νικητής και δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του παρακολουθώντας την τελετή.
Πως γεννήθηκε η ιδέα
Ο Σταλόνε είδε τη ζωή του να του φέρεται σκληρά και όλα να αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα, από μία και μόνο απόφαση. Γεννημένος από μετανάστες γονείς, λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του κατά τη διάρκεια της γέννησής του. Η επιπλοκή στη γέννα τού άφησε τελικά μια μικρή παράλυση στο κάτω μέρος του προσώπου, στην οποία οφείλεται και ο περίεργος τρόπος ομιλίας του ενώ ακόμη και σήμερα δεν έχει πλήρη αίσθηση στη γλώσσα και το σαγόνι.
Ο πατέρας του ήταν Ιταλός και η μητέρα του μισή Ουκρανή, μισή Γαλλίδα. Ο ίδιος δεν ήταν καλός στα μαθήματα στο σχολείο και όταν οι γονείς του χώρισαν, αναγκάστηκε σε ηλικία 10 ετών να κάνει μεροκάμματα σε διάφορες δουλειές για να βοηθά την μητέρα του στο σπίτι.
Στα πρώτα του βήματα στον κινηματογραφικό χώρο, έπαιζε τον κομπάρσο και στις αρχές της δεκαετίες του ’70 άρχισε να αντιμετωπίζει σημαντικά οικονομικά προβλήματα. Εφτασε σημείο να ληστέψει τη σύζυγό του 1975 για να πουλήσει τα κοσμήματά της, να μείνει άστεγος και για τρεις ημέρες να κοιμάται στα παγκάκια της Νέας Υόρκης, εκλιπαρόντας ουσιαστικά για ένα μικρό ρόλο. Αναγκάστηκε μάλιστα να πουλήσει μέχρι και τον σκύλο του έναντι 25 δολαρίων για να εξασφαλίσει λίγο φαγητό.
Δύο εβδομάδες μετά και ενώ παρέμενε άστεγος, ένας φίλος του μέσω ενός γνωστού βρήκε τρόπο να παρακολουθήσουν κρυφά τον αγώνα πυγμαχίας ανάμεσα στον Μοχάμεντ Άλι κα τον Τσακ Γουέπνερ. Ηταν η στιγμή που άλλαξε τη ζωή του. Κλείστηκε στο σπίτι του φίλου του και για 20 συνεχόμενες ώρες έγραφε ακατάπαυστα στο χαρτί το σενάριο της ταινίας, στην οποία αποφάσισε να δώσει τον τίτλο «Ρόκι, ο Ιταλός Επιβήτορας», εμπνευσμένος από την αυτοβιογραφία του Ρόκο Μαρτσιάνο.
Οταν την επόμενη μέρα πήγε στην εταιρεία παραγωγής προκειμένου να παραδώσει το σενάριο, είδε με έκπληξη να του προτείνουν το ποσό των 125.000 δολαρίων, το οποίο σαφέστατα έλυνα πολλά από τα προβλήματά του. Ομως ο ίδιος έθεσε έναν απαράβατο όρο. Πρωταγωνιστής θα ήταν ο ίδιος.
Η εταιρεία το αρνήθηκε αφού στο μυαλό της είχε τον Μπαρτ Ρέινολντς. Η δικαιολογία μάλιστα που χρησιμοποίησαν προς τον Σταλόνε, ήταν πως η ομιλία του είχε κάτι το αστείο. Ο 28χρονος τότε Σταλόνε αποχώρησε και την επόμενη μέρα η εταιρεία του πρότεινε 250.000 δολάρια όμως ο ίδιος αρνήθηκε εκ νέου, ακόμη και όταν άκουσε για το εξωπραγματικό ποσό των 350.000 δολαρίων.
Ηταν πεπεισμένος πως η ταινία του θα σημείωνε μεγάλη επιτυχία και προτιμούσε να μείνει φτωχός και άστεγος παρά να μην καρπωθεί το 100% της επιτυχίας του. Τελικά, η εταιρεία δέχθηκε τον όρο του μετά από δύο εβδομάδες, δίνοντάς του για το σενάριο μόλις 35.000 δολάρια ενώ η αμοιβή του θα καθοριζόταν από τις πωλήσεις.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η ταινία «Ρόκι» θριάμβευσε στα βραβεία Όσκαρ εκείνης της χρονιάς όμως ο Σταλόνε το πρώτο πράγμα που έκανε με τα χρήματα που έλαβε ήταν να πάει και να αγοράσει πίσω τον αγαπημένο του σκύλο, ο οποίος είναι αυτός που εμφανίστηκε μάλιστα στην ταινία. Αναγκάστηκε φυσικά να πληρώσει 15.000 δολάρια!
Ο Σιλβέστρ Σταλόνε, ο οποίος κοιμόταν στο δρόμο και αναγκάστηκε να πουλήσει μέχρι και τον σκύλο του για να μπορεί να ζήσει, είδε χθες το όνομά του να είναι ξανά υποψήφιο για Όσκαρ. Δάκρυσε ίσως όχι επειδή δεν κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο αλλά επειδή θυμήθηκε ξανά πως αυτή η περιπέτεια της ζωής του, τού χάρισε όλη αυτή τη διαδρομή τα τελευταία 40 χρόνια. Μια ζωή, η οποία ταυτίστηκε με τον Ρόκι Μπαλμπόα.
