Του Μιχάλη Γ. Τριανταφυλλίδη
Επειδή βρίσκομαι σε δύσκολη θέση και δεν μπορώ να καταλάβω, μέχρι που μπορεί να πάει, αυτό το φύγε εσύ, να ‘ρθω εγώ….
Επειδή πηγαίνουμε σε εκλογές, πρόωρες λέει, γιατί θα ‘ ρθουν τον Οκτώβριο τα ραβασάκια, για να πληρώσουμε ΕΝΦΙΑ, για να πληρώσουμε φόρους, για να πληρώσουμε το ένα για να πληρώσουμε το άλλο.
Υπάρχει κάποιος που διαφωνεί με το ότι πρέπει να πληρώσουμε;;;
Παρακαλώ να βγει να μας το πει, για να ξέρουμε και τι ψηφάμε.
Συζητούσα πριν από λίγο με τον γιατρό μου, τον Κώστα Κ, που μου είπε ότι επιτέλους πρέπει να πάψουμε να πληρώνουμε τους φαρμακοποιούς και το ντεπόν…
11000 φαρμακοποιοί, μου είπε χαρακτηριστικά, μπορούν να ζήσουν, 11000 φαρμακεία όμως, ΟΧΙ.
Είναι δύσκολα. Πρέπει να μάθουμε ότι πρέπει να κάνουμε και άλλα πράγματα. Είναι πολλά αυτά που χρειαζόμαστε.
Τα εργοστάσια της ζάχαρης κλείσανε, εκτός από ένα.
Κι όμως, εδώ και χρόνια συνεχίζουν να πληρώνονται όλοι οι εργαζόμενοι, απ όλα τα εργοστάσια.
Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, χωρίς καν να πατάνε το πόδι τους στα εργοστάσια. Όλοι κάνουν από μία ή δύο δουλειές αλλού και έχουν και ένα σταθερό μισθό, του μαλάκα έλληνα φορολογούμενου.
Αυτός που θα πει, τώρα, ευθαρσώς, ότι όλοι αυτοί οι λάθρα βιούντες και σιτιζόμενοι στο Πρυτανείο, έτσι και πλειοψηφήσουμε στις εκλογές, κόβεται η αργομισθία τους, Αυτός θα πάρει και την ψήφο μου.
Οι άλλοι ας περιμένουν.
Ακούω τους αντιπολιτευόμενους τε και μη, να μιλάν για άδικη φορολόγηση σε βάρος των αγροτών. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι ποτέ στη ζωή τους δεν μελέτησαν σοβαρά το πρόβλημα. Το χειρότερο δε ότι ο λαϊκισμός δεν κουνήθηκε ρούπι από πάνω μας…
Ναι, οι αγρότες θα φορολογηθούν γιατί πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε πως η επιδότηση είναι εισόδημα και φορολογείται…
Πρέπει να καταλάβουμε ότι η χώρα, δε χωράει τρεις καραβιές δικηγόρους και δικηγόμαρους σε κάθε πόλη.
Δεν μπορούμε σα λαός, να πληρώνουμε τους συμβολαιογράφους, να πληρώνουμε κομμάτια από την αμοιβή των δικηγόρων και να ανακαλύπτουμε κάθε λίγο και λιγάκι και άλλες «πελώριες» ανάγκες της κοινωνίας μας, που απαιτούν δικηγορική παρουσία.
Έχει κότσια κάποιος, παίρνοντας το εκπληκτικής ενάργειας πόνημα του Χρυσάφη Ιορδάνογλου για τις συντεχνίες, να δηλώσει αύριο, ότι όσα δεν έχουν καταργηθεί δυστυχώς μέχρι σήμερα, τα καταργώ εγώ την επομένη των εκλογών;
Αφήστε τα καλαμπούρια και τις οιμωγές ότι καταστρεφόμαστε.
Πείτε καθαρά, ποια είναι η σωτηρία που επαγγέλλεστε;;;
Γιατί σωτηρία,
Που δεν λέει, οτι πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, τέρμα οι κοπάνες, οι αργομισθίες, η ανυπαρξία ελέγχου και αξιολόγησης.
Πρέπει να πληρώσουμε, για να βγάλουμε και αποπληρώσουμε τα όσα φάγαμε.
Και πρέπει να καταλάβουμε, ότι τα καλά κόποις κτώνται και όχι με παγαποντιές , απάτες, επιδοτήσεις δωροληψίες και δωροδοκίες.
Δεν μπορεί να υπάρξει…Ναι ναι ναι μόνον αυτήν τη σωτηρία αποζητώ ο μαζόχας…
Όποιος δεν τα λέει αυτά ανοικτά, ετοιμάζεται να μας κοροϊδέψει πάλι. Κι εγώ δεν τον ψηφάω πάει και τελείωσε.
Ακροτελεύτιον…
Νοιώθω ντιπ άθλια, ακούγοντας διαρκώς, περί τον λαό, περί τον άνεργο, περί τους αναξιοπαθούντες αδελφούς ημών….
Όλη αυτή η παραφιλολογία, που τείνει να μπογιατίσει από πάνω μεχρι κάτω, το σύγχρονο πολιτικό λόγο, είναι σιχαμερή επινόηση, των δήθεν σωτήρων, που δυο πυλώνες χρησιμοποιούσαν. Το έθνος και το λαό.
Δυο έννοιες, πλήρους εξαθλίωσης της δημοκρατικής σκέψης, που θέλει να δίνει ρόλο στον χρηστό πολίτη, τον ενεργό και ενημερωμένο και όχι στην άχρωμη μάζα του δήθεν λαού και των αχρείων…
