Του Σετ Φράντζμαν *
Το 1925, οι γυναίκες που ήθελαν να κολυμπήσουν στο West Palm Beach της Φλόριντα αναγκάζονταν να υποστούν επιθεώρηση από την αστυνομία για να διαπιστωθεί αν τα μαγιό τους ήταν υπερβολικά κοντά. Το μέτρο αυτό ήταν αναγκαίο, καθώς η νομοθεσία όριζε ότι οι λουόμενες πρέπει να είναι καλυμμένες μέχρι τα γόνατα.
Ενενήντα χρόνια αργότερα, απαγορεύεται η πρόσβαση στην παραλία για τις γυναίκες που φορούν τα ίδια ακριβώς μαγιό που ήταν υποχρεωμένες να φορούν τη δεκαετία του 1920. Όσες φορούν «μπουρκίνι» έχουν κηρυχθεί ανεπιθύμητες στις Κάννες, στο Βιλνέβ-Λουμπέ και στο Σισκό.
Ο λόγος, όπως τουλάχιστον είπε ο δήμαρχος των Καννών στους δημοσιογράφους, είναι ότι το μπουρκίνι «αποτελεί σύμβολο του ισλαμικού εξτρεμισμού». Σύμφωνα με τον δήμαρχο, οι γυναίκες που φορούν μπουρκίνι δεν σέβονται τα χρηστά ήθη και την κοσμικότητα. Με άλλα λόγια, «ηθικές» είναι μόνο οι γυναίκες που επιδεικνύουν αρκετό μέρος του σώματός τους.
Η απόφαση να απαγορευτεί το μπουρκίνι ουσιαστικά απομονώνει τις μουσουλμάνες που θέλουν να διατηρήσουν ένα επίπεδο σεμνότητας στην παραλία. Πρόκειται για τραγική ειρωνεία, καθώς απομακρύνονται από τη δημόσια θέα οι γυναίκες που θεωρούμε ότι καταπιέζονται από τη θρησκεία τους με το να αναγκάζονται να καλύπτουν τα μαλλιά τους και το σώμα τους. Με άλλα λόγια, η κοινωνία θεωρεί ότι οι μουσουλμάνες που φορούν ρούχα συνηθισμένα στις μουσουλμανικές χώρες, όπως χιτζάμπ, τσαντόρ, νικάμπ και μπούρκα, συμβολίζουν τον εξισλαμισμό. Η λύση; Να αποσυρθούν από τη δημόσια θέα.
Πώς καταπολεμά αυτό το μέτρο τον ισλαμικό εξτρεμισμό; Σε χώρες που κυριαρχούνται από ισλαμιστές θεοκράτες, όπως είναι η Σαουδική Αραβία και το Ιράν, το κράτος ήδη υποχρεώνει τις γυναίκες να καλύπτονται και τους απαγορεύει την είσοδο σε ορισμένους δημόσιους χώρους. Σε πολλές χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, οι γυναίκες δυσκολεύονται να κολυμπήσουν σε πισίνες ή παραλίες. Όταν το καταφέρνουν, φορούν συχνά τα ίδια μακριά, μαύρα ρούχα που φορούν και στον δρόμο. Την ίδια στιγμή, οι άνδρες ντύνονται και κολυμπούν όπως τους αρέσει.
Γιατί οι νόμοι και οι εμμονές της κοινωνίας στρέφονται πάντα κατά των γυναικών; Γιατί πρέπει πάντα να σηκώνουν εκείνες το βάρος; Δεν είναι σπάνιο να βλέπει κανείς σε διεθνή αεροδρόμια της Δύσης και της Μέσης Ανατολής έναν άντρα με σορτ και μπλουζάκι να περπατά δίπλα σε μια μουσουλμάνα που έχει αφήσει ακάλυπτα μόνο τα μάτια της.
Αντί όμως να ασχολούμαστε με το τι φορούν οι γυναίκες, θα έπρεπε να μας απασχολεί πώς συμπεριφέρονται και πώς σκέπτονται οι άνδρες.
Γιατί επιτρέπεται, για παράδειγμα, στους άνδρες να παρενοχλούν τις γυναίκες στην παραλία, να φωνάζουν και να μεθάνε; Γιατί να μην απαγορευτεί η πρόσβαση στους άνδρες που έχουν τόσο μεγάλη εμμονή με το τι φορούν οι γυναίκες; Θα μπορούσαμε να κάνουμε κι ένα βήμα παραπάνω. Αν η κοινωνία πιστεύει ότι οι γυναίκες εξαναγκάζονται να φορούν μπουρκίνι ή να κάνουν μπάνιο με τις αμπάγια τους, θα μπορούσε να υποχρεώσει τους άντρες να ντύνονται αναλόγως. Γιατί να απαγορεύσεις το μπουρκίνι, αν μπορείς να απαγορεύσεις τους άνδρες που ενοχλούνται από αυτό ή τους άνδρες που λένε στις αδελφές τους τι να φορούν όταν κολυμπούν ενώ οι ίδιοι φορούν σορτσάκι χωρίς να ρωτήσουν κανέναν;
Φορέστε στους άνδρες μπούρκα φορέστε τους μπουρκίνι, ένα τέτοιο μέτρο θα ήταν πιο λογικό. Όμως, καμιά κοινωνία δεν τολμά να πει στους άνδρες πώς πρέπει να ντύνονται.
Το μπουρκίνι δεν έχει μεγάλη σχέση με τον εξτρεμισμό. Το πιθανότερο είναι ότι το φορούν γυναίκες που δεν προέρχονται από αυστηρά θρησκευτικές οικογένειες, καθώς είναι στενό και άρα υπερβολικά «άσεμνο». Η ανόητη ιδέα της απαγόρευσης του μπουρκίνι στις παραλίες στοχεύει απλώς σε ένα ορατό σύμβολο, όχι στη ρίζα του ισλαμικού εξτρεμισμού.
Αυτό που πρέπει να απαγορευτεί στους δημόσιους χώρους δεν είναι τα εξτρεμιστικά ρούχα, αλλά οι εξτρεμιστικές ιδέες. Στο στόχαστρο των ευρωπαϊκών απαγορεύσεων πρέπει να μπουν οι 5.000 Ευρωπαίοι πολίτες που εντάχθηκαν στο Ισλαμικό Κράτος και πήγαν να πολεμήσουν στο Ιράκ και τη Συρία. Πρέπει να τους απαγορευτεί να ταξιδεύουν και να δικαστούν για εγκλήματα πολέμου. Αντί γι΄ αυτό, η Δανία έγραψε τέτοιους τζιχαντιστές σε γυμναστήρια. Με άλλα λόγια, οι δολοφόνοι του Ισλαμικού Κράτους είναι ευπρόσδεκτοι στα γυμναστήρια της Ευρώπης, αλλά οι γυναίκες με μπουρκίνι είναι ανεπιθύμητες στις παραλίες.
Θα ήταν προτιμότερο να φορούν όλοι και συνεχώς μπουρκίνι από το να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας φανατικός τζιχαντιστής και να σκοτώνει κόσμο. Αλλά η κοινωνία προτιμά να ασχολείται με το τι φορούν οι γυναίκες παρά με το τι σκέπτονται οι άνδρες.
(Πηγή: The Jerusalem Post)
(*) Ο Σετ Φράντζμαν είναι αρθρογράφος της Jerusalem Post
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Aρθρα-Απόψεις» δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι απαραίτητα του press724.gr.
του ΑΠΕ-ΜΠΕ
