Μόνο πόνο και θλίψη μπορεί να νιώσει κανείς διαβάζοντας τις επιστολές του Μιχάλη Λεμπιδάκη (όπως τις παρουσιάζει σήμερα η εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ) τις οποίες έστειλε κατά την εξάμηνη κράτησή του στην οικογένειά και σε στενούς φίλους του.
Μέσα από τις τρεις επιστολές, φαίνονται πέρα από τη γενναιότητα, την ευγένεια του χαρακτήρα, το ήθος και τη σχέση του γράφοντος με τους δικούς του ανθρώπους, και οι συνθήκες που βίωνε, προσπαθώντας όμως να μην μεταφέρει τον «εφιάλτη» του σε ανθρώπους που αγαπά και αγωνιούν για τη ζωή του.
Το περιεχόμενο των επιστολών του, ο γραφικός του χαρακτήρας, ο δομημένος λόγος του αποκαλύπτουν τη δύναμη του, παρά τις κακουχίες που ζούσε.
Οι επιστολές αυτές, οι οποίες βρίσκονται στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών, γράφτηκαν από τον ίδιο (αναγνωρίστηκε ο γραφικός του χαρακτήρας από την πρώτη στιγμή) και σφραγίστηκαν με το… αίμα του!
Σε μία από τις επιστολές γράφει:
Μιχάλης 23/4/2017».
«Οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν»
«Αγαπημένοι μου γονείς, Κατερινούλα, παιδιά μου, Μανόλη,
Είμαι ζωντανός, τρέφομαι καλά, όμως οι μέρες στην απομόνωση δεν περνούν.
Με ρωτάνε αν έλαβα το μήνυμα του H… Δε θυμάμαι σε ποιο μήνυμα αναφέρεστε. Περάσαμε θαυμάσια το προηγούμενο Πα/Σα/Κο/ στο Montabaur με την Κατερίνα, στη γιορτή για τα 50 χρόνια, με τους 100 περ. καλεσμένους των 4 φίλων που γιόρταζαν. Το μινωικό κόσμημα φαίνεται να άρεσε στη γυναίκα του…
Παρακαλώ, αν μπορείτε κάντε λίγο γρήγορα. Μου λένε, να μην κάνετε πολλές διαπραγματεύσεις κι άλλα «κόλπα».
Πειστήρια θα πάρετε ακόμα μια φορά μόνο. Οι άνθρωποι που είναι εδώ που με κρατάνε, μου φέρονται καλά. Μη γίνει κάποιο λάθος παρακαλώ.
Να θυμάστε συνθηματικό Α.Β.
Σας αγαπώ πολύ και σας ευχαριστώ. Αντιλαμβάνομαι
τον πόνο, την αγωνία και τις δυσκολίες σας».
Πληροφορίες: cretalive.gr
