Δεν το κάνουμε επίτηδες. Έτσι είμαστε φτιαγμένες από τον κατασκευαστή. Να κλαίμε πιο εύκολα, να βιαζόμαστε πιο πολύ, αλλά να αργούμε συνήθως στα ραντεβού.
1. Το κλάμα. Όταν έκλαψε η Νίτσα και άλλες ιστορίες γυναικείου εκβιασμού. Για κάποιο λόγο, ο οποίος δεν έχει ακόμα εξηγηθεί, οι γυναίκες έχουμε το δάκρυ στην άκρη της κόγχης του ματιού, σε πλήρη ετοιμότητα να ξεπροβάλει με την πρώτη ευκαιρία. Κλαίμε τόσο εύκολα και τόσο πολύ που -ενίοτε- χάνουμε το δίκιο μας. Και οι άντρες κλαίνε αλλά ξέρουν να κάνουν καλύτερη χρήση αυτής της συνήθειας. Και -τελικά- να κερδίζουν το δίκιο του.
2. Η αργοπορία. Οκέι, θέλουμε περισσότερο χρόνο για να ετοιμαστούμε για μια έξοδο. Από την άλλη όμως, οφείλουμε να το παραδεχτούμε: μερικές φορές κάνουμε κατάχρηση αυτής της ανοχής απέναντι στο χρόνο που μας έχει χαριστεί. Δεν το θέλουμε όμως, το άι λάινερ που δεν έστρωσε στο δεξί μάτι όπως έστρωσε στο αριστερό φταίει.
3. Η φράση «τι έγινε τώρα, δεν κατάλαβα, το πας λίγο πίσω;» όταν βλέπουμε ταινία. Η πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν καταλάβαμε αλλά με το ξεκάθαρο δεδομένο ότι σκεφτόμασταν άλλα χαζεύοντας την ταινία. Έχουμε πολλά στο μυαλό μας, το έχουμε ξαναπεί αυτό.
4. Η υπερβολική χρήση υποκοριστικών. Ούτε κι αυτό το αντιλαμβανόμαστε, πως ακριβώς δηλαδή λειτουργεί ο μηχανισμός του μυαλού μας και το ζουζούνισμα μας βγαίνει πιο εύκολα από τους άντρες; Ειδικά όταν θέλουμε να περάσει το δικό μας; Στο σημείο αυτό, να πούμε όμως, ότι υπάρχουν γυναίκες που προτιμούν να βγουν γυμνές στο δρόμο παρά να νιαουρίσουν και να κολλήσουν σε κάθε λέξη την κατάληξη -άκι, με εξαίρεση ίσως τον φωτογράφο Araki.
5. Το κόλλημα με την κολλητή. Ο «τρίτος» άνθρωπος της σχέσης. Η αυτοκόλλητη ταινία που μας ενώνει με την καλύτερή μας φίλη, φαντάζει μανία στα μάτια του άντρα. Δεν αντιλαμβάνεται γιατί ξαναμιλάμε στο κινητό αφού μόλις χαιρέτησε για καληνύχτα η μια την άλλη μετά το πάρτι. Δεν μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος της ανάγκης να περιγράψουμε με κάθε λεπτομέρεια το παλτό που μόλις βάλαμε στο μάτι. Κι αυτός έχει κολλητούς και μάλιστα με λιγότερα παρασκηνιακά παράπονα από ότι εμείς από την κολλητή μας.
6. Η γκρίνια. Δεν είναι τόσο αυτά που λέμε όσο ο τρόπος που τα λέμε. Δυστυχώς η λέξη κρεβατομουρμούρα έχει ως κεντρικό άξονα τη γυναικεία, μεταμεσονύκτια παρλαπίπα. Ο άντρας, ως πιο πρακτικός αντιλαμβάνεται τη μουρμούρα ως φυσική αντίδραση στην περίπτωση που χτυπήσει το μικρό του δαχτυλάκι σε κάποιο έπιπλο ή στην πέμπτη βόλτα που κάνει στο τετράγωνο για να παρκάρει.
7. Η μανία μας με την τάξη. Ακόμα και οι πιο ακαμάτρες από εμάς δεν αντέχουμε να βλέπουμε το τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα ή τις κούπες του καφέ στο νεροχύτη άπλυτες. Οι άντρες πάλι, δεν κολλάνε σε τέτοιες λεπτομέρειες.
8. Η ανυπομονησία μας. Βιάζομαστε. Πολύ. Και για τα πάντα. Να προλάβουμε το σούπερ μάρκετ πριν κλείσει. Να βγει το φαγητό από το φούρνο πριν μπούμε για μπάνιο. Να μιλήσουμε στο κινητό ενώ βάφουμε τα νύχια μας. Να προλάβουμε το deadline στη δουλειά αλλά να πάμε και γυμναστήριο. Οι άντρες έχουν δουλέψει καλύτερα των επιμερισμό των καθημερινών εργασιών τους. Κινούνται με βάση τη φράση «μία τη φορά».
Πηγή: womantoc.gr
