«Βρισκόμαστε πολύ κοντά» δήλωσε η Μαίρη Τζ. Μίλερ, Αμερικανίδα αναπληρώτρια υφυπουργός Στρατού για την Έρευνα και την Τεχνολογία, ερωτηθείσα σε σχετική επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων για το πόσο κοντά είναι ο αμερικανικός στρατός στην ανάπτυξη επιθετικών και αμυντικών όπλων κατευθυνόμενης ενέργειας.
Όπως τόνισε, στόχος της έρευνας Επιστήμης και Τεχνολογίας του Στρατού είναι η ανάπτυξη λέιζερ υψηλής ενέργειας, και οι σχετικές προσπάθειες εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο προϋπολογισμού ως το 2023, με τον σχεδιασμό και τη χρηματοδότηση να έχουν καθοριστεί. Εξηγώντας γιατί θα χρειαστεί τόσος χρόνος, απάντησε ότι αυτό οφείλεται σε μια προσεκτική, σταδιακή διαδικασία επίδειξης δυνατοτήτων. «Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι τα λέιζερ λειτουργούν και κάνουν όλα όσα πρέπει να κάνουν ενάντια στις απειλές που προβλέπουμε. Και αυτές οι απειλές περιλαμβάνουν πυραύλους, πυροβολικό, όλμους, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους κρουζ».
Στο μεσοδιάστημα, πρόσθεσε, θα υπάρξουν περιπτώσεις όπου μικρότερων δυνατοτήτων συστήματα λέιζερ, που μπορούν να κάνουν «καλά πράγματα» σε μικρότερες πλατφόρμες θα αναπτύσσονται και διατίθενται. Την άποψή της ενστερνίστηκε και ο Ντέιβιντ Γουόκερ, αναπληρωτής υφυπουργός Αεροπορίας για την Επιστήμη, την Τεχνολογία και τη Μηχανολογία, διευκρινίζοντας ότι η αεροπορία ήδη χρησιμοποιεί λέιζερ μικρότερης ισχύος σε αεροσκάφη για σκοπούς αυτοπροστασίας. Επίσης, η αμερικανική πολεμική αεροπορία συνεργάζεται με τη Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (SOC) για την ανάπτυξη ενός επιθετικού λέιζερ για αεροσκάφη AC-130. Σε αντίστοιχα πλαίσια κινείται και το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό- και όλες οι σχετικές δραστηριότητες συντονίζονται μέσω του High Energy Laser Joint Technology Office.
Όλες αυτές οι προσπάθειες εντάσσονται στο πλαίσιο της αποκαλούμενης στρατηγικής «τρίτου αντισταθμίσματος» (third offset), που έχει ως στόχο την κυριαρχία στο πεδίο μάχης του μέλλοντος μέσω «ασύμμετρων πλεονεκτημάτων», όπως επίσης μη επανδρωμένα και αυτόνομα συστήματα. Σημειώνεται πως τα προηγούμενα δύο offsets είχαν να κάνουν με την αποτρεπτική ισχύ εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, με την ανάπτυξη τακτικών πυρηνικών όπλων τη δεκαετία του 1950 και όπλων ακριβείας τη δεκαετία του 1970.
