Γράφει ο Νίκος Νυφούδης*
Ω! Τι μεγάλη χαρά, στη συνάντηση που είχε την Πέμπτη με τους εκπροσώπους των 69 μπλόκων, ο πρωθυπουργός αποδέχθηκε με περίσσιο ενθουσιασμό το δώρο του κ. Μπούτα, ένα μπουκάλι χύμα τσίπουρο που ο αγροτοπατέρας τού πρόσφερε σε μια υπέροχη πλαστική σακούλα.
Κι από όλες τις εξυπνάδες του κόσμου που θα μπορούσε να πει, ξεστόμισε το αμίμητο «μόνο τον ήλιο και το τσίπουρο δεν μπορούν να μας πάρουν». Και διερωτάσαι, ποιοι; Οι εξωγήινοι, τα UFO, οι κακοί Ευρωπαίοι;
Ή μήπως να αναφερθούμε με την ευκαιρία στο γεγονός ότι το χύμα τσίπουρο είναι τεράστια απώλεια εσόδων για το ελληνικό Κράτος, αθέμιτος ανταγωνισμός για τους νόμιμους οινοπαραγωγούς και αποσταγματοποιούς και πιθανή αιτία πρόκλησης τεράστιων προβλημάτων υγείας: από τύφλωση μέχρι και θάνατο.
Οι απώλειες εσόδων ξεπερνούν τα €250 εκατομμύρια, σύμφωνα με παλιότερη δήλωση του Γιάννη Μπουτάρη. Μια χαρά ισοδύναμο μου φαίνεται, τι λέτε; Να το αφήσουμε χύμα ή να το ελέγξουμε. Η δύναμη είναι στο χέρι σου αγαπητέ πολίτη – καταναλωτή.
ΟΚ, όλοι έχουμε πιει ένα ποτηράκι (και δύο…) σε κάποιο μπαλκόνι. Εμένα μου θυμίζει ανεπανάληπτα δειλινά στο σπίτι του παππού στην Πυλαία ή τα ηλιοβασιλέματα στην Επανωμή. Σπιτικό, καθαρό πράγμα. Αλλά είσαι πάντα σίγουρος πως this is the case στα διάφορα «φοιτητικά» μεζεδοπωλεία και συνοικιακά μπακάλικα;
Γνωρίζουμε ότι καλώς ή κακώς, με αυτή μας την αφέλεια, στερούμε θέσεις εργασίας, προκαλούμε απώλειες ουσιαστικής ανάπτυξης σοβαρών, ανταγωνιστικών (buzzword!) μονάδων αποσταγματοποιϊας;
Η μικρή μου εμπειρία στο Λονδίνο και στο εξαγωγικό εμπόριο οίνων μου έχει αποδείξει πως τα εξαιρετικά μας αποστάγματα μπορούν σιγά-σιγά να χτίσουν το δικό τους μύθο. Μην έχοντας τίποτα να ζηλέψουν από αντίστοιχα ιταλικά. Αλλά ο χώρος χρειάζεται στοιχειώδη προστασία. Προστασία χρειάζεται και ο πολίτης που, πράγματι, συχνά δεν γνωρίζει. Ακόμα και το ίδιο το Κράτος, το οποίο προσπαθεί να πατήσει στα πόδια του και να μαζέψει έσοδα, αν μη τι άλλο από το αλκοόλ και τον καπνό.
Γι’ αυτό περίμενα από τον Έλληνα πρωθυπουργό μια πιο έξυπνη απάντηση από την λαϊκίστικη επίρριψη ευθυνών στους «κακούς άλλους». Αντί να ωθήσεις το τσίπουρο και τη ρακή να ξεπεράσουν την γκράπα διεθνώς, αμολάς λεκτικά καθρεπτάκια για ιθαγενείς περί ήλιου, τσίπουρου και φραπεδιάς;
Φτάνει ο κακώς εννοούμενος επαρχιωτισμός, και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο. Φτάνει ο κουτοπόνηρος ραγιαδισμός! Κάπως έτσι σκοντάφτουμε και στα… εύκολα. Διότι όπως σίγουρα θα σιγοτραγουδάει από μέσα του ο κορυφαίος αγροτοσυνδικαλιστής, «λίγο τιβί, λίγο ρακί και τα μπλόκα μ’ ». Και η Ελλάδα ας χωρίζεται στα δύο…
Το άρθρο του Νίκου Νυφούδη δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ANDRO.GR
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Άρθρα-Απόψεις» δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι απαραίτητα του press724.gr.
