Την τρίτη θέση σε διεθνή διαγωνισμό κατέλαβαν φοιτητές της Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, «αφήνοντας» πίσω τους συμφοιτητές τος από γνωστά Πανεπιστήμια.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι φοιτητές κλήθηκαν να παίξουν τους ρόλους και του ξένου επενδυτή, που παραπονείται ότι το κράτος υποδοχής τον κακομεταχειρίστηκε, αλλά και του κράτους υποδοχής, που αμύνεται κατά της προσφυγής του επενδυτή.
Ομάδα φοιτητών της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ αναδείχθηκε 3η μεταξύ 60 Πανεπιστημίων, σε παγκόσμιο Διαγωνισμό διεθνούς Επενδυτικής Διαιτησίας που πραγματοποιήθηκε στη Φρανκφούρτη.
Στην ομάδα συμμετείχαν οι τελειόφοιτοι φοιτητές: Θάνος Φωτιάδης (23 ετών) και Χρύσα Τραμουντάνα (21 ετών) και η πρωτοετής μεταπτυχιακή φοιτήτρια Βικτωρία Καλογεράτου (25 ετών). Την ομάδα συνέδραμε ο Ηλίας Ανδρεάδης, τελειόφοιτος μεταπτυχιακός φοιτητής, ο οποίος συμμετείχε πέρυσι ως παίκτης στον διαγωνισμό. Την επιμέλεια της ομάδας είχε ο αναπληρωτής . Καθηγητής Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, Παναγιώτης Γκλαβίνης, στο πλαίσιο των μαθημάτων του οποίου επιλέγονται και προετοιμάζονται οι φοιτητές.
Οι Έλληνες φοιτητές επικράτησαν ομάδων Πανεπιστημίων με πολύ υψηλότερη διεθνή κατάταξη. Συγκεκριμένα, αντιμετώπισαν με επιτυχία τους περσινούς νικητές από την Ινδία του «Jindal Global Law School», ενώ στη φάση των 16 κέρδισαν την πολυνίκη ομάδα του θεσμού «University of Miami» και στην προημιτελική φάση το «National Law School of India». Είναι εντυπωσιακό το υψηλό επίπεδο συμμετοχής Πανεπιστημίων από αναδυόμενες οικονομίες! Ταυτόχρονα, άφησαν πίσω τους Πανεπιστήμια όπως το «Queen Mary» του Λονδίνου, τη «Science Po» του Παρισιού και το ίδιο το «Goethe University» της Φρανκφούρτης.
Ο Διεθνής Διαγωνισμός Εικονικής Επενδυτικής Διαιτησίας πραγματοποιήθηκε από 7 έως 12 Μαρτίου και διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φρανκφούρτης, που προσκαλεί πρώτης τάξης διεθνείς διαιτητές, οι οποίοι ενεργούν ως κριτές των διαγωνιζομένων φοιτητικών ομάδων. Πρόκειται για έναν δημόσιο διαγωνισμό ιδιαιτέρως απαιτητικό και πολύ υψηλού επιπέδου, στον οποίο συμμετέχουν γνωστά πανεπιστήμια απ’ όλο τον κόσμο.
Οι φοιτητικές ομάδες είναι υποχρεωμένες να προετοιμάζονται να παίξουν τους ρόλους και του ξένου επενδυτή, που παραπονείται ότι το κράτος υποδοχής τον κακομεταχειρίστηκε, αλλά και του κράτους υποδοχής, που αμύνεται κατά της προσφυγής του επενδυτή. Στο πρώτο στάδιο, συντάσσουν τα γραπτά δικόγραφα με τα επιχειρήματα των διαδίκων μερών και στο δεύτερο στάδιο διαγωνίζονται προφορικά, στη Φρανκφούρτη, μαζί με τις άλλες πανεπιστημιακές ομάδες.
Τους διακριθέντες φοιτητές δέχθηκε ο Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Καθηγητής Γεώργιος Δέλλιος, επισημαίνοντας τα εξής: «Σε αυτούς τους δύσκολους για το Πανεπιστήμιο καιρούς, οι φοιτητές μας στέλνουν προς όλες τις κατευθύνσεις ένα ηχηρό μήνυμα: ότι με γνώση και συστηματική δουλειά, μπορούν να τα καταφέρουν. Απέδειξαν με τη συμμετοχή τους στον διαγωνισμό αυτό πως είναι ικανοί να διακριθούν στις πιο ανταγωνιστικές συνθήκες, διαγωνιζόμενοι σε μια ξένη γλώσσα, απέναντι σε μεγάλα Πανεπιστήμια που κατακτούν τις πρώτες θέσεις της επίσημης διεθνούς αξιολόγησης. Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα γι’ αυτούς».
Ο υπεύθυνος Καθηγητής της εκπροσώπησης της Νομικής Σχολής στον διαγωνισμό, Αν. Καθηγητής Παναγιώτης Γκλαβίνης, υπογράμμισε τη σημασία του θεσμού της διεθνούς επενδυτικής διαιτησίας για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων: «Οι ξένες επενδύσεις είναι περιζήτητες από όλα τα κράτη της διεθνούς κοινότητας και αναγκαίες για την Ελλάδα. Για την προώθηση και την προσέλκυσή τους, έχει δημιουργηθεί ένας ειδικός κλάδος του διεθνούς δικαίου, το Δίκαιο των Ξένων Επενδύσεων. Όσο λιγότερους κινδύνους διατρέχει μια ξένη επένδυση σε μια χώρα, τόσο περισσότερο ελκυστική γίνεται η χώρα αυτή στη διεθνή επενδυτική κοινότητα. Οι κίνδυνοι προέρχονται συχνά από το ίδιο το κράτος υποδοχής, το οποίο μερικές φορές δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να αυθαιρετήσει κατά του ξένου επενδυτή. Τα τελευταία χρόνια αναπτύχθηκε ραγδαία η διεθνής επενδυτική διαιτησία, ως ένας συνήθης πλέον τρόπος επίλυσης των διαφορών που ανακύπτουν από την υλοποίηση μιας ξένης επένδυσης μεταξύ του κράτους υποδοχής της επένδυσης, αφενός, και του ξένου επενδυτή, αφετέρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ελληνικές επιχειρήσεις που επενδύουν στο εξωτερικό έχουν επανειλημμένα προσφύγει σε διεθνή διαιτητικά δικαστήρια κατά του κράτους υποδοχής των επενδύσεών τους, ενώ και η χώρα μας έχει πρόσφατα αντιμετωπίσει προσφυγές αλλοδαπών επενδυτών με αφορμή το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων».
