Εκεί που μίλησαν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης, ο Περικλής, ο Δημοσθένης, ο Αισχίνης, αλλά και στην σύγχρονη εποχή ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, επιθυμούν διακαώς να βγάλουν λόγο οι σύγχρονοι πολιτικοί μεγάλων χωρών. Ο πρώην πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Μπάρακ Ομπάμα το επεδίωξε, αλλά η ασφάλειά του φοβήθηκε κι έτσι επικαλέστηκε… τον κακό καιρό και τελικά δεν μίλησε στην Πνύκα.
Όμως στην αρχαία εποχή, οι πολιτικοί, οι ρήτορες, οι φιλόσοφοι και όσοι άλλοι μιλούσαν εκεί προφανώς δεν φοβόταν τίποτα -και κυρίως δεν φοβόταν τον αντίλογο. Στην ερώτηση «Τίς αγορεύειν βούλεται;» απαντούσε όποιος πολίτης είχε κάτι να πει και κανείς δεν φοβόταν τον αντίλογο και τις διαφωνίες. Διότι αυτά αποτελούσαν βασικά στοιχεία της ίδιας της Δημοκρατίας.
Για να δείξει κανείς σήμερα σ΄ ολόκληρο τον κόσμο πόσο πολύ πιστεύει στη Δημοκρατία, πρέπει να πατήσει στα χώματα της Πνύκας και να μιλήσει από εκεί. Η ισηγορία, δηλαδή το ίσο δικαίωμα του κάθε πολίτη να λάβει τον λόγο στην Πνύκα, ήταν ένας από τους τρεις πυλώνες της Αθηναικής Δημοκρατίας. Οι άλλοι δύο πυλώνες ήταν η ισονομία, δηλαδή η ισότητα ενώπιον των νόμων, και η ισοπολιτεία, δηλαδή η ισότητα στο ψηφίζειν και ψηφίζεσθαι.
Η Πνύκα (αρχ. Πνυξ) ήταν η θέση, η περιοχή, όπου συγκαλούνταν η Εκκλησία του Δήμου, δηλαδή η συνέλευση των Αθηναίων, από τον 6ο ως το τέλος του 4ου αιώνα π.Χ. Συνδεδεμένη με τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη (γύρω στο 500 πΧ), η Πνύκα αποτέλεσε την καρδιά της Δημοκρατίας.
Αυτό το μοναδικό στοιχείο δεν το έχει χάσει. Η Πνύκα είναι εμποτισμένη με την ιδέα της Δημοκρατίας. Αυτό το γνωρίζουν οι πάντες, συμπεριλαμβανομένου και του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, που κι αυτός θέλει να απευθυνθεί στον κόσμο ολόκληρο από την Πνύκα.
Ο χώρος της Πνύκας αποτελούσε επίσης και σπουδαίο ιερό χώρο στην αρχαία Αθήνα. ΄Ηταν αφιερωμένος στον Δία, που ήταν ο μεγάλος προστάτης του αθηναϊκού πολιτεύματος…
