Αποδεδειγμένα τους δύο τίτλους διεκδικεί επάξια το ελληνικό δημόσιο, το ελληνικό κράτος. Και για να μην μακρηγορούμε ας υποθέσουμε ότι έχετε κάνει ρύθμιση μιας οφειλής στην εφορία και ξεχάσατε να την πληρώσετε μέχρι στις 12 η ώρα του μήνα που τελειώνει η προθεσμία.
Αν μπείτε στο Taxisnet στις 12 και 1 λεπτό και θελήσετε να την πληρώσετε θα νιώσετε μια πάρα πολύ μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη. Το ποσό που θα σας καλούν να πληρώσετε δεν θα είναι αυτό που γνωρίζατε, αλλά ένα άλλο μεγαλύτερο, ένα ποσό προσαυξημένο κατά 15%.
Είναι το πέναλτι για την καθυστέρηση που αποφάσισαν να καθιερώσουν κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου και ορθών συναλλακτικών σχέσεων. Και αν αυτό δεν είναι τοκογλυφία, αν αυτό δεν είναι τοκογλυφικό επιτόκιο, τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ούτε οι τοκογλύφοι παίρνουν 15% για ένα μήνα.
Η δεύτερη τοκογλυφική πράξη του δημοσίου είναι ο τοκισμός που γίνεται στα χρέη προς αυτό. Αν για κάποιο λόγο έχετε μια οποιαδήποτε οφειλή προς το δημόσιο και ξεχνάτε ή δεν μπορείτε να την πληρώσετε, κάθε μήνα βλέπετε το ποσό να μεγαλώνει, γιατί τοκίζεται κατά 0,5% περίπου για να φτάσει στο 8% το χρόνο περίπου.
Την ίδια ώρα αν το δημόσιο σας χρωστά κάποιο ποσό, αυτό παραμένει σταθερό όσοι μήνες, όσα χρόνια και αν περάσουν. Βλέπετε το δημόσιο έχει το μαχαίρι και το πεπόνι και ενώ από εσάς παίρνει τόκο όταν χρωστάτε, δεν σας δίνει ούτε ευρώ όταν σας χρωστά ακόμα και δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
Οπότε εάν αναρωτιέστε γιατί δεν κάνει συμψηφισμό στα χρέη, έχετε μία πρώτη απάντηση. Γιατί συμφέρει να κερδίζει τόκους από τις οφειλές από εσάς, τόκους που δεν πληρώνει για τις οφειλές προς εσάς.
Αλλά εκτός αυτών είναι και κουτοπόνηρο το ελληνικό δημόσιο. Αν μπείτε στο Taxisnet, θα δείτε με κάθε λεπτομέρεια όλες τις οφειλές που έχετε προς την εφορία, όμως όσο και αν ψάξετε, δεν πρόκειται να βρείτε την τυχόν οφειλή που έχει το δημόσιο προς εσάς να γράφεται σε οποιοδήποτε σημείο.
Βλέπετε οι κουτοπόνηροι γραφειοκράτες σκέφτονται ότι αν δεν αναγράφεται η οφειλή, κάποιοι μπορεί και να την ξεχάσουν. Νωπό είναι το παράδειγμα φίλου, ο οποίος πήγε στην εφορία λίγο πριν το Πάσχα για να ρυθμίσει οφειλές και ψάχνοντας βρήκε ότι του χρωστούσε εδώ και μερικά χρόνια περισσότερα χρήματα από εκείνα που αυτός χρωστούσε. Και εν τω μεταξύ η δική του οφειλή μεγάλωνε, γιατί τοκίζονταν κάθε μήνα, ενώ η οφειλή του δημοσίου παρέμενε ίδια.
Αν αυτό δεν είναι κλοπή τότε θα πρέπει να αμφιβάλλουμε για τα ελληνικά που γνωρίζουμε και για τη σημασία των λέξεων.
