από τον Μιχάλη Γ. Τριανταφυλλίδη
Παντού ακούγονται φωνές, «αυθεντικών» και μη, σωτήρων.
Ο καθένας με τη συνταγή του.
Η κληρονόμος, νομίζει ότι θα ανασυστήσει την πασόκα του ’80 και θα τρέξουν όλοι ξωπίσω, αλαλάζοντας «είδομεν το φως το αληθινόν».
Οι άλλοι, κάνοντας κύκλους, περί τον εαυτόν τους, δυστυχώς, μας ομιλούν και πάλι περί την πασόκα, την οψιμότερη βέβαια, γιατί υπάρχουν και κάποιοι με μνήμες, πιστεύοντας ότι αυτό θέλγει, ακόμη καλύτερα, του παλαιού… Ίσως να πιστεύουν ότι μαζεύουν περισσότερους, μέχρις ότου να βρεθούν όλοι μαζί, αγκαλιά στο ΠΑΣΟΚ μ.Ρ. (μετά το ρεκτιφιέ).
Διάφοροι παρατρεχάμενοι, από γύρω, τρέχουν αλαλάζοντας και νομίζοντας, ότι την πιάσαμε την καλή.
Τίποτε δεν πιάσαμε, ούτε καν την ανάποδη.
Απ’ την άλλη μεριά, δυστυχώς και άφησα να περάσει η δύσκολη μέρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν φαίνεται να πείθει. Γιατί και αυτός, δείχνει κολλημένος, χωρίς να κάνει ούτε μισό βήμα μπροστά, στην αναπαυτική, προς το παρόν, θέση του αρχηγού του πρώτου, δημοσκοπικά, κόμματος…
Και η αιτία είναι απλή.
Διάφοροι περίεργοι, και πολύ «Ευρωπαίοι», από ότι φαίνεται, ουρλιάζουν, λέγοντας, ότι βρήκανε τον Έλληνα Μακρόν.
Δεν κατάλαβαν όμως ένα πράγμα. Ο Μακρόν, έκανε όλα αυτά που αρνείται, μπορεί να φοβάται, πάντως διστάζει και δεν κάνει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Βγήκε δηλαδή και είπε ότι «εγώ σκέφτομαι, ότι πρέπει να γίνουν αυτά…» και κατέθεσε ένα πρόγραμμα, που κάποιοι το είπαν, ότι δεν ήταν πρόγραμμα. Αλλά αποδεικνύεται, ότι ήταν ο σώφρων λόγος, στη σημερινή συγκυρία.
Και αποδεικνύεται καθημερινά, ότι είναι το πραγματικό εργαλείο, για την ανάνηψη της Γαλλικής θολούρας.
Και δεν περίμενε, ούτε μισό δευτερόλεπτο, ο Μακρόν… Είπε « όστις βούλεται, οπίσω μου ελθείν».
Γιατί προφανώς, ένιωθε απαλλαγμένος από τις αναπηρίες, του παρελθόντος, τις ασυναρτησίες των προηγούμενων και τα τραγικά σφάλματα, των προκατόχων του.
Αυτά, φοβάται, να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Και είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνει, πολύ καλά, παιδί του πατέρα του είναι και αυτός και όχι μόνο η οξυδερκέστατη Ντόρα Μπακογιάννη, ότι επιβάλλεται, όχι εν γένει, ίσως, και διάφορες αναστολές…θα έπρεπε, να διαλύσει, χθες, τη ΝΔ και να καλέσει σάλπισμα σωτηρίας, γιατί η χώρα στην πραγματικότητα, κινδυνεύει κι εμείς μετράμε με τα ποδαράκια μας, ποιος πατάει τον άλλον, για να χωριστούμε ξανά στα δυο.
Είναι προφανές, ότι καλώντας σε ένα ισχυρό προσκλητήριο, για τις Ευρωπαϊκές, μετριοπαθείς, πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου κέντρου, άκριας ή όπως αλλιώς θέτε, πέστε το, την ιδία ώρα, θα αναφυεί το καινούριο «πράμα», που χρειαζόμαστε, για να ξεκουνηθούμε όλοι μαζί.
Αυτό το όλοι μαζί, που αδυνατεί με τη σημερινή του αγκύλωση, να πείσει τον οποιοδήποτε, ότι ισχύει.
Ενώ παράλληλα ξεδοντιάζει, την όποια, έστω υποψία, αντίρρησης, περί το καινούργιο και παλιό…
Το ζητάει η χώρα, το ζητούν οι πολίτες, το έχει ανάγκη η κοινωνία…
Tα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Aρθρα-Απόψεις» δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι απαραίτητα του press724.gr.
