Όταν η αυτοκινητοβιομηχανία ήταν μία αναπτυσσόμενη βιομηχανία, στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Αμερικανοί αγόραζαν περισσότερα ηλεκτρικά από ότι βενζινοκίνητα αυτοκίνητα.
Μάλιστα σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, το 38% των αυτοκινήτων το 1900 ήταν ηλεκτρικά, το 40% ατμοκίνητα και μόλις το 22% βενζινοκίνητα.
Η ατμοκίνηση ήταν η πιο παλιά και πλέον κατανοητή μορφή κινητήρα στις αρχές του 20ου αιώνα, όμως ο ηλεκτρισμός ήταν μία καινούργια και ιδιαίτερα «καυτή» τεχνολογία.
Τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα ο ηλεκτρισμός έκανε τα αδιανόητα… δυνατά, περιλαμβανομένων του τηλεφώνου, του λαμπτήρα, των ταινιών και του ραδιοφώνου. Κάποιοι από τους πρωτοπόρους εφευρέτες της εποχής, όπως οι Edison και Tesla, άνοιξαν τον δρόμο για επενδύσεις σε ηλεκτρικά αυτοκίνητα.
Σύμφωνα με τον Tim Urban, του waitbutwhy.com, αν κάποιος καλούνταν το 1900 να τοποθετήσει τα χρήματά του σε έναν από τους κινητήρες της εποχής, τον ατμοκινητήρα εξωτερικής καύσης, τον βενζινοκινητήρα εσωτερικής καύσης και τον ηλεκτρικό κινητήρα, θα επένδυε τα χρήματά του στον βενζινοκινητήρα.
Ακόμα και οι New York Times της εποχής προτιμούσαν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα αφού υποστήριζαν ότι ήταν λιγότερο θορυβώδη, καθαρότερα και φθηνότερα.
Όμως το 1908 ο Henry Ford με το θρυλικό ομώνυμο Model T άλλαξε τα πάντα. Ήταν γρήγορο, ισχυρότερο και κυρίως φθηνότερο.
Ο Ford εξέλιξε τους βενζινοκινητήρες γρηγορότερα από κάθε άλλον κατασκευαστή ηλεκτρικών αυτοκινήτων και έως το 1914 είχε κυριαρχήσει στην αγορά αφού το 99% των Αμερικανών είχαν αυτοκίνητα που έκαιγαν βενζίνη ή γκάζι.
Οι κατασκευαστές ηλεκτρικών αυτοκινήτων ήταν αδύνατον να επιτύχουν το μοντέλο κέρδους του Ford και έως το 1920 τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, είχαν πάψει να κυκλοφορούν.
