Τον γνωρίσαμε πριν από δύο χρόνια με την ταινία «Ανωτέρα βία», μια από τις μεγάλες εκπλήξεις του τότε φεστιβάλ των Καννών αλλά και μια ταινία που έβαλε τον Ρούμπεν Οστλουντ στον χάρτη των μεγάλων σύγχρονων κινηματογραφιστών. Σήμερα, ο Οστλουντ είναι 43 χρονών και έχει εδραιωθεί σε αυτή την θέση, είναι η μεγαλύτερη δύναμη του σύγχρονου σουηδικού κινηματογράφου (ο Ρόι Αντερσον από τον οποίο είναι επηρεασμένος ανήκει σε πιο παλιά γενιά). Ο Οστλουντ είναι επίσης ο άνθρωπος που εφέτος απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα του τελευταίου Φεστιβάλ Καννών με το «The Square» (στα ελληνικά μεταφράζεται η «Πλατεία» ή «Το τετράγωνο»).
Εφέτος, που είναι η χρονιά του, ο Ρ. Εστλουντ θα είναι ο επίτιμος καλεσμένος του 58ουΦεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που θα πραγματοποιηθεί από τις 2 ως τις 12 Νοεμβρίου 2017. Μεγάλη επιτυχία της διοργάνωσης η οποία θα παρουσιάσει πλήρη ρετροσπεκτίβα του με τον ίδιο ανάμεσα στο κοινό της Θεσσαλονίκης για την παρουσίαση των ταινιών του.«Με την κάμερά του σπάει το παγωμένο τοπίο του Βορρά σε χίλια κομμάτια»αναφέρει πολύ σωστά η ανακοίνωση του φεστιβάλ. «Τα καταγράφει μεθοδικά, με υπόγειο χιούμορ, σαν σεισμογράφος της ατελούς ανθρώπινης φύσης. Οι ήρωές του είναι γεμάτοι ψεγάδια, παθιασμένοι, αναποφάσιστοι, ανθρώπινοι. Τους βάζει αντιμέτωπους με οριακές καταστάσεις, πάνω απ’ όλα όμως, με τις πιο κρυφές τους αδυναμίες.»
Οι ταινίες του αφιερώματος
«The Square» (2017)
Τολμηρή σάτιρα με ήρωα έναν επιμελητή μουσείου σύγχρονης τέχνης ο οποίος με την τελευταία έκθεσή του, «Το Τετράγωνο», προσκαλεί το κοινό σε μια διαδραστική εγκατάσταση που ενισχύει τον αλτρουισμό. Τι θα γίνει όταν κάποιος κλέβει το κινητό του και όλο το façade της καθωσπρέπει ευγένειας καταρρέει; Με τους Κλάες Μπανγκ, Ελίζαμπεθ Μος και Ντομινίκ Γουέστ. Η ταινία θα βγει στις αίθουσες από την Feelgood Entertainment τον χειμώνα του 2017, μετά το 58ο ΦΚΘ.
Ανωτέρα βία (Force Majeure)
Αλλοτε μελαγχολική, άλλοτε βάναυσα σκληρή και πάντα αστεία με έναν υπόγειο τρόπο, η ταινία θέτει κάτω από το μικροσκόπιο του σκηνοθέτη τη σχέση δύο νέων ανθρώπων μέσα στον γάμο αποκτώντας την εικόνα ενός ευρύτερου σχολίου για τις σχέσεις των δύο φύλων στη σύγχρονη κοινωνία, ταπεινώνοντας σχεδόν σαδιστικά το λεγόμενο «ισχυρό» φύλο.
Εμπνευσμένο από πραγματικές ιστορίες παρενόχλησης εφήβων από συνομήλικούς τους στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, το «Play» (2011) εστιάζει στην ψυχολογική, παρά τη σωματική όψη της βίας.
Στο σπονδυλωτό «Involuntary» (2008) οι φαινομενικά ετερόκλητοι χαρακτήρες – ένας ακραίος φαρσέρ, δυο προκλητικές έφηβες φίλες, ένας ευσυνείδητος οδηγός, μια δίκαιη καθηγήτρια κι ένας οικοδεσπότης γιορτής που αρνείται να μεταφερθεί σε νοσοκομείο για να φροντίσουν το τραύμα του – έχουν ένα κοινό σημείο.
Τι σημαίνει φυσιολογικό; Στο «The Guitar Mongoloid» (2004), με αποσπασματική αφήγηση, ο Έστλουντ ρωτά και ταυτόχρονα απαντά, μέσα από τους ήρωές του, μοναχικούς ανθρώπους, που ζουν σε μια φανταστική πόλη που ωστόσο μοιάζει πολύ με το σημερινό Γκέτεμποργκ.
Στη ρετροσπεκτίβα θα προβληθούν επίσης οι μικρού μήκους ταινίες του Έστλουντ «Incident by a Bank» (2009) και «Autobiographical Scene Number» (2005), ενώ μια διαφορετική πλευρά του σουηδού σκηνοθέτη προσφέρουν τα ντοκιμαντέρ του: Το πολύ προσωπικό «Family Again» (2002) φέρνει κοντά τους γονείς του, 23 χρόνια μετά το διαζύγιό τους και ακολουθούν τα «Let the Others Deal with Love» (2000) και «Free Radicals 1» και «Free Radicals 2» (1996).
