Είναι το πετράδι του στέμματος της ρώσικης τέχνης. Είναι το πιο διάσημο μπαλέτο στον κόσμο. Είναι μια Βαβυλωνία. Είναι ένα θέατρο γεμάτο δράματα. Η ιστορία του θεάτρου Μπολσόι είναι η μεγάλη ιστορία του παρασκηνίου της τέχνης. Έχουν χυθεί τόνοι μελάνι, έχουν ακουστεί απίστευτες κατηγορίες για διαφθορά, προνομιακή μεταχείριση, τραυματισμούς. Όλα αυτά συνοδεύουν ένα και μοναδικό μύθο: το να επιβιώσεις σε αυτό το μπαλέτο είναι κάτι αδιανόητα σκληρό.
Ένα κομμάτι αυτής της σκληρής ιστορίας έγινε ταινία. O Nick Read και ο Mark Franchetti καταγράφουν τον κόσμο των Μπολσόι, έναν μικρόκοσμο της ρωσικής κοινωνίας στην πιο κρίσιμη ίσως χρονιά της ιστορίας του. Την σαιζόν 2013-2014. Ήταν τότε που συνέβη ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα στην ιστορία του χορού. Οι σκηνοθέτες είχαν ήδη αρχίσει το ντοκιμαντέρ τους, όταν τραυματίστηκε ο διευθυντής των μπαλέτων Μπολσόι Σεργκέι Φιλίν, από επίθεση με οξύ. Στον 42χρονο Φιλίν επιτέθηκε μασκοφόρος δράστης έξω από το σπίτι του στο κέντρο της Μόσχας προκαλώντας του εγκαύματα τρίτου βαθμού στο πρόσωπο και στο λαιμό. Οι γιατροί αγωνίστηκαν να σώσουν την όραση του 42χρονου χορογράφου και διευθυντή των Μπολσόι. Η μητέρα του δήλωσε ότι ο γιός της δεχόταν τηλεφωνικές απειλές τον τελευταίο μήνα και πως εκείνη ξέρει ποιος του επιτέθηκε. «Ξέρω ποιος είναι και θα το πώ σίγουρα στις αρχές,» είπε. Η εκπρόσωπος των Μπολσόι Κατερίνα Νοβίκοβα δήλωσε ότι τα ελαστικά του αυτοκινήτου του Φιλίν είχαν χαραχθεί πολλές φορές το τελευταίο διάστημα και ότι είχαν παραβιαστεί τα μέιλ και η σελίδα του στο Facebook, προκειμένου να διαρρεύσουν πληροφορίες που θα τον δυσφημούσαν. Εκείνη την εποχή, πολλοί χορευτές είχαν διαμαρτυρηθεί για την σκληρή και άδικη συμπεριφορά του Φιλίν, ενώ ο Anatoly Iskanov, γενικός διευθυντής του Μπολσόι, δήλωνε ότι η αστυνομία πρέπει να ψάξει τον δράστη ανάμεσα σε «όσους ήθελαν να βλάψουν το θέατρο».
Τελικά, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε εξαετή κάθειρξη ο 29χρονος πρώτος χορευτής των Μπολσόι Πάβελ Ντμιτριτσένκο. Ο Φιλίν έμεινε σχεδόν τυφλός. Δεν ήταν η αρχή. Ήταν μόνο η αφορμή για να ξεδιπλωθούν για άλλη μια φορά τα πάθη, οι δολοπλοκίες και τα σκάνδαλα μεταξύ των μελών του διάσημου μπαλέτου.
Η απόπειρα δολοφονίας του Φιλίν ήρθε να προστεθεί σε ένα θλιβερό γαΐτανάκι. Όλα έδειχναν ότι στα Μπολσόι υπάρχει ένας κατήφορος που δεν έχει τελειωμό. Τα σκάνδαλα άρχισαν λίγα χρόνια νωρίτερα με την περίφημη ανακατασκευή του ιστορικού θεάτρου. Σύμφωνα με υπολογισμούς οι εργασίες στοίχισαν γύρω στα 500 εκ. ευρώ. Στη συνέχεια η πρώτη μπαλαρίνα Σβετλάνα Ζαχάροβα και παγκόσμιο αστέρι του κλασικού χορού βλέπει το όνομά της εκτός διανομής και κατηγορεί ευθέως το διευθυντή των Μπολσόι για αποκλεισμό. Αμέσως μετά, έρχεται ένα ακόμα πλήγμα.
Μια ακόμα χορεύτρια η Anastasia Volochkova αποκαλύπτει στην τηλεόραση του BBC ότι οι σολίστ του μπαλέτου πιέζονταν αφόρητα από τους ιθύνοντες να ακολουθήσουν τους καλούς πελάτες και χορηγούς στην κρεβατοκάμαρα, αλλιώς μεγάλο ρόλο δε θα έβλεπαν ποτέ. «Είναι ένα μεγάλο μπουρδέλο που αναγκάζει τις μπαλαρίνες να κοιμούνται με ισχυρούς παράγοντες» καταγγέλλει. Η Volochkova υποστήριξε ότι όταν ρώτησε τον γενικό διευθυντή των μπαλέτων Ανατόλι Iksanov « τι θα συμβεί αν αρνηθούμε» εκείνος απάντησε ότι δεν θα μπορούν να πάνε περιοδεία ή ακόμη και να εμφανιστούν σε παραστάσεις. «Τα κορίτσια καλούνταν ένα-ένα από τον υπεύθυνο ο οποίος τους εξηγούσε ότι όταν πρόκειται για κομματικό ή οικονομικά ισχυρό παράγοντα, ή τα μέλη του Δ.Σ. του θεάτρου, τότε τα κορίτσια θα έπρεπε να πηγαίνουν στον κρεβάτι μαζί τους. Ισχυρίστηκε ακόμη ότι οι πιέσεις αυτές είναι πολύ εντονότερες τώρα από ότι πριν από 12 χρόνια, όταν εκείνη απολύθηκε από τα μπαλέτα. Η Volochkova, είχε απολυθεί επειδή θεωρήθηκε παχιά για τα στάνταρ του μπαλέτου. «Δεν σχολιάζω βρωμιές και ασυναρτησίες», δήλωσε ο γενικός διευθυντής των μπαλέτων, Anatoly Iksanov.
Ο κόσμος του χορού μιλάει για ένα πρωτοφανές κύμα εξόδου των χορευτών από τα Μπολσόι. Τα αστέρια του, ψάχνουν την τύχη τους στις μεγάλες σκηνές του κόσμου. Όμως τα Μπολσόι πάντα και περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι το μπραντ που αντιπροσωπεύει τη Ρωσία. Περισσότερο και από τα καλάσνικοφ. Στο χορό δεν υπάρχει πιο προηγμένο «όπλο».
Οι σκηνοθέτες του ντοκιμαντέρ κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του Βλαντιμίρ Ουρίν, ο οποίος έγινε γενικός διευθυντής του Μπαλέτου Μπολσόι στον απόηχο της επίθεσης στον Φιλίν. Ήταν διορισμένος από την κυβέρνηση και έπρεπε να καθαρίσει τον «κόπρο του Αυγεία».
Οι σχέσεις Ουρίν και Φιλίν χαρακτηρίζονται από μια λέξη: «Σιβηρία». Οι δυο τους δούλεψαν μαζί στο θέατρο Στανισλάφσκι. Ο Φιλίν όχι μόνο τους εγκατέλειψε χωρίς προειδοποίηση για να πάει στα Μπολσόι, αλλά πήρε και μερικούς χορευτές από τα Στανισλάφσκι. Για τον Ουρίν αυτό σήμαινε προσωπική προδοσία. Όταν επέστρεψε ο Φιλίν μετά τη νοσηλεία του στα μπαλέτα, η ένταση μεταξύ τους ήταν παραπάνω από εμφανής.
Όμως ο Ουρίν, όπως καταγράφεται και στο ντοκιμαντέρ, είχε πάρει απόφαση να βάλει ένα τέλος στις αδιαφανείς διαδικασίες και τις έχθρες. Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ βεβαίως, ισχυρίζονται ότι δεν βρήκαν κανένα στοιχείο σεξουαλικής παρατυπίας ή διαφθοράς, όπως τα κατήγγειλε ο Ντμιτριτσένκο στη δίκη του.
Οι φήμες ήταν πολύ δύσκολο να επιβεβαιωθούν on camera. Και το ντοκιμαντέρ θα μπορούσε να μην είχε γίνει ποτέ. Άλλωστε είναι ένα πορτρέτο του μπαλέτου και όχι μια σάτιρα για τη διαφθορά στο εσωτερικό της Ρωσίας στο σύνολό της, λένε οι δημιουργοί του.
Οι χορευτές στα Μπολσόι γεννιούνται και συχνά γερνάνε μέσα στο ίδιο γοητευτικό, αλλά και επικίνδυνο περιβάλλον. Ζουν σε ένα μικρόκοσμο γεμάτο μαύρους κύκνους, τριμμένα γυαλιά στις πουέντ, καρφίτσες στις τουτού, παράνομους έρωτες και φόβο. Το ταλέντο που τους οδηγεί εκεί, είναι το ίδιο που τους εγκλωβίζει για μια ολόκληρη ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι το αποκαλούν νεκροταφείο τους. Είναι το μέρος που γεννιούνται οι ελπίδες τους και θάβονται τα όνειρά τους μέσα σε έναν σκληρό ανταγωνισμό με τα όρια της σωματικής τους δυνατότητας να φτάνουν το εξωπραγματικό. Τα Μπολσόι είναι το παλάτι στο οποίο θανατώνονται οι αδύναμοι, οι λιγότερο ευέλικτοι, οι λιγότερο τέλειοι. Είναι το παλάτι του πόνου και της μοναξιάς.
Το σκάνδαλο του Φιλίν, κατά ειρωνικό τρόπο αύξησε παρά μείωσε το ενδιαφέρον για τα Μπολσόι. Ο κόσμος που παρακολουθεί το χορό τρελαίνεται με τις δραματικές ιστορίες και τις ίντριγκες, λατρεύει ταινίες σαν τον Μαύρο Κύκνο του Ντάρεν Αρονόφσκι, θέλει να βλέπει από την κλειδαρότρυπα τα παρασκήνια μιας ζωής που είναι τόσο δραματική, τρομακτική και περιπετειώδης όσο μια ταινία.Ίσως και περισσότερο.
Πηγή: thetoc
