Άρωμα ενός χρηματοπιστωτικού κραχ, αντίστοιχο με αυτό του 2007, αναδύεται από την συνεχή εξάρτηση των βρετανικών επιχειρήσεων στη συσσώρευση χρέους.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian δεν υπάρχει ο όρος επισφαλές ή καλό χρέος, το μόνο που υπάρχει είναι μια ανεξέλικτη εξάρτηση εταιρειών σε χρέη που οδηγούν τη βρετανική οικονομία σε ένα ακόμη τεράστιο αδιέξοδο. Με αφορμή την Provident Financial, η αξία της μετοχής της οποίας έχει διολισθήσει κατά £1.7 δισ., η Zoe Williams εξηγεί τους λόγους που η Βρετανία και κατ’ επέκταση η παγκόσμια οικονομία οδεύει στην επανάληψη ενός κραχ.
Η παγκόσμια οικονομική κοινότητα έχει καταδικάσει ως υπαίτιο της οικονομικής κρίσης του 2007 τα δάνεια και τις υποθήκες χαμηλού κινδύνου και τις “φούσκες” που αυτά είχαν δημιουργήσει. Ωστόσο σήμερα, για ακόμη μια φορά, παρατηρείται μια αναζωπύρωση στη συσσώρευση χρέους παρά τα όσα μας έχει διδάξει η κρίση.
Το παράδειγμα της Provident είναι χαρακτηριστικό καθώς προσφέρει δάνεια υψηλού κινδύνου σε καταναλωτές με χαμηλά εισοδήματα γεγονός που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στους οικονομολόγους που υποστηρίζουν πως τέτοιου είδους συμπεριφορές εμφανίζονται μόνο όταν το σύστημα βρίσκεται προ των πυλών ενός νέου κραχ.
Οι αναλυτές συμφωνούν στο ότι οι οικονομίες κινούνται κυκλικά, δηλαδή εμφανίζουν περιόδους άνθησης και περιόδους μαράζωσης, ωστόσο μια ύφεση στη βρετανική οικονομία σήμερα θα έχει καταστροφικές συνέπειες μετά από χρόνια ισχυρής λιτότητας. Κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πόσο θα κόστιζε η προηγούμενη χρηματοπιστωτική κρίση στους απλούς φορολογούμενους. Αυτό που μπορούμε να πούμε όμως με βεβαιότητα είναι πως η βρετανική ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση έρθει αντιμέτωπη με μια νέα ύφεση οφείλει να ασκήσει μια “ανοιχτή” πολιτική με ένα ξεκάθαρο κοινωνικό πρόσημο.
