Και ενώ η χώρα ολόκληρη έχει προσανατολισθεί στο να είναι εναρμονισμένη προκειμένου να εξυπηρετεί τις ανάγκες του Τουριστικού τομέα κάποιοι τεχνοκράτες, αποφάσισαν να απαγορεύσουν την διέλευση των ποδηλάτων στους δασικούς δρόμους και τα μονοπάτια του Χορτιάτη. Όχι, δεν διαβάσατε λάθος αγαπητοί μου φίλοι και αναγνώστες. Πρόκειται για μια άδικη απόφαση η οποία πάρθηκε ερήμην όλων όσων αγαπούμε πραγματικά αυτόν τον πνεύμονα πρασίνου.
Από την ηλικία των 7 ετών ξεκίνησα να ανεβαίνω στα μονοπάτια του Χορτιάτη, αρχικά σαν Λυκόπουλο και αργότερα σαν Πρόσκοπος και Ανιχνευτής. Μεγάλη ήταν η χαρά όλης της ομάδας, όταν μέσα στα μονοπάτια του Χορτιάτη, ανταμώναμε με ορειβάτες και περιπατητές που, σαν μεγαλύτεροι, πάντοτε είχαν μια ιστορία να μας διηγηθούν. Η χαρά αυτών των ανθρώπων ήταν να βλέπουν όλο και περισσότερους ανθρώπους να περιηγούνται στο βουνό κάνοντας την τρέλα ή το χόμπυ τους. Πολλοί από αυτούς βέβαια λειτούργησαν και αυθαίρετα, καθώς ποτέ κανέναν κρατικός λειτουργός δεν ήταν εκεί για να βάλει φρένο στην παράνομη υλοτομία, την λαθροθηρία και τις άτυπες χωματερές.
Αντ΄αυτού όμως, το κράτος μέσω του Δασαρχείου, απαγορεύει την διέλευση του ποδηλάτου στις χωμάτινες διαδρομές του όρους Χορτιάτη, για την προστασία του βουνού! Η απόφαση αυτή πλέον έχει ληφθεί και σε κεντρικά σημεία του βουνού τοποθετήθηκαν και οι πρώτες ενημερωτικές πινακίδες.
Βέβαια όταν κάποιος δει τον ανάγλυφο χάρτη που είναι αναρτημένος νομίζει πως το Δασαρχείο, μετά από 100 χρόνια, κατάφερε να σηματοδοτήσει τα ιστορικά μονοπάτια που οδηγούνε σε σημεία μνήμης των σφαγιασμένων κατοίκων του Χωριού. Αμέσως όμως την χαρά διαδέχεται η θλίψη, καθώς οι λέξεις «Απαγόρευση διέλευσης ποδηλάτων» ξαφνιάζουν περίεργα όλους εκείνους που προσπαθούν να βρουν περίσσεια δύναμη και αντοχή για να ανέβουν στις παρυφές του βουνού, να αναπνεύσουν καθαρό οξυγόνο μακριά από τα ΙΧ και να απολαύσουν τη μοναδική θέα.
Εδώ πιστεύω πως πρέπει να είναι και η θέση του εκάστοτε Δασαρχείου το οποίο θα πρέπει βέβαια να διοικείτε όχι μόνον από δασολόγους αλλά και από ορειβάτες, οδηγούς βουνού, Δασοφύλακες. Γιατί αν υπήρχαν όλοι αυτοί, σήμερα δεν θα μιλούσαμε για το αν θα έπρεπε ή όχι το ποδήλατο να έχει θέση στα βουνά και τα λαγκάδια. Έτσι η όλη περιοχή θα είχε και κάποια τουριστική υποδομή η οποία θα έδινε αξία αλλά και δουλειά σε αρκετούς νέους ανθρώπους που επιθυμούν να ζήσουν εναλλακτικά.
Ο νόμος, κύριοι και κυρίες του Δασαρχείου, δεν επιβάλλεται με την τοποθέτηση μιας ταμπέλας. Και ούτε αρκείται σε κάποιες τετρακίνητες βόλτες μέσα από ένα τζιπ σε κάποια σημεία του δάσους.
Ευτυχώς που υπάρχει Θεός και πέρυσι οδήγησε ποδηλάτες στα μονοπάτια του Χορτιάτη οι οποίοι έσβησαν πυρκαγιά με τά ίδια τους τα χέρια και έτσι, από καθαρή τύχη δεν έγινε στάχτη το βουνό. Ξέρετε τα δάση μας αποτελούνε και ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού μας, γι αυτό και πρέπει να είναι πάντοτε γεμάτα κόσμο, που να χαίρεται την φύση και να απολαμβάνει έργα ανάπλασης και υποδομής, που στον Χορτιάτη δεν έγιναν ποτέ!
Που ήσασταν όταν σε δικές μας προπονήσεις σας τηλεφωνήσαμε και σας καταγγείλαμε για παράνομες υλοτομίες, παράνομες καταπατήσεις και παράνομο κυνήγι? Για όλα τα πιο πάνω φταίει το ποδήλατο? Αλήθεια που είναι ο «ranger» του Χορτιάτη ο οποίος ελέγχει και βοηθά τους επισκέπτες του?
Καλό είναι να γνωρίζεται πως το ποδήλατο συντηρεί τα μονοπάτια! Ναι, δεν τα καταστρέφει ! Αν δεν το γνωρίζεται αυτό είναι γιατί απλά δεν είχατε την ευκαιρία στην ζωή σας να ζήσετε την μαγεία της ελεύθερης ποδηλασίας και χάρη στην οπόια αρκετά παιδιά μαθαίνουν να αγαπούν την φύση σε όλη τους την ζωή.
Ελπίζω να άρετε την άδικη απόφαση την οποία λάβατε εις βάρος όλων όσων αναζητούν τις εναλλακτικές δραστηριότητες στην φύση μέσα από κάποιο χόμπυ.
Φιλικά
Παντελής Τζερτζεβέλης
