Πόνεσαν οι δύο ήττες, παρότι πέσαμε ηρωικά
Survivor, η επόμενη μέρα: Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι της ελληνοτουρκικής μάχης
Τα στατιστικά από τον διήμερο αγώνα και η επίδραση σε ισορροπίες και δημοφιλίες – Ένας Ντάνος δεν φέρνει την άνοιξη – Το λάθος με τον Βασάλο, το (άδικο μήπως;) «κράξιμο» στον Σπαλιάρα και η… διχόνοια του έθνους, που εμφανίστηκε και στην Καραϊβική!
Ο αγώνας των δικών μας παιδιών, που ταλαιπωρούνται στους αέρηδες και το λιοπύρι της Δομινικανής Δημοκρατίας, τρεφόμενοι μόνο με καρύδες και ελπίδες για σημαντικά, αλλά και ευτελή «έπαθλα», με τους παίκτες του τούρκικου Survivor έδειχνε στην έναρξή του σαν μία σύγκρουση Γολιάθ – Δαβίδ, πιθανόν δε να μας θύμισε και την άνιση μάχη του ‘21.
Σκληροί, προετοιμασμένοι αγωνιστικά, αφιονισμένοι ψυχολογικά και επίλεκτοι, καθότι οι περισσότεροι επαγγελματίες και κανονικοί αθλητές, οι παίκτες της άλλης πλευράς, απέναντι στους χαβαλετζήδες, μέτριας αγωνιστικής δυναμικότητας, αλλά φιλότιμους και περήφανους δικούς μας.
Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο ήρθαν οι δύο ήττες (7-10 προχθές και 9-10 στο χθεσινό επεισόδιο) πόνεσε περισσότερο κι από το αν χάναμε χαλαρά κι ωραία. Διότι φάνηκε από την εξέλιξη της αναμέτρησης, ότι παρά την υστέρηση σε αθλητικά προσόντα, η ελληνική ομάδα θα μπορούσε να νικήσει, αν όχι και στους δύο αγώνες, τουλάχιστον στον χθεσινό και να πάει την αναμέτρηση σε τρίτο γύρο, όπου όλα θα ήταν δυνατά, ίσως και πιο ευνοϊκά για μας, λόγω καλύτερης ψυχολογίας και μομέντουμ.
Η προσπάθεια της ελληνικής ομάδας υπήρξε ηρωική και η πτώση (σαν του Μεσολογγίου) έγινε μόνο αφού τα έδωσαν όλα για όλα, κάνοντας τους τηλεθεατές να ριγήσουν από συγκίνηση και να νευριάσουν από την ατυχία – οι βουλιμικοί θα έτρεξαν στο ψυγείο μες στη νύχτα, για να πνίξουν τον πόνο στην… καταπραϋντική, αλλά και καταστροφική δράση της άγριας κατανάλωσης θερμίδων.
Ειδικά ο δεύτερος αγώνας χάθηκε στις λεπτομέρειες – ακόμα και ο πρώτος θα μπορούσε να είναι νικηφόρος, όπως αποδείχθηκε στο τέλος, καθώς οι Τούρκοι, ειδικά στην αρχή κατέβηκαν αλαζονικά στον στίβο. Χρειάζονταν απλά καλύτερη και πιο γρήγορη αντίληψη των συνθηκών και των απαιτήσεων των αγώνων, αλλά και καλύτερες επιλογές από ελληνικής πλευράς.
Δυστυχώς εμφανίστηκε όμως και στην Καραϊβική το στοιχείο της διχόνοιας, των εγωισμών και των ανταγωνισμών, που είχαν χτυπήσει και τον αγώνα του 1821, με αποτέλεσμα να μας πάρουν φαλάκι οι σκερβελέδες του σουλτάνου και των πασάδων, με τη μπόνους βοήθεια βέβαια και του Αιγυπτιακού στόλου του Ιμπραήμ. Όπως και σε κείνο τον αγώνα υπήρξε… εμφύλια διαμάχη, έτσι και στην ελληνική ομάδα του Survivor εμφανίστηκαν οι αδυναμίες της… φυλής: πισώπλατα μαχαιρώματα, αλληλοκατηγορίες, μετάθεση ευθυνών. Στοιχεία που έμειναν σαν πληγές και στις δύο ομάδες του ελληνικού Survivor (Διάσημων και Μαχητών) και πιθανόν θα επηρεάσουν από τούδε και στο εξής τις σχέσεις των παικτών και θα ενισχύσουν την καχυποψία μεταξύ τους.
Η τακτική της ομάδας και οι επιλογές παικτών
Στον χθεσινό αγώνα, πολλά κρίθηκαν από την αρχή. Δηλαδή από την επιλογή των παικτών και το μάλλον κακό κλίμα που διαμορφώθηκε στις τάξεις της ελληνικής ομάδας. Κάθε πλευρά θα έπαιζε με οκτώ παίκτες, καθώς έπρεπε να σχηματιστούν τέσσερα ζευγάρια, με δεδομένο ότι σε κάθε αγώνισμα μετείχαν δύο άτομα της ομάδας. Κεκινούσαν μαζί και έσπρωχναν μία τεράστια ρόδα, σαν τους δούλους στην αρχαία Ρώμη, και αφού την απίθωναν σε ένα σημείο, μέσα από διάφορα εμπόδια, ο ένας πήγαινε και έριχνες βολές, για να γκρεμίσει ένα μικρό τείχος με μεγάλους πλαστικούς κύβους.
Από την ελληνική ομάδα έπρεπε να παίξουν έξι από τους οκτώ άνδρες (Σάρα και Ευρυδίκη ήταν εξ αρχής εντός ματς φυσικά). Αγγελόπουλος, Μάριος και Αναγνωστόπουλος, που θεωρούνται σαφώς οι καλύτεροι παίκτες είχαν δεδομένη θέση. Έπρεπε να βρουν ακόμη τρεις. Η ομάδα κλήθηκε να επιλέξει εάν θα παίξουν και οι τρεις που δεν είχαν αγωνιστεί στον προχθεσινό αγώνα, ήτοι οι Κοκκινάκης, Μπο και Σπαλιάρας και να μείνουν έξω ο Βασάλος και ο Χρανιώτης. Ο Χρανιώτης, μετά την εμφάνιση στο πρώτο αγώνα, που περισσότερο κουτρουβαλιαζόταν σαν το πτώμα στο «Τρελό σαββατοκύριακο στου θείου Μπέρνι» παρά έπαιζε, δεν εμφάνισε καμία απαίτηση.
Το θέμα τέθηκε απλά και ως εξής: Ήταν ορθό και λογικό να μείνει έξω ο Βασάλος, που είναι καλός παίκτης; Ειδικά που ο στίβος ήθελε δύναμη και κυρίως καλές βολές στις οποίες ο Κωνσταντίνος είναι εξπέρ, όταν δεν θολώνει το μυαλό του από την πείνα και δεν κάνει τα πονηρά μάτια, πότε στην Ευρυδίκη και πότε στην τουρκάλα Σαμπριέ.
Ο Μάριος είπε ευθέως τη γνώμη του: να μείνει έξω ο Σπαλιάρας, που θεωρείται περιπατητής του θρησκευτικού τουρισμού και να παίξει ο Βασάλος. Ο Σπαλιάρας αντέδρασε, κάποιοι φάνηκε να παίρνουν το μέρος του Μάριου, όμως λύση δεν βρισκόταν. Ο Κοκκινάκης μάλλον δικαίως δεν άφησε περιθώριο αμφισβήτησης της δικής του παρουσίας: Είναι και δυνατός παίκτης, αλλά και γενικά το έχει με τις βολές, καθότι πολίστας. Όλα αυτά θεωρητικά μεν, αλλά μόνο θεωρητικά μπορούσε να γίνει η κουβέντα εκείνη τη στιγμή – καθώς από «μετά Χριστόν προφήτες» είναι γεμάτος ο κόσμος όλος.
Άρα το θέμα ήταν εάν θα προσφέρονταν να θυσιαστούν ο Σπαλιάρας ή ο Μπο για να παίξει ο Βασάλος. Και οι δύο έκαναν το ψόφιο κοριό και κοιτούσαν δήθεν αμέριμνοι τη θάλασσα, με αποτέλεσμα ο Βασάλος να απογοητευτεί και να πεισμώσει. Τέθηκε ακόμη και θέμα ψηφοφορίας, όμως δεν μπορούσε κανείς να πιέσει τους δύο παίκτες που δεν είχαν παίξει να μείνουν και στο δεύτερο αγώνα εκτός. Έτσι κατεβήκαμε στον αγώνα με τα γυναικόπαιδα.
Συγκλονιστική εξέλιξη
Παρά ταύτα η ελληνική ομάδα ξεκίνησε σπουδαία και προηγήθηκε 3-0. Όμως πέραν του Αγγελόπουλου και της Ευρυδίκης, όλοι οι άλλοι ήταν σε μέτρια μέρα και χθες. Ο Ντάνος είχε τρεις νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και η Ευρυδίκη δύο νίκες, μία ήττα, πριν φτάσουμε στον τελικό αγώνα, με σκορ 9-9. Μάριος, Αναγνωστόπουλος και Σάρα κάνανε από μία νίκη και μία ήττα, ενώ ο Βασάλος, που επιστρατεύτηκε στον δεύτερο γύρο, όταν και επιτρέπονταν αλλαγές, έφερε μία νίκη, αποδεικνύοντας ότι θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο από άλλους – αυτό τον έκανε να σκάσει ακόμη πιο πολύ!
Κοκκινάκης, Μπο και Σπαλιάρας αποδείχθηκαν συλλέκτες ήττας – αυτοί εντοπίζουν τις ήττες καλύτερα από τα σκυλιά που είναι εκπαιδευμένα να ψάχνουν τρούφα (τα τρουφόσκυλα τα λεγόμενα).
Βέβαια το ματς θα μπορούσε να το κερδίσει ο Αγγελόπουλος, ο οποίος είχε μακράν την καλύτερη απόδοση στο διήμερο, αλλά αποδείχθηκε μοιραίος. Θα κάναμε άλλη συζήτηση τώρα. Παρότι στον τελευταίο αγώνα, που μετείχαν δύο ζευγάρια από κάθε ομάδα, τα κορίτσια του έδωσαν αέρα τριάντα μέτρων, δεν ήταν εύστοχος στις βολές και έχασε από τον Αντέμ, που είναι μποξέρ και ξέρει να ρίχνει καλύτερα και δυνατότερα.
Ο Ντάνος και οι δύσκολες προκλήσεις
Ο Αγγελόπουλος αναδεικνύεται σε πολυτιμότερο παίκτη των δύο αγώνων. Είχε έξι νίκες και μόλις μία ήττα (την πιο κρίσιμη βέβαια). Η εμφάνισή του αυτή φαίνεται να ενισχύει τη δημοφιλία του, σε μία φάση που αμφισβητούνταν έντονα, λόγω του νευρικού χαρακτήρα και των αψιμαχιών που είχε με διάφορους, ειδικά με τον Σπαλιάρα. Κέρδισε και με τον σταυρό που έκανε σε κάθε νίκη του στον πρώτο αγώνα – υπάρχει απορία γιατί δεν το επανέλαβε στον δεύτερο! Πάντως δείχνει ότι όταν ελέγχει τα νεύρα του, μετριάζει τις αρνητικές εντυπώσεις για το χαρακτήρα του. Το θέμα είναι εάν μπορεί να διαχειριστεί το ότι είναι πολύ καλός παίκτης, ίσως ο καλύτερος και δεν αρχίσει πάλι τα σορολόπ με την επίδειξη ηγετικών φιλοδοξιών και τους κάνει όλους μπαρούτι.
Ο Βασάλος έδειξε ότι είναι πάντα σταθερή αξία, παρότι αντιμετωπίζεται ως ο «μικρός» της παρέας. Ήταν ο μόνος, πέρα από τον Ντάνο, που είχε θετικό απολογισμό (2-1). Έγινε περισσότερο συμπαθής από τον παιδιάστικο τρόπο που αντιμετώπισε τον αρχικό αποκλεισμό του από τον δεύτερο αγώνα. Ο Βασάλος είναι σαν την Τότεναμ, που έλεγε και ο Φάρελ στην ταινία «Μπριζ»: καλή, αλλά αδιάφορη. Κανείς δεν τον υπολογίζει ιδιαίτερα, αλλά μπορεί και γίνεται συμπαθής βέβαια.
Ο Αναγνωστόπουλος επίσης επιβεβαίωσε ότι είναι μουλωχτή δύναμη: χωρίς πολλά πολλά και κόντρα στην εντύπωση του αδύναμου που ίσως δίνει με την πρώτη ματιά, είχε δύο νίκες και δύο ήττες. Ο τρόπος που κινείται γενικώς και η καλή αγωνιστική του παρουσία τον καθιστούν ήρεμη δύναμη και του δίνουν πόντους για τη συνέχεια.
Πόντους πρέπει να κέρδισε και η Ευρυδίκη, η οποία προσπάθησε πολύ κόντρα στις αγριεμένες, σαν «σκυλιά του πολέμου», τουρκάλες (3-3 το σκορ της). Λύσσαξε, έτρεξε, δάγκωσε και τουλάχιστον δεν ήταν βάρος για την ομάδα. Τουναντίον με τον αέρα που έδωσε (μαζί με τη Σάρα) στο τελευταίο ματς στον Αγγελόπουλο, θα μπορούσε να είναι καθοριστική η συμβολή της σε περίπτωση νίκης. Η Ευρυδίκη καταβάλει προσπάθειες να κάμψει το κύμα αντιπάθειας που υπάρχει εναντίον της και ίσως η αγωνιστική της ικανότητα να τη βοηθήσει κάπως σε αυτό.
Η Σάρα αντίθετα, πάλεψε, σαβουριάστηκε, χτύπησε, τα έδωσε όλα γενικά, αλλά έγινε μια χαψιά από τις… «μοβόρες» κοντοστούπες και γυμνασμένες σαν την Catwoman της τουρκικής ομάδας. Μετά βέβαια γελούσε σαν να μην έγινε τίποτα. Δεν πρέπει να έχει εμφανιστεί πιο χαλαρή και λιγότερο ανταγωνιστική κοπέλα στα Survivor, ever, που λένε και στο χωριό μου.
Η μεγάλη απογοήτευση ήταν ο Μάριος, ο οποίος παρότι θεωρείται μαζί με τον Ντάνο, ο καλύτερος παίκτης μας, υστέρησε, έχοντας δύο νίκες και τρεις ήττες. Το πάλεψε, αλλά όταν χάνεις από τον κοκκινοτρίχη τουρκοκέλτη ηθοποιό, μάλλον υπάρχει θέμα. Πιθανόν να έχασε στο χρηματιστήριο της δημοφιλίας από τη μέτρια εμφάνιση, κυρίως όμως έδειξε ότι ίσως δεν αντέχει στην πίεση – άρα πώς θα αντέξει σε έναν τελικό; Πάντως απέδειξε ότι έχει το θάρρος της γνώμης, αφού είπε ξεκάθαρα την άποψή του ότι πρέπει να μην παίξει ο Σπαλιάρας, αλλά ο Βασάλος. Για τον Βασάλο δεν είχε άδικο, αλλά ζητώντας να μην παίξει ο Σπαλιάρας, ίσως να κάνει αντιπάθειες στις τάξεις των φίλων του μοντέλου.
Το φαινόμενο Σπαλιάρας
Όλοι οι άλλοι είχαν μόνο ήττες. Η μεγαλύτερη απογοήτευση από το καστ των κομπάρσων ήλθε από τον Κοκκινάκη και ίσως από τον Χρανιώτη. Από Μπο και Σπαλιάρα δεν μπορείς να περιμένεις αγωνιστικά τίποτα – είναι σαν να πας σε τζαμί και να περιμένεις να βγει ορθόδοξος παπάς να λειτουργήσει ή από τον Τσίπρα να σκίσει τα μνημόνια.
Για τον Μπο, η εμφάνιση αυτή δεν πρόκειται να του κοστίσει περισσότερο. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει κάποια ιδιαίτερη δυναμική, ώστε να του μετρήσει η αγωνιστική ανυπαρξία του. Όσοι τον γουστάρουν, τον γουστάρουν όπως είναι. Πάντως αυτοθυσία για την ομάδα δεν έδειξε.
Ο Κοκκινάκης είναι επίσης μία απογοήτευση. Κι αυτό διότι υποτίθεται ότι είναι επαγγελματίας αθλητής. Μόνο μαγειρεύοντας δεν πας πουθενά – άμα ήταν θα παίρνανε και τον Σκαρμούτσο στο Survivor. Δεν είναι βέβαιο μεν ότι έχασε από την εμφάνισή του τους φαν του, αλλά δεν κέρδισε κιόλας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι ο Σπαλιάρας. Μονίμως είναι ερώτημα αυτός. Τι ακριβώς κάνει στο Survivor, πώς έχει αποκτήσει τέτοια δημοφιλία και αν είναι αρκετή η επικοινωνιακή του ικανότητα να τον φτάσει μέχρι τον τελικό, είναι κάποια από τα εύλογα ερωτήματα. Είναι σίγουρο ότι διασκεδάζει το κοινό, με τις ίντριγκες, τα ανακατέματα και τις μπερδεψοδουλειές που προκαλεί. Είναι γενικά, για το κοινό, ωραίος και άνετος τύπος – δεν συμφωνεί βέβαια κανείς από τους συμπαίκτες του, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Ο Σπαλιάρας μάλλον δεν ικανοποίησε το κοινό του. Η ελληνοτουρκική σύγκρουση ήταν πέρα από τα μέτρα του και τον έφερε σε δύσκολη θέση: Εάν δεν αγωνιζόταν θα λέγανε όλοι ότι πάλι λουφάρει και δέχθηκε την απαίτηση των συμπαικτών του να τον παραμερίσουν. Επέλεξε να πιέσει για να αγωνιστεί, τα έκανε μαντάρα και η ομάδα του τον έβγαλε αλλαγή.
Μάριος, Βασάλος, Αναγνωστόπουλος και Ευρυδίκη του τα χώνουν ήδη για την αγωνιστική του συμπεριφορά, χρεώνοντάς του μάλλον άδικα την ήττα, με τον ίδιο να τα ρίχνει με τη σειρά στον Μπο και λιγότερο στον Κοκκινάκη. Έγινε σαφές πάντως ότι οι σχέσεις του έχουν διαρραγεί με τους περισσότερους. Μόνο ο Χρανιώτης, ο άλλος εκπρόσωπος της μετριότητας, συμμερίστηκε την επιθυμία του να παίξει χθες. Δεν είναι βέβαιο εάν όλο αυτό το σκηνικό με τον Σπαλιάρα, θα του μειώσει τη δημοφιλία, αφού εξέθεσε ακόμα πιο πολύ την αγωνιστική, «λαουρίστικη», ανυπαρξία του, ή τελικά το «κυνηγητό» που του κάνουν οι συμπαίκτες του και η ιδιόμορφη απομόνωση θα τον διατηρήσουν συμπαθή. Πάντως δείχνει ότι αντέχει στην πίεση και το κράξιμο – από το ένα αυτί του μπαίνουν και το άλλο του βγαίνουν!
Κερδισμένος ο Ατζούν
Στους κερδισμένους πάντως του ελληνοτουρκικού διημέρου είναι σαφώς ο τούρκος παραγωγός Ατζούν, που φαίνεται να κυριαρχεί στο πρόγραμμα και τον προγραμματισμό του ΣΚΑΙ. Ο άνθρωπος που έχει καταφέρει να έχει, παρά τα πενήντα και βάλε χρόνια, πιο μαύρο μαλλί κι από τον Πάνο Παναγιωτόπουλο ή τον Τάσο Κουράκη – τρομάζουν και τα κοράκια μόλις τον βλέπουν – διοργάνωσε και επέβαλε ένα τηλεοπτικό event, ανανεώνοντας το ενδιαφέρον του παιχνιδιού και στις δύο χώρες. Και μάλιστα παρά τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας μας για τη συγκυρία και τους αρνητικούς συνειρμούς που προκάλεσε όλη αυτή η ιστορία.
