«Το παγόβουνο σχηματίσθηκε ανάμεσα στη Δευτέρα και την Τετάρτη», διευκρινίζουν οι επιστήμονες, οι οποίοι παρακολουθούσαν την αποκόλληση αυτού του γιγάντιου όγκου από πάγο, που υπολογίζεται πως έχει έκταση σχεδόν 6.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Όπως μεταδίδει το βρετανικό BBC, το παγόβουνο, το πάχος του οποίου είναι πάνω από 200 μέτρα, δεν αναμένεται βραχυπρόθεσμα να μετακινηθεί πολύ ούτε πολύ γρήγορα. Ωστόσο θα πρέπει να παρακολουθείται. Ρεύματα και άνεμοι μπορεί να το σπρώξουν βόρεια της Ανταρκτικής όπου θα αποτελούσε κίνδυνο για τη ναυσιπλοΐα.

Σύμφωνα με το CNN, επειδή η κατεύθυνση του παγετώνα έχει αλλάξει, αποσπάται με γρήγορο ρυθμό. «Η ρωγμή υποδεικνύει ότι ο χρόνος του ολικού σπασίματος είναι πιθανότατα πολύ κοντά. Φαίνεται ότι υπάρχουν πολύ λίγες πιθανότητες να αποτραπεί το σπάσιμο του πάγου», δήλωσε ο Έντριαν Λάκμαν, επικεφαλής της βρετανικής ερευνητικής ομάδας MIDAS στην συγκεκριμένη περιοχή της Ανταρκτικής.

NASA/JOHN SONNTAG

Όταν ο τεράστιος σχηματισμός αποσπαστεί πλήρως, το φύλλο πάγου Larsen C θα χάσει περισσότερο από το 10% της έκτασης του. Το συμβάν «θα αλλάξει θεμελιωδώς το τοπίο της Ανταρκτικής Χερσονήσου», σύμφωνα με τον Λάκμαν. Ο ίδιος ο παγετώνας Larsen C ίσως καταρρεύσει μέσα σε μόλις λίγες ημέρες.

Οι ερευνητές ανησυχούν επίσης η κλιματική αλλαγή έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερους σχηματισμούς παγόβουνων και λεπτότερα φύλλα πάγων γύρω από την Ανταρκτική. Όταν οι παγετώνες λιώνουν και διασπώνται, αυξάνεται το επίπεδο της στάθμης της θάλασσας, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα αυξημένη συχνότητα πλημμυρών και φυσικών καταστροφών.

Σύμφωνα με τους ερευνητές ο μόνος τρόπος να σταματήσει η αποσταθεροποίηση αυτή είναι να διασφαλίσουμε ότι θα περιορίσουμε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Η προσπάθεια αυτή δέχτηκε όμως ένα σοβαρό πλήγμα μετά την πρόσφατη αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισίου για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

Σύμφωνα με την Υπηρεσία Σεισμών της Κίνας ο σεισμός καταγράφηκε στην κομητεία Τασκοργκάν της περιοχής Κασγκάρ, και είχε εστιακό βάθος 8 χλμ. Όπως μετέδωσε το πρακτορείο Xinhua από τον σεισμό τραυματίστηκαν επίσης 11 άτομα.

Φωτογραφίες που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο δείχνουν ζημιές σε κτήρια. Σύμφωνα με μάρτυρες, ακολούθησαν αρκετοί μετασεισμοί.

Η κομητεία Τασκοργκάν βρίσκεται στα σύνορα της χώρας με το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Τατζικιστάν.

Σεισμός 6,8 Ρίχτερ στην Ανταρκτική

Στο μεταξύ, ισχυρός σεισμός 6,8 Ρίχτερ σημειώθηκε βόρεια της Ανταρκτικής χθες, σύμφωνα με το αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο (USGS).

Το επίκεντρο του σεισμού ήταν 98 χλμ. βορειοανατολικά του νησιού Βισοκόι, μέρος του αρχιπελάγους των Νήσων Νότιοι Σάντουιτς, που αποτελεί βρετανικό υπερπόντιο έδαφος. Ο σεισμός ήταν επιφανειακός, με εστιακό βάθος 10 χλμ.

Το αμερικανικό Κέντρο Τσουνάμι του Ειρηνικού δεν εξέδωσε προειδοποίηση για τσουνάμι.

Οι μετεωρίτες σιδήρου, ειδικότερα, οι οποίοι έχουν σχηματισθεί στο εσωτερικό πλανητοειδών (μικρών πλανητών που στη συνέχεια καταστράφηκαν λόγω συγκρούσεων), είναι πιθανό να ανοίξουν ένα νέο «παράθυρο» για την εξήγηση της γέννησης των φυτών.

Μέχρι σήμερα, έχουν βρεθεί ελάχιστοι μετεωρίτες σιδήρου. Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα υποθέτει πως πολύ περισσότερα δείγματα αυτών των «εξωγήινων» βράχων βρίσκονται θαμμένοι σε μικρό βάθος μέσα στον πάγο.

Κι αυτό γιατί, λόγω της σύστασής τους, ο πάγος λιώνει πιο γρήγορα γύρω από τα πετρώματα που είναι πλούσια σε σίδηρο, με συνέπεια να τα καλύψει.

Η παραπάνω υπόθεση ήταν αρκετή ώστε η ομάδα να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για την πραγματοποίηση μίας αποστολής στην Ανταρκτική το 2020. Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της, θα κατασκευασθούν προηγμένοι ανιχνευτές μετάλλων.

«Η ήπειρος αυτή αποκαλύπτει συνεχώς μυστικά για τον πλανήτη μας, όπως την κλιματική μας ιστορίας, μέσω των πυρήνων πάγου.

Επομένως, είναι εξαιρετικό το ότι θα δουλέψουμε με ερευνητές από την Αγγλία, για να τους βοηθήσουμε να λύσουν έναν ακόμη γρίφο για τη Γη και το ηλιακό μας σύστημα», σημειώνει ο καθηγητής Ντέιβιντ Βόγκαν, διευθυντής της Βρετανικής Ερευνητικής Ομάδας της Ανταρκτικής (British Antarctic Survey), ο οποίος θα συνεργασθεί με τους επιστήμονες της αποστολής.

Οι επιστήμονες θα εξερευνήσουν τρεις διαφορετικές περιοχές στην ήπειρο. Ένα εμπόδιο είναι η απόσταση των περιοχών αυτών από τους πλησιέστερους ερευνητικούς σταθμούς.

Κάτι που σημαίνει πως θα πρέπει να εργασθούν σε ένα εξαιρετικά αντίξοο περιβάλλον, με απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες και σφοδρούς ανέμους.

Η ομάδα, ωστόσο, κάθε άλλο παρά πτοείται. Εξάλλου, η πρόταση για την εξερεύνηση των τριών αυτών περιοχών, στη βάση της συγκεκριμένης υπόθεσης, διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 2012.

«Πλέον θα έχουμε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε μία πραγματικά συναρπαστική επιστημονική περιπέτεια.

Αν πετύχουμε τον στόχο μας, θα έχουμε βοηθήσει τους επιστήμονες να “αποκρυπτογραφήσουν” την προέλευση του ηλιακού μας συστήματος», λέει ο Δρ Τζέφρεϊ Ίβατ, ο οποίος είναι επικεφαλής του επιτελείου που θα αναλάβει την κατασκευή του εξοπλισμού.

Το 2019 θα πραγματοποιηθεί μία προκαταρκτική επίσκεψη στην Ανταρκτική. Με αυτήν, οι επιστήμονες θα αποκτήσουν εικόνα των περιοχών που θα εξερευνήσουν τον επόμενο χρόνο, στο πλαίσιο της κύριας αποστολής.

Πηγή: naftemporiki.gr

«Η ρωγμή διαπερνά εντελώς την παγοκρηπίδα, δεν καλύπτει όμως όλο το πλάτος της -όταν αυτό συμβεί, θα δημιουργήσει ένα παγόβουνο περίπου στο μέγεθος του Ντέλαγουεαρ» αναφέρει η υπηρεσία σε ανακοίνωσή της. Η πολιτεία του Ντέλαγουεαρ έχει έκταση 6.452 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Τι σημαίνει για τον πλανήτη η κατάρρευση του Larsen C;

Η κατάρρευση του Larsen C και ο σχηματισμός του γιγάντιου παγόβουνου δεν θα ανέβαζε τη στάθμη της θάλασσας, δεδομένου ότι ο πάγος επιπλέει ήδη στο νερό σαν παγάκι στο ποτήρι.

Ωστόσο οι κρηπίδες πάγου που περιβάλλουν την Ανταρκτική φρενάρουν τη ροή των παγετώνων προς τον ωκεανό, και η εξαφάνισή τους θα μπορούσε να επιταχύνει σημαντικά την απώλεια πάγου από την ξηρά, η οποία ανεβάζει τη στάθμη.

Και η κλιματική αλλαγή φαίνεται ότι επιταχύνει δραματικά την απώλεια πάγου από τα άκρα των κρηπίδων.

Η διαδικασία που παρακολουθεί τώρα η NASA έχει εξάλλου επαναληφθεί: το Larsen C βρίσκεται δίπλα σε μια μικρότερη κρηπίδα πάγου, το Larsen Β, η οποία διαλύθηκε το 2002 λόγω μιας παρόμοιας ρωγμής.

Το συμβάν, από το οποίο σχηματίστηκε παγόβουνο στο μέγεθος του Λουξεμβούργου, χαρακτηρίστηκε η μεγαλύτερη κατάρρευση παγετώνα τα τελευταία 10.000 χρόνια.

Τα πουλιά είναι απόγονοι των δεινοσαύρων. Όμως το εν λόγω φωνητικό όργανο δεν έχει βρεθεί ποτέ έως τώρα σε δεινόσαυρους (ιπτάμενους ή μη) της ίδιας εποχής. Αυτό οδηγεί πλέον τους επιστήμονες στε τρεις εκτιμήσεις: ότι η σύριγξ (ή σύριγγα) εμφανίσθηκε σχετικά αργά στην εξέλιξη των πουλιών, ότι οι δεινόσαυροι δεν έβγαζαν κραυγές όπως τα σημερινά πουλιά και ότι μερικοί τουλάχιστον πρόγονοι των πουλιών έβγαζαν ήχους παρόμοιους με τους σημερινούς.

Η σύριγγα (το αντίστοιχο του λάρυγγα στα θηλαστικά), η οποία δεν περιέχει φωνητικές χορδές, βρίσκεται στη βάση της τραχείας, πριν τη διακλάδωσή της προς τους πνεύμονες, και επιτρέπει στα πουλιά να βγάζουν διάφορους ήχους. Αποτελείται από διαδοχικούς δακτυλίους από χόνδρο, καθώς και από μαλακούς μυικούς ιστούς που δονούνται.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Αργεντινή και την Κίνα, με επικεφαλής την Τζούλια Κλαρκ της Σχολής Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Τέξας-Όστιν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature».

Το απολίθωμα του πουλιού Vegavis iaai είχε ανακαλυφθεί από το 1992, από επιστήμονες του Ανταρκτικού Ινστιτούτου της Αργεντινής, στην ανταρκτική νήσο Βέγκα, αλλά μόλις πρόσφατα οι ερευνητές συνειδητοποίησαν περί τίνος επρόκειτο.

Το αυτόνομο υποβρύχιο όχημα έχει την κωδική ονομασία «Εξερευνητής» και είναι ικανό να καταδύεται σε βάθη 5.000 μέτρων, ενώ μπορεί να ταξιδέψει σε απόσταση μεγαλύτερη των 100 χλμ., κάτω από θαλάσσια επιφάνεια που είναι καλυμμένη με πυκνό πάγο.
Το υποβρύχιο όχημα κατασκεύασε η καναδική εταιρεία International Submarine Engineering (ISE).

Το υποβρύχιο όχημα έχει τη δυνατότητα να συλλέγει πληροφορίες από τα κομμάτια πάγου που επιπλέουν και βρίσκονται στη θαλάσσια περιοχή της Ανταρκτικής, βοηθώντας τους επιστήμονες να κατανοήσουν την περιβαλλοντολογική δυναμική της Ανταρκτικής και την επίδρασή της στην κλιματική αλλαγή.